دارآباد (رود)

رودخانهٔ دارآباد شرقی‌ترین رودی است که از رشته کوه توچال وارد تهران می‌شود.

مسیر

این رود در شمال شرقی شهر تهران از یال رشته کوه توچال و قلل پیازچال سرچشمه گرفته و به سوی شرق مانند لزون، سیاهبند، چپدره، و دارآباد و درهای شمال غربی-جنوب شرقی در شرق قلهٔ پیازچال حرکت کرده، و به آبهای درازلش و چشمه‌های سیردورو پیوسته و از درهٔ فراخسینه وارد روستای دارآباد می‌شود. این رود پس از آبیاری باغهای دارآباد، لارک، ازگل، و چند کشتزار که در گذشته بسیار بوده‌اند وارد رودخانه و مسیلی بسیار پهناور می‌شود و پس از عبور از زیر پل پهناور، بزرگراه بابایی و لویزان حسین‌آباد مبارک‌آباد شمس‌آباد و گذر از زیر بزرگراه رسالت. به مسیل باختر می‌ریزد.

وجه تسمیه

اطراف این رودخانه به دلیل وجود رطوبت زیاد در گذشته مکانی پر از درختهای طبیعی بودهاست. دار واژهای پهلوی به معنای درخت، چوب، الوار، تیر بام، و … بودهاست و هنوز هم در برخی از مناطق فارسیزبان و حتی برخی زبانهای غیر فارسی مانند عربی از این واژه استفاده می‌شود، زیرا اصل این واژه هندواروپایی بوده و با کلماتی مانند Tree در انگلیسی هم ریشه است. اصطلاح «دار و درخت» هم از همین‌جا برداشت شدهاست. دارآباد به معنای مکانی پر از درخت است.