زینت محل
بیگم صاحب زینت محل (۱۷۹۲–۱۷ ژوئیه سال ۱۸۸۶) عملاً ملکه حکومت امپراتوری گورکانی به نیابت شوهرش بهادر شاه دوم ظفر بود. او همسر مورد علاقه شاه بود.
| زینت محل | |
|---|---|
 صاحبه بیگم زینت محل | |
| پادشاه بیگم امپراتوری گورکانی | |
| تصدی | ۱۹ نوامبر ۱۸۴۰ – ۱۴ سپتامبر ۱۸۵۷ |
| پیشین | بادشاه بیگم |
| جانشین | ندارد |
| زاده | ۱۷۹۲ |
| درگذشته | ۱۷ ژوئیه ۱۸۸۶ (۹۳−۹۴ سال) یانگون، میانمار |
| آرامگاه | برمه، رانگون، خیابان تئاتر، پلاک ۶، کنار مزار بهادرشاه |
| همسر(ان) | بهادرشاه |
| فرزند(ان) | میرزا جوان بخت |
| خاندان | تیموریان |
زندگی‌نامه ویرایش
زینت محل با بهادر شاه دوم در دهلی نو در ۱۹ نوامبر ۱۸۴۰ ازدواج کرد که حاصل آن یک پسر به اسم میرزا جوان بخت بود.[۱]
او تا حد زیادی امپراتور را تحت تأثیر قرار می‌داد، پس از مرگ ولیعهد میرزا دارا بخت او شروع به شناساندن پسرش، میرزا جوان بخت به عنوان وارث تاج و تخت در مقابل پسر ارشد شاه میرزا فتح الملک بهادر کرد. اما با توجه به سیاست حق اولویت نخستین فرزند که سیاست انگلیسی‌ها بود، این امر شدنی نبود.[۲] او به خاطر مسموم شدن مقیم انگلیسی در دهلی نو، توماس متکالف، در سال ۱۸۵۳ برای دخالت بیش از حد در امور دربار مورد شک قرار گرفت.[۳]
او در حویلی (کاخ) خود در لعل کوان در قسمت قدیمی دهلی اقامت داشت.[۴][۵]
شورش سال ۱۸۵۷ ویرایش
در طی شورش ۱۸۵۷ او پسرش را از تماس با شورشیان دور نگه داشت، این امر کوششی در جهت حفظ تاج و تخت برای پسرش بود. با پیروزی بریتانیایی‌ها، دو فرزند دیگر شاه به خاطر حمایت از شورشیان به ضرب گلوله کشته شدند؛ اما پسر او نیز وارث تاج و تخت نشد. در ۱۸۵۹، شوهرش توسط انگلیسی‌ها از حکومت خلع شد و امپراتوری گورکانیان هند به پایان خود رسید و زینت محل و شوهرش به رانگون در برمه تبعید شدند. پس از مرگ شوهرش در سال ۱۸۶۲، بریتانی ادعای تاج و تخت کردن را منع کرد تا حکومتی پادشاهی در هند پایان یابد.
مرگ ویرایش
او در ۱۷ ژوئیه سال ۱۸۸۶ در گذشت. او در مقبره همسرش در یانگون در نزدیکی پاگوداشوداگون به خاک سپرده شد. این محل بعدها با عنوان درگاه شاه بهادر ظفر شناخته شد.[۶][۷]
نوه او و بهادر شاه دوم نیز در کنار این زن و شوهر به خاک سپرده شد. پس از دهه‌ها مفقود شدن قبر. باقیمانده‌های قبر او در طی یک عملیات مرمتی در سال ۱۹۹۱ کشف شد.[۸]
نگارخانه ویرایش
-
کابین نامه (عقدنامه) بهادرشاه دوم و زینت محل -
نگاره ای از زینت محل -
نگاره ای از زینت محل -
تنها عکس منسوب به زینت محل. احتمالاً تنها عکس به جا مانده از یکی از ملکه‌های گورکانی است.
_to_Zinat_Mahal_Begam,_on_18_November_1840.jpg)
منابع ویرایش
- ↑ "delhi20". royalark.net. Retrieved 12 January 2014.
- ↑ Metcalf, Barbara Daly; Metcalf, Thomas R. (2012). A concise history of modern India (3rd ed.). Cambridge, England: Cambridge University Press. ISBN 9781139526494. OCLC 808342004.
- ↑ «The Hindu : A case of Delhi poisoning?». بایگانی‌شده از اصلی در ۶ نوامبر ۲۰۰۴. دریافت‌شده در ۴ آوریل ۲۰۱۸.
- ↑ http://www.thehindu.com/features/metroplus/the-sad-plight-of-zeenat-mahal/article2543190.ece
- ↑ http://www.milligazette.com/news/3228-the-ruined-haveli-of-zeenat-mahal
- ↑ "PM to pay homage to last Mughal emperor". Daily News. 27 May 2012. Retrieved 27 May 2012.[پیوند مرده]
- ↑ Sattar Kapadia. "Bahadur Shah Zafar Dargah". kapadia.com. Archived from the original on 25 October 2012. Retrieved 12 January 2014.
- ↑ "PM visits Bahadur Shah Zafar's memorial in Myanmar". CNN-IBN. May 29, 2012. Archived from the original on 13 اكتبر 2012. Retrieved 4 April 2018.
{{cite news}}: Check date values in:|archive-date=(help)
پیوند به بیرون ویرایش
- The Prime Minister at Bahadur Shah Zafar's Dargah (Video) at بایگانی‌شده در ۶ ژانویه ۲۰۱۴ توسط Wayback Machine CNN-IBN, May 30, 2012.
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ زینت محل موجود است. |