شیوا ارسطویی
شیوا ارسطویی (اردیبهشت ۱۳۴۰ – ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۴)[۱][۲] داستان‌نویس، مترجم و شاعر ایرانی بود.[۳] او داستان‌نویسی را اوایل دهه هفتاد نزد رضا براهنی آموخته بود و لیسانس بهداشت و فوق لیسانس مترجمی زبان انگلیسی داشت. او یکی از امضاکنندگان بیانیه ۱۳۴ نویسنده بود. مجموعه داستان‌های «آمده بودم با دخترم چای بخورم»، «آفتاب مهتاب» و «من دختر نیستم» و رمان‌های «بی‌بی شهرزاد» و «افیون» از آثار اوست.
شیوا ارسطویی | |
|---|---|
 | |
| زاده | اردیبهشت ۱۳۴۰ تهران، ایران |
| درگذشته | ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۴ (۶۴ سال) |
| پیشه | مترجم، داستان‌نویس و شاعر |
| ملیت | ایرانی |
| سال‌های فعالیت | ۱۳۷۲–۱۴۰۴ |
فعالیت‌ها
ویرایششیوا ارسطویی در حوزه‌های گوناگونی از جمله ادبیات، ترجمه و سینما فعالیت داشت.[۴] او در گفت‌وگویی در سال ۱۳۸۴ به وضعیت پیچیدهٔ زنان ایرانی پس از انقلاب اسلامی، به‌ویژه زنان نویسنده و هنرمند، اشاره کرده و می‌گوید: «انسان بودن در این شرایط مشکل است، زن بودن مشکل‌تر.»[۵]
تدریس
ویرایشارسطویی سابقهٔ تدریس داستان‌نویسی در دانشگاه هنر تهران و دانشگاه فارابی را داشته، و پس از آن در یکی از دانشگاه‌های غیرانتفاعی هنر در حال تدریس بود.[۶] همچنین سال‌ها کارگاه داستان‌نویسی وانکا را برگزار کرد.[۶]
سینما
ویرایششیوا ارسطویی از نخستین روزهای جنگ هشت ساله به عنوان امدادگر داوطلب در جبهه حضور داشته و به همین علت در چند فیلم دفاع مقدس به عنوان مشاور کارگردان فعالیت کرده است.[۴] همچنین بازیگری در چند فیلم کوتاه را تجربه کرد.
او یکی از امضاکنندگان بیانیه ۱۳۴ نویسنده بود که در آن خواستار آزادی اندیشه، بیان و نشر آثار خود شده و به سانسور اعتراض کرده بودند.[۷]
جایزه
ویرایشمجموعه داستان آفتاب مهتاب، شیوا ارسطویی، در سال ۱۳۸۲ موفق به کسب جایزهٔ ادبی یلدا و همچنین جایزه ادبی هوشنگ گلشیری شد.[۵]
مرگ
ویرایششیوا ارسطویی، در شامگاه چهارشنبه ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۴، در ۶۴ سالگی درگذشت. برخی منابع احتمال مرگ خودخواسته مطرح کرده‌اند، هرچند علت مرگ وی به‌طور رسمی تأیید نشده است.[۸]
کتاب‌شناسی
ویرایشمجموعه داستان
ویرایش- آمده بودم با دخترم چای بخورم (۱۹۹۴)
- آفتاب و مهتاب (۱۹۹۸)
رمان
ویرایش- او را که دیدم زیبا شدم (داستان بلند) (۱۹۹۱)[۹]
- نسخه اول (۱۹۹۸)
- بی بی شهرزاد
- آسمان خالی نیست (۲۰۰۳)
- افیون چاپ آلمان
- خوف (۲۰۱۳)[۱۰]
- نی نا (۲۰۱۵)
- ولی دیوانه‌وار… (۲۰۱۸)
مجموعه شعر
ویرایش- گم
- بیا تمامش کنیم
فیلم کوتاه
ویرایش- روز برمی‌آید (۱۳۷۸)
- خاموشی (۱۳۸۲)
منابع
ویرایش- ↑ «شیوا ارسطویی درگذشت». ایسنا. ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۴. دریافت‌شده در ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۴.
- ↑ «شیوا ارسطویی، نویسنده، مترجم و شاعر درگذشت». iranintl. ۱۷ اردیبهشت ۱۴۰۴. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۵-۰۷.
- ↑ میرعابدینی، حسن (پاییز ۱۳۸۶). «ارسطویی، شیوا». در کاظم فرهادی. فرهنگ داستان‌نویسان ایران، از آغاز تا امروز. تهران: چشمه. شابک ۹۷۸۹۶۴۳۶۲۳۶۲۳.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ ««شیوا ارسطویی» درگذشت». سینماپرس. ۲۰۲۵-۰۵-۰۷. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۵-۰۷.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ «انسان بودن مشکل است، زن بودن مشکل‌تر – ۱۳۸۴/۶/۸». DW. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۵-۰۷.
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ «شیوا ارسطویی، نویسنده ایرانی درگذشت». iranwire.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۵-۰۷.
- ↑ «بازخوانی «نامهٔ 134 نفر» ما همچنان نویسنده‌ایم؛ سخنان سیمین دانشور، علی‌اشرف درویشیان، امیرحسن چهل‌تن، خشایار دیهیمی، فرزانه طاهری، مسعود احمدی و مشیت علایی». ایسنا. ۱۴ مرداد ۱۳۸۴. دریافت‌شده در ۲۰ اردیبهشت ۱۴۰۴.
- ↑ «شیوا ارسطویی، نویسنده و شاعر ایرانی درگذشت». BBC News فارسی. ۲۰۲۵-۰۵-۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۵-۱۰.
- ↑ مجید اسطیری (۲۰ فروردین ۱۳۹۸). «صیّادی ماهر در جویی حقیر | چهار دهه داستان‌نویسی «شیوا ارسطویی» در چند برداشت کوتاه». شهرستان ادب. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۵-۱۰.
- ↑ «جدیدترین رمان شیوا ارسطویی نقد شد». ایبنا. ۲۹ تیر ۱۳۹۲. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۵-۱۰.
- رادیو زمانه | پرسه در متن | داستان‌خوانی | فصل نهم از کتاب ولادیمیر پراپ - شیوا ارسطویی بایگانی‌شده در ۲۱ آوریل ۲۰۰۸ توسط Wayback Machine
- «شیوا ارسطویی». Naakojaa. دریافت‌شده در ۲۰۲۵-۰۵-۱۰.
- «رمانی از شیوا ارسطویی /˝نی‌نا˝ بالاخره منتشر شد». هنرآنلاین.
- «فستیوال زنان شرق در استانبول / گفتگو با شیوا ارسطویی». دویچه وله.
- «خوف شیوا ارسطویی با جن داخل بطری - خبرآنلاین».
پیوند به بیرون
ویرایش