ده (چینی)

دِ ('De' (‎/də/‎؛ چینی: 德)، همچنین به صورت (دِه) و (تِه) (تِ) Te نوشته شده‌است، یک مفهوم اصلی در فلسفه چینی، و معرفت تائوئیسم است.

De
زبان‌های چینی	德
رونویسی‌ها چینی استاندارد پین‌یین dé وید جایلز te2 وو Romanization teʔ زبان کانتونی معیار جیوت‌پینگ dak1 چینی میانه چینی میانه tok

معمولاً در «تائوئیسم» به معنای بنیاد، «شخصیت ذاتی؛ قدرت درونی؛ یکپارچگی»؛ «شخصیت اخلاقی؛ فضیلت؛ اخلاق» آمده‌است.

کتاب دائو ده جینگ یا تائو تِه چینگ (Tao Te Ching)، «دفتر دائو و دِه» مشتمل است بر تعالیمی در هشتاد و یک بخش در دو فصل. فصل اول کتاب دائو شامل ۳۷ بخش می‌باشد.

فصل دوم کتاب، از ۳۸ تا ۸۱ گفتگو از (دِه) هست. در آیین دائویی، این کتاب را کتابی مقدس می‌دانند.

نیروی حیاتی

(دِه) فضیلت جان بخش و نیروی حیاتی است. انسان چون خود را با ریشه اش هماهنگ و برقرار دارد، می‌گذارد تابش نورِ (دِه) در او ببالد و رشد کند.

انسان کامل، که (ده) را در آغوش گرفته و نگاه داشته، در هماهنگی کامل با سرشت انسانی اش خواهد بود.

آنچه حکیمان تائویست به آن تِ (tê) (دِه) یا (فضیلت Virtue) می‌گویند. ابن عربی و توشی هیکو ایزوتسو، «نَفَس رحمانی» و رحمت وجودی محیط بر هسته هستی انسان می‌دانند.

پیوند به بیرون

• متن کامل چینی دائودِه‌جینگ (نسخهٔ هِه‌شّانگ گُنگ)
• چهار برگردان فارسی از تائو ته چینگ: قهرمانی، پاشایی، قائمی‌وکوشان، و عنبران
• متن اصلی چینی تائو ته چینگ نسخه وانگ‌بی به همراه برگردان انگلیسی
• سایت مطالعات دائویی
• نخستین ترجمهٔ فارسی دائو دِه جینگ از متن چینی باستان
• متن اصلی چینی تائو ته چینگ نسخه وانگ‌بی به همراه برگردان انگلیسی
• متنِ تائو ت چینگ به انگلیسی
• Gia-Fu Feng & Jane English (translators). 1972. Laozi/Dao De Jing. New York: Vintage Books.
• Komjathy, Louis. Handbooks for Daoist Practice. 10 vols. Hong Kong: Yuen Yuen Institute, 2008.
• Robinet, Isabelle. Taoism: Growth of a Religion (Stanford: Stanford University Press, 1997 [original French 1992]) page 14,20. ISBN 0-8047-2839-9.
• مدخلِ دائو از مرکزِ پژوهش‌های دائویی (انگلیسی)

منابع

• ویکی‌پدیای انگلیسی مدخل (De (Chinese