عربستان هخامنشی

ساتراپی عربیا یا عربستان، یکی از ساتراپی‌های شاهنشاهی هخامنشیان است که شامل محدوده میان دلتای نیل تا میان رودان است. داریوش بزرگ هخامنشی پس از رسیدن به سلطنت قلمرو خود را به بیست و سه ساتراپ تقسیم می‌کند که شامل : پارس، عیلام بابل، آشور، عربستان، مصر، جزیره نشینان دریا ی اژه لیدیه، یونانیان آسیا صغیر، ماد، ارمنستان، کاپادوکیه پارت، سیستان، هرات، خوارزم، بلخ، سغد، قندهار، سکاها، پنجاب، آراخوزیا و مکران می‌شود.

Achaemenid Arabia
𐎠𐎼𐎲𐎠𐎹, Arabāya

Arab soldier (Old Persian cuneiform: 𐎠𐎼𐎲𐎠𐎹, Arabāya) of the Achaemenid army, circa 480 BCE. Xerxes I tomb relief.

Western part of the Achaemenid Empire, at its greatest extent.

The name for Arabia as an Achaemenid territory in the DNa inscription of Darius the Great (circa 490 BC): Arabāya (𐎠𐎼𐎲𐎠𐎹)

Relief of the Arabian delegation bearing a dromedary, Apadana stairs of Persepolis

قدمت رابطه اعراب و ایرانیان

یگانه سند شناخته شده‌ای که از رابطه اعراب و ایرانی‌ها خبر می‌دهد پیروزی کوروش اول بر آراگدوس، شاه عربستان است.

رابطه اعراب و ایرانیان بر اساس کتیبه‌ها هخامنشی

داریوش در کتیبه بیستون بیان می‌کند که به خواست اهورامزدا من شاه شدم و من شاه پارس، عیلام بابل، آشور، عربیا، مصرو… و هم چنین در کاخ آپادانا نقش اقوام عرب در حالیکه برای شاه ایران تحفه می‌آورند حکاکی شده‌است.

رابطه اعراب با کمبوجیه

پس از مرگ کوروش، پسرش کمبوجیه به منظور ادامه سیاست‌های پدر و پس از تثبیت سلطنت خود نیت پدرش از لشکرکشی به مصر را تحقق بخشید. بدین منظور او و سپاهیانش مجبور به عبور از تنها راه دستیابی به مصر، یعنی صحرای سوزان و وحشتناک سینا بودند. کمبوجیه برای عبور از این صحرا به آب نیاز داشت و بنا به توصیه فرعون خائن مصر، یعنی پسامتیخ از اعراب کمک گرفت. فرستاده کمبوجیه به نزد شاه عربستان رفته و از آنها آب و شتر درخواست کرد و در نهایت کمبوجیه موفق به فتح مصر شد و اعراب نیز به پاس خدمتشان از مالیات معاف شدند.

جستارهای وابسته

• زبان خوزی
• عیلامیان
• اعراب پارسی

منابع

• ایمان پور، شهابادی، محمد تقی، علی‌اکبر (۱۳۸۹). بررسی محدوده‌های جغرافیایی و اداری ساتراپی‌های هخامنشی در کتیبه بیستون. تهران: مطالعات تاریخ فرهنگی.
• بیگدلی، جلیلیان، معصومه، شهرام (۱۳۹۴). روابط هخامنشیان و عرب‌ها در سدهٔ ششم پیش از میلاد. تهران: جندی شاپور.