چینی میانه

چینی میانه
چینی میانه
چینی میانه
漢語 hɑnH ŋɨʌX
زبان بومی در	چین
دوره	سلسله‌های شمالی و جنوبی، دودمان سوئی، دودمان تانگ، دوره پنج سلسله و ده پادشاهی، دودمان سونگ
تبار	چینی-تبتی زبان‌های چینی چینی میانه; ;
گونه‌های نخستین	چینی کهن چینی هان شرقی چینی میانه; ;
سامانه نوشتاری	نویسه‌های چینی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	ltc
فهرست لینگوییست	ltc
گلاتولوگ	midd1344

چینی میانه (چینی ساده‌شده: 中古汉语، چینی سنتی: 中古漢語، پین‌یین: Zhōnggǔ Hànyǔ)، چینی باستان یا سامانه چیه‌یون (به انگلیسی: Qieyun system) گونهٔ تاریخی زبان چینی است که در واژه‌نامه قافیه چیه‌یون مربوط به سال ۶۰۱ میلادی ضبط شده‌است. اعتقاد برخی زبان‌شناسان بر این است که این واژه‌نامه در بر گیرنده گویش معیار چینی آن زمان بوده که در چانگ‌آن، پایتخت دودمان‌های سوئی و تانگ رواج داشته‌است. هرچند تحقیقات اخیر نشان داده که چیه‌یون ترکیبی از سنت‌های خوانشی و شاعرانه شمالی و جنوبی در اواخر دوره سلسله‌های شمالی و جنوبی بوده‌است.

جستارهای وابسته

تاریخ زبان چینی

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Middle Chinese». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲ اوت ۲۰۲۰.

چینی میانه
چینی میانه
漢語 hɑn^H ŋɨʌ^X
زبان بومی در	چین
دوره	سلسله‌های شمالی و جنوبی، دودمان سوئی، دودمان تانگ، دوره پنج سلسله و ده پادشاهی، دودمان سونگ
تبار	چینی-تبتی زبان‌های چینی چینی میانه
گونه‌های نخستین	چینی کهن چینی هان شرقی چینی میانه
سامانه نوشتاری	نویسه‌های چینی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	`ltc`
فهرست لینگوییست	`ltc`
گلاتولوگ	`midd1344`