ویکی‌پدیا

زنان در ژاپن

در حالی که زنان در ژاپن پس از جنگ جهانی دوم به عنوان حقوقی برابر با مردان شناخته شدند، شرایط اقتصادی زنان نامتوازن مانده‌است.[۳] ابتکارات سیاست مدرن برای تشویق مادر و مشارکت در محل کار نتایج متفاوتی داشته‌است.[۴]

زنان در ژاپن
عکسی از زنان ژاپنی از کتاب «ژاپن و مردم ژاپنی» (۱۹۰۲)
شاخص نابرابری جنسیتی
ارزش۰٫۱۳1 (2012)
رُتبه21st
مرگ مادر (در هر ۱۰۰٬۰۰۰)5 (2010)
سهم زنان در دولت‌ها۱۳٫۴٪ (۲۰۱۲)
زنان بالای ۲۵ سال با آموزش متوسطه۸۰٫۰٪ (۲۰۱۰)
زنان کارمند و شاغل۶۴٫۶٪ میزان بیکاری (2015)[۱]
گزارش جهانی فاصله جنسیتی[۲]
ارزش۰٫۶۶2 (2018)
رُتبه110th از مجموعِ ۱۴۴

زنان در ژاپن در سال ۱۹۴۷ حق رأی به دست آوردند. در حالی که وضعیت زنان ژاپنی در دهه‌های گذشته بهبود یافته‌است ، انتظارات سنتی از زنان متأهل و مادران به عنوان مانعی برای برابری اقتصادی کامل ذکر شده‌است.[۵] سلطنت کاملاً مردانه است و یک شاهزاده خانم هنگام ازدواج با یک فرد معمولی مجبور است از وضعیت سلطنتی خود دست بکشد.

تاریخ فرهنگی ویرایش

 
 
 
به تصویر کشیدن زنان ژاپنی در اواخر قرن نوزدهم / اوایل قرن بیستم، "" زن با لباس قرمز (۱۹۱۲) "و" "زیر سایه یک درخت (۱۸۹۸)" توسط کورودا سیکی. زنان ژاپنی (۱۹۰۳) توسط هنرمند مجارستانی برتالان سکی.
 
کنتس ریوکو موتسو، همسر دیپلمات برجسته موتسو مونه‌میتسو. گرفته شده در ۱۸۸۸.
 
یاناگیوارا بیاکورن (Yanagiwara Byakuren)، شاعر و عضو خانواده امپراتوری.

میزان حضور زنان در جامعه ژاپن با گذشت زمان و طبقات اجتماعی متفاوت بوده‌است. در قرن هشتم، ژاپن دارای امپراطورانی زن بود و در قرن دوازدهم در دوره هین، زنان در ژاپن می‌توانستند اموال را به نام خود به ارث ببرند و خودشان آن را اداره کنند: "زنان می‌توانستند اموال داشته باشند، تحصیل کنند.[۶]

از اواخر دوره ادو وضعیت زنان رو به افول گذاشت. در قرن هفدهم میلادی، " اونا دایگاکو (Onna Daigaku)"، یا "Learning for Women" توسط نویسنده کنفوسیونیست کائیبارا اککن ، انتظارات را برای زنان ژاپنی بیان کرد و اظهار داشت که چنین چیزی احمقانه شخصیت اوست ." به ویژه، به عدم اعتماد به نفس و اطاعت از شوهرش " که بر او تحمیل می‌شود.[۷]

در دوره میجی، صنعتی سازی و شهرسازی اقتدار پدران و شوهرها را کاهش داد، اما در عین حال قانون مدنی میجی ۱۸۹۸ (به‌طور خاص معرفی سیستم ie) حقوق قانونی زنان را نفی کرد و آنها را مطیع خواسته‌های خانواده قرار داد.[۸]

وضعیت سیاسی زنان ویرایش

قانون اساسی ژاپن، تهیه شده توسط ایالات متحده و در دوران پس از جنگ به تصویب رسید، چارچوبی قانونی برای پیشرفت برابری زنان در ژاپن فراهم می‌آورد.[۹] در سال ۱۹۴۶ به زنان حق رأی داده شد. این امر به آنها آزادی، برابری بیشتر با مردان و موقعیت بالاتر در جامعه ژاپن را می‌داد. سایر اصلاحات پس از جنگ، مؤسسات آموزش و پرورش را به روی زنان گشود و زنان را ملزم به دریافت حقوق برابر برای کار برابر کرد. در سال ۱۹۸۶، قانون فرصت اشتغال برابر به اجرا درآمد. از نظر قانونی، موانع اندکی برای مشارکت برابر زنان در زندگی جامعه باقی مانده‌است.

زندگی حرفه ای ویرایش

در طول قرن بیست و یکم، زنان ژاپنی نسبت به جمعیت زنان شاغل ایالات متحده در ابعاد بالاتری کار می‌کنند.[۳] سطح درآمد بین زن و مرد در ژاپن مساوی نیست. زن ژاپنی به‌طور میانگین ۴۰ درصد کمتر از یک مرد درآمد کسب می‌کند و یک دهم مقام‌های مدیریتی در اختیار زنان قرار گرفته‌است. زنان اغلب در مشاغل پاره وقت یا موقت یافت می‌شوند. ۷۷٪ از این مشاغل توسط زنان در سال ۲۰۱۲ تکمیل شد.[۱۰] در بین زنانی که کار می‌کنند، اتحادیه‌های زنان فقط از نظر اندازه و قدرت نسبی اندک هستند.[۱۱]

زندگی خانوادگی ویرایش

 
یک خانواده ژاپنی که در دهه ۵۰ در یک مجله نشان داده شده‌است.

نقش سنتی زنان در ژاپن به عنوان «سه مورد تسلیم» تعریف شده‌است: زنان جوان به پدران خود تسلیم می‌شوند. زنان متأهل به همسرشان تسلیم می‌شوند و زنان سالخورده به فرزندان خود تسلیم می‌شوند.[۱۲][۱۳] گونه‌های این چیدمان را می‌توان در ژاپن معاصر مشاهده کرد، جایی که زنان خانه‌دار وظیفه آشپزی، تمیز کردن، فرزندآوری و حمایت از همسران خود را برای کار بدون هیچ گونه نگرانی در مورد خانواده و همچنین تعادل در امور مالی خانواده دارند.[۱۴][۱۵] با این حال، با افزایش تعداد خانواده‌های دارای درآمد دوگانه، زنان و مردان مشاغل خانگی را به اشتراک می‌گذارند، و تحقیقات نشان می‌دهد که این منجر به افزایش رضایتمندی نسبت به خانوارهایی است که کار را به روشهای سنتی تقسیم می‌کنند.[۱۶]

تحصیلات ویرایش

 
دختران نوجوان که مشغول خواندن کتاب هستند، عصر تابستانی در کنار دریاچه (۱۸۹۷) اثر فوجیشیما تاجی

با پیشرفت جامعه، دختران بیشتر و بیشتر برای دریافت آموزش عالی به دانشکده‌ها می‌روند.[۱۷] امروزه بیش از نیمی از زنان ژاپنی فارغ التحصیلان دانشگاه یا دانشگاه هستند.[۹] نسبت محققان زن در ژاپن ۱۴٫۶٪ است.[۱۸]

در دوره مبارزات انتخاباتی دوران میجی، آموزش مدرن زنان با جدیت آغاز شد. اولین مدارس برای زنان در طول این زمان آغاز شد، هر چند موضوعات آموزش و پرورش بسیار جنسیتی بودند، زنان هنر کلاس سامورایی، مانند مراسم چای و گل‌آرایی را یادمی‌گرفتند. قانون آموزش ۱۸۷۱ تصریح کرد که دانش آموزان باید «بدون هیچ گونه تمایزی از کلاس و جنسیت» آموزش ببینند.[۱۹] با این وجود، پس از سال ۱۸۹۱ دانش آموزان پس از کلاس سوم جدا شدند، و بسیاری از دختران تحصیلات خود را در دوره متوسطه تمدید نکردند.[۲۰]

در اواخر دوره میجی، در هر بخش ژاپن یک مدرسه دخترانه وجود داشت که با ترکیبی از مدارس دولتی، مبلغین و خصوصی اداره می‌شد.[۲۱] تا سال ۱۹۱۰، تعداد بسیار کمی از دانشگاه‌ها زنان را پذیرفتند.[۲۰] فارغ‌التحصیلی اطمینان حاصل نمی‌شد، زیرا اغلب زنان برای ازدواج یا مطالعه «امور عملی» از مدرسه بیرون می‌کشیدند.

سلامتی ویرایش

امید به زندگی زنان ژاپنی در ۸۷ سالگی طولانی‌ترین از هر جنسیتی در هر نقطه از جهان است.[۹]

سقط جنین در ژاپن تحت برخی محدودیت‌ها قانونی است. این تعداد در سال از سال ۱۹۷۵ تاکنون ۵۰۰۰۰۰ نفر کاهش یافته‌است. با این حال، از ۲۰۰۰۰۰ سقط جنین انجام شده در سال، ۱۰٪ زنان نوجوان هستند، که تعداد آنها از سال ۱۹۷۵ افزایش یافته‌است.[۲۲]

زیبایی ویرایش

صنعت لوازم آرایشی ژاپن دومین کشور بزرگ جهان است که بالغ بر ۱۵ میلیارد دلار در سال درآمد دارد.[۲۳] بازار قدرتمند محصولات زیبایی به ارزشی که در زمینه انضباط و خودسازی در ژاپن قرار دارد، متصل شده‌است، جایی که بدن از طریق کاتا تسخیر می‌شود

در دوره هی‌آن، استانداردهای زیبایی زنانه از دندانهای تیره، مقداری چربی بدن و ابروهای رنگ شده در قسمت اصلی (که تراشیده شده بودند) پیروی می‌کردند.[۲۴]

شرکت‌های زیبایی از زمان میجی در ایجاد استانداردهای معاصر زیبایی در ژاپن نقش داشته‌اند. به عنوان مثال، شرکت آرایشی و بهداشتی ژاپنی، شیسیدو مجله ای به نام Hannatsubaki با توصیه‌های زیبایی برای خانم‌ها که بر سبک و مو و سبک معاصر تأکید می‌کنند ، منتشر کرد.[۲۳] " دختر مدرن " (modern girl) قبل از جنگ ژاپن دنبال مدهای غربی بود که از طریق این نوع رسانه‌های ژاپنی فیلتر می‌شدند.

محصولات منعکس کننده چندین نگرانی رایج در بین زنان ژاپنی است. نظرسنجی‌های متعدد نشان می‌دهد که زنان نگران «چاقی، اندازه پستان، بی مویی و اندازه باسن» هستند.[۲۳] شکل ایده‌آل یک زن ژاپنی عموماً شکننده و ریز است. آرمان‌های زیبایی ژاپنی از ویژگی‌های کوچک و چهره‌های باریک طرفداری می‌کنند. چشمان بزرگ تحسین می‌شود، به خصوص وقتی که «پلک‌های مضاعف» دارند.[۲۵]

از ویژگی‌های ایده‌آل دیگر پوست کم رنگ است. پوست برنزه از لحاظ تاریخی با طبقه کارگر و پوست کمرنگ مرتبط با اشراف همراه بوده‌است.[۲۳] برای جلوگیری از آفتاب، بسیاری از زنان در ژاپن احتیاط می‌کنند و برخی از لوسیون‌ها برای سفیدتر شدن پوست فروخته می‌شوند.[۲۶]

گیشا ویرایش

 
گیشا در میاگاوا-چی، کیوتو

گیشا در ژاپن به زنانی گفته می‌شد که برای رقص و آواز، سرگرمی، حاضرجوابی و پذیرایی تربیت می‌شدند و یک سرگرم‌کننده سنتی زن ژاپنی است که به عنوان یک مهماندار عمل می‌کند و مهارت‌های آن شامل اجرای هنرهای مختلف ژاپنی از جمله موسیقی کلاسیک، رقص، بازی‌ها، سرو چای و مکالمه، عمدتاً برای سرگرم کردن مشتریان مرد است.[۲۷] گیشا به عنوان سرگرمی‌های ماهر بسیار جدی آموزش داده می‌شود و نباید با روسپی‌ها اشتباه گرفته شود. برنامه تمرینی از سنین جوانی به‌طور معمول ۱۵ سال شروع می‌شود، و می‌تواند در هر جایی از شش ماه تا سه سال طول بکشد.

یک گیشا جوان در آموزش، زیر ۲۰ سال، یک مایکو (maiko) نامیده می‌شود. مایکو (به معنای واقعی کلمه "دختر رقصنده") مربی ارشد ژایشه خود یادمی‌گیرد و همه تعالیمشان را دنبال می‌کند. سپس در حدود ۲۰ تا ۲۲ سالگی، مایکو در مراسمی به نام اریکای (erikae) به یک گیشای تمام عیار[۲۸] ارتقا می‌یابد.

پیشگیری از بارداری و تمایلات جنسی ویرایش

 
درصد تولد زنان بی سرپرست در کشورهای منتخب، ۱۹۸۰ و ۲۰۰۷.[۲۹] همان‌طور که در شکل مشاهده می‌شود، ژاپن روند سایر کشورهای غربی کودکانی که در خارج از ازدواج متولد شده‌اند را به همان میزان دنبال نکرده‌است.

در ژاپن، قرص ضدبارداری در سال ۱۹۹۹، خیلی دیرتر از بیشتر کشورهای غربی، قانونی شد.[۳۰] استفاده از آن هنوز هم کم است، به طوری که بسیاری از زوج‌ها کاندوم را ترجیح می‌دهند. تمایلات جنسی در ژاپن به‌طور جداگانه از سرزمین اصلی آسیا شکل گرفته‌است، و ژاپن دیدگاه کنفوسیایی‌ها دربارهٔ ازدواج را که در آن عفاف بسیار مورد توجه است، اتخاذ نکرد. با این حال، تولد خارج از ازدواج در ژاپن نادر است.

ورزش ویرایش

تن‌فروشی ویرایش

جستارهای وابسته ویرایش

تاریخ:

منابع ویرایش

  1. ↑ OECD. "LFS by sex and age - indicators". Stats.oecd.org. Retrieved 2019-08-04.
  2. ↑ "The Global Gender Gap Report 2018" (PDF). World Economic Forum. pp. 10–11.
  3. ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Soble, Jonathan (1 January 2015). "To Rescue Economy, Japan Turns to Supermom". نیویورک تایمز. Retrieved 2015-04-07. خطای یادکرد: برچسب <ref> نامعتبر؛ نام «nytimes-soble» چندین بار با محتوای متفاوت تعریف شده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  4. ↑ Borovoy, Amy (2005). The too-good wife: alcohol, codependency, and the politics of nurturance in postwar Japan. Berkeley, CA: University of California Press. ISBN 0-520-24452-4.
  5. ↑ Nohara, Yoshiaki. "Goldman's Matsui Turns Abe to Womenomics for Japan Growth". Bloomberg.
  6. ↑ "Heroines: Heian Period (Women in World History Curriculum)". www.womeninworldhistory.com.
  7. ↑ Ekken, Kaibara (2010). Onna Daigaku A Treasure Box of Women's Learning. Gardners Books. ISBN 0-9559796-7-6.
  8. ↑ The Meiji Reforms and Obstacles for Women Japan, 1878–1927
  9. ↑ ۹٫۰ ۹٫۱ ۹٫۲ Chanlett-Avery, Emma; Nelson, Rebecca M. (2014). ""Womenomics" in Japan: In Brief" (PDF). Congressional Research Service.
  10. ↑ "Holding back half the nation". The Economist. Retrieved 12 December 2015.
  11. ↑ Briskin, Linda (1999). "Autonomy, diversity and integration: Union women's separate organising in North America and Western Europe in the context of restructuring and globalization". Women's Studies International Forum. 22 (5).
  12. ↑ Cooper, Jessica (2013). The Roles of Women, Animals, and Nature in Traditional Japanese and Western Folk Tales Carry Over into Modern Japanese and Western Culture. USA: East Tennessee State University.
  13. ↑ Kitamura, Mariko (1982). The Animal-Wife: A Comparison of Japanese Folktales with their European Counterparts. Los Angeles: University of California.
  14. ↑ Moscicki, Helen (8 July 1944). "EBSCOhost Login". search.ebscohost.com: 19.
  15. ↑ Economist. "Holding back half the nation". The Economist. Retrieved 15 December 2015.
  16. ↑ Bae, Jihey (2010). "Gender Role Division in Japan and Korea: The Relationship between Realities and Attitudes". Journal of Political Science & Sociology (13): 71–85.
  17. ↑ Huang, Placier, Haigen, Peggy (October 2015). "Four Generations of Women's Educational Experience in a Rural Chinese Community". Gender and Education. 27 (6): 599–617. doi:10.1080/09540253.2015.1069799.
  18. ↑ Gender Equality Bureau, Cabinet Office. "Education and Research Fields" (PDF). gender.go.jp. Japan Gender Equality Bureau Cabinet Office. Retrieved 17 December 2015.
  19. ↑ Burton, Margaret Emerstine (1914). The Education of Women in Japan. Cambridge, MA: Fleming H. Revell (Harvard University Preservation Program).
  20. ↑ ۲۰٫۰ ۲۰٫۱ Koyama, Takashi (1961). The changing social position of women in Japan (PDF). Paris: UNESCO. Retrieved 17 December 2015.
  21. ↑ Patessio, Mara (Dec 2013). "Women getting a 'university' education in Meiji Japan: discourses, realities, and individual lives". Japan Forum. 25 (4): 556–581. doi:10.1080/09555803.2013.788053. ISSN 0955-5803. Retrieved 23 December 2015 – via EBSCO's Academic Search Complete (نیازمند آبونمان) {{cite journal}}: External link in |postscript= (help)نگهداری CS1: پست اسکریپت (link)
  22. ↑ Cabinet Office, Gender Equality Bureau. "Women and Men in Japan". Gender.go.jp. Japanese Gender Equality Bureau Cabinet Office. Retrieved 16 December 2015.
  23. ↑ ۲۳٫۰ ۲۳٫۱ ۲۳٫۲ ۲۳٫۳ Miller, Laura (2006). Beauty up: exploring contemporary Japanese body aesthetics (2. [printing] ed.). Berkeley, Calif.: University of California Press. ISBN 978-0-520-24508-2.
  24. ↑ Morris, Ivan (1995). The world of the shining prince: court life in ancient Japan ([3. Dr.] ed.). New York [u.a.]: Kodansha International. ISBN 978-1-56836-029-4.
  25. ↑ [Keene, Donald. "The Japanese Idea of Beauty". The Wilson Quarterly 13.1 (1989): 128–135. Print.]
  26. ↑ Selden, Cho Kyo; translated by Kyoko (2012). The search for the beautiful woman a cultural history of Japanese and Chinese beauty. Lanham: Rowman & Littlefield Publishers, Inc. ISBN 978-1-4422-1895-6.
  27. ↑ [Dalby, Liza. "Kimona and Geisha". The Threepenny Review 51 (1992): 30–31. Print.]
  28. ↑ [Warta, T. (n.d.). Geisha Makeup Designs and Origin.]
  29. ↑ "Changing Patterns of Nonmarital Childbearing in the United States". CDC/National Center for Health Statistics. May 13, 2009. Retrieved September 24, 2011.
  30. ↑ Cosgrove-Mather, Bootie (20 August 2004). "Japanese Women Shun The Pill". CBS News. Retrieved 2018-10-14.

بیشتر خواندن ویرایش

  • Akiba, Fumiko (مارس ۱۹۹۸). "WOMEN AT WORK TOWARD EQUALITY IN THE JAPANESE WORKPLACE". Look Japan. Archived from the original on 2002-03-21.

پیوند به بیرون ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=زنان_در_ژاپن&oldid=39239626»