ویکی‌پدیا

ساره

شخصیت بابلی

ساره[۱] (به عربی: سَارَة) (به عبری: שָׂרָה‎) خواهر ناتنی و همسر ابراهیم، شه‌مادر بنی اسرائیل و مادر اسحاق (پدر یعقوب) بود. در تنخ از وی با عنوان «مادر ملت‌ها» یاد شده‌است. ساره در سفر پیدایش ابتدا با نام سارای معرفی شده ولی بعدها نامش به ساره تغییر یافت. در زمانی که بسیار پیر و نازا بود خدا به او وعده داد که پسری نصیبش خواهد کرد. این ماجرا در قرآن نیز آمده ولی نامی از ساره در روایت قرآنی آورده نمی‌شود.[۲] مفسران مسلمان زنی که در قرآن از او روایت می‌شود را ساره می‌دانند.

ساره
שָׂרָה
Sarah Abraham.jpg
ساره (راست) و ابراهیم از سه فرشتهٔ مهمان خود پذیرایی می‌کنند.
نام بومیשָׂרָה
تلفظ‎/ˈsɛərə/‎ SAIR-ə
زادهٔح. ۲۴۰۰ گاه‌شماری هجری قمری (ح. ۱۷۰۰ گاه‌شماری دوران مشترک)
درگذشتح. ۲۵۰۰ گاه‌شماری هجری قمری (ح. ۱۸۰۰ گاه‌شماری دوران مشترک)
آرامگاهغار مخپلا، در نزدیکی الخلیل
همسر(ها)ابراهیم
فرزنداناسحاق
لحظهٔ خاکسپاری ساره در غار مخپلا در حبرون، اثر گوستاو دوره

از دیدگاه یهودیتویرایش

طبق گفته تنخ ساره دختر پدر ابراهیم، تارح بود و علاوه بر همسر، خواهر ناتنی ابراهیم نیز بود.[۳] به باور یهودیت، جایگاه ساره نزد خدا به اندازه‌ای بالا بود که در سِفر پیدایش که نخستین بخش از کتاب مقدس و اولین کتاب از «اسفار پنجگانه» یا تورات است در آیه ۲۱:۱۲ آمده‌است که خدا خطاب به ابراهیم می‌گوید: «آنچه را که سارا به تو می‌گوید بپذیر و به او گوش فرا بده».

ساره تا سنین پیری سترون و نازا بود و بنابر روایت تنخ از بارداری خود ناامید شده بود تا اینکه خدا به ابراهیم وعده می‌دهد که نسل ابراهیم و سارا را همانند ستارگان آسمان بی‌شمار سازد.[۴]

عشق ساره به ابراهیم و باورش به گفتهٔ خدا تا حدی بود که برای رساندن ابراهیم به آرزویش که داشتن فرزند پسر بود، خطاب به ابراهیم گفت: «اینک خداوند مرا از زائیدن بازداشت پس به کنیز من درآی شاید از او بنا شوم».[۵] سرانجام وی کنیز مصری خود به نام هاجر را به ابراهیم بخشید

سرانجام ساره چهارده سال بعد از ازدواج هاجر با همسرش، باردار شد و پسری به نام اسحاق را به دنیا آورد.

درگذشتویرایش

بنابر تفاسیر ربانی، ساره در لحظه مرگ، فکر می‌کرد که ابراهیم، پسرش، اسحاق را در کوه موریا قربانی کرده‌است. ساره با فکر اینکه تنها فرزندش، اسحاق توسط همسرش ابراهیم به قتل رسیده‌است، دیگر امیدی به زندگی نداشت و با اندوهی فراوان در سن ۱۲۷ سالگی[۶] درگذشت. ابراهیم پس از بازگشت از کوه موریا متوجه مرگ ساره گردید. بنابر گفته سفر پیدایش، «ابراهیم پس از بازگشت برای ساره بسیار سوگواری و گریه کرد». ابراهیم قطعه زمینی را در غار مخپلا در حبرون خریداری کرد و درآنجا یک مقبره خانوادگی را بنا کرد.

ابراهیم در آن مکان ساره را دفن کرد[۷] و خود نیز در آنجا دفن شد. پس از آن‌ها نیز اسحاق و یعقوب در آنجا به خاک سپرده شدند.

نظر مسلمانانویرایش

مسلمانان ساره را خواهر ابراهیم نمی‌دانند. در روایتی آمده است که ساره دخترخالهٔ ابراهیم بود و بعد با او ازدواج کرد.[۸]

پانویسویرایش

  1. ↑ Wells, John C. (1990). Longman pronunciation dictionary. Harlow, England: Longman. p. 621. ISBN 0-582-05383-8. entry "Sarah"
  2. ↑ Commentaries on Genesis 17:15, and Brown-Driver-Briggs' Hebrew Definitions
  3. ↑ http://biblehub.com/genesis/20-12.htm
  4. ↑ پیدایش، فصل ۱۲ آیات ۹ تا ۲۰ و فصل ۱۶ آیه ۱
  5. ↑ پیدایش، فصل ۱۶ آیه ۲
  6. ↑ Genesis 23:1,2 The ages of some other women can be deduced or approximated. Eve was created the same day as Adam, so when Seth was born when Adam had lived 130 years, Eve had lived as long also, short a number of hours.
  7. ↑ Genesis 23:1–20
  8. ↑ امیری پور، احمد (۱۳۹۳). تاریخ انبیاء. تهران: راز توکل. ص. ۱۱۳.

منابعویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=ساره&oldid=36294471»