فریماه فرجامی
فریماه فرجامی (زاده ۱۸ اردیبهشت ۱۳۳۱) بازیگر سینما و تلویزیون ایران است.[۱]
| فریماه فرجامی | |
|---|---|
 فرجامی در فیلم گفت هر سه نفرشان (۱۳۵۹) | |
| زادهٔ | ۱۸ اردیبهشت ۱۳۳۱ (۷۱ سال) تهران، ایران |
| ملیت | ایرانی |
| پیشه | بازیگر |
| سال‌های فعالیت | ۱۳۵۵–اکنون |
زندگی‌نامهویرایش
فریماه فرجامی در ۱۸ اردیبهشت سال ۱۳۳۱ در تهران به دنیا آمد. او دانش‌آموختهٔ دانشکدهٔ هنرهای دراماتیک است. در سال ۱۳۵۶ از این دانشگاه لیسانس کارشناسی دراماتیک دریافت کرد. در همان سال در مرکز مطالعات و هماهنگی فرهنگی «شورای عالی فرهنگ و هنر» و فصلنامه فرهنگ و زندگی به عنوان ویراستار، محقق و پژوهشگر مشغول به کار شد.[۲] از سال ۱۳۵۵ با گویندگی نمایش‌های رادیویی و بازی در نمایش تلویزیونی آدمک مومی فعالیت هنری خود را آغاز کرد. در سال ۱۳۵۹ با فیلم گفت هر سه نفرشان به کارگردانی غلامعلی عرفان وارد عرصهٔ سینما شد. او موفق به دریافت سیمرغ بلورین نقش اول زن برای فیلم پرده آخر از نهمین دوره جشنوارهٔ فیلم فجر شد.
مصاحبه با برنامه هفتویرایش
در تاریخ ۷ بهمن ۱۳۸۹، مصاحبهٔ ضبط شدهٔ او با برنامه تلویزیونی هفت از شبکهٔ ۳ صدا و سیما پخش شد. این گزارش گفتگویی از فرجامی را پخش کرد. او در این مصاحبه انتقادات تندی را در مورد برخی از سینماگران و فاطمه معتمدآریا بیان کرد. در پی نمایش این مصاحبه امین تارخ در برنامهٔ همان شب و یک روز بعد رخشان بنی‌اعتماد در یک نامه، واکنش نشان داده و به‌خاطر پخش گزارشی از این بازیگر در وضعیتی نامناسب، به صداوسیما اعتراض کردند. اعتراض‌ها به دلیل نمایش فرجامی در وضعیتی بد، غیرعادی و به سخره گرفتن او در گزارش تلویزیونی برنامهٔ هفت بود. در ادامه شورای تهیه‌کنندگان نیز به همین دلیل برنامهٔ هفت را تحریم کرد. این شورا اعلام کرد به دلایلی از جمله «نمایش دردناک چهره‌های سرشناس سینما» این برنامه را تحریم می‌کند.[۳]
کارنامهٔ هنریویرایش
سینماییویرایش
| نام فیلم | سال | نقش | کارگردان |
|---|---|---|---|
| گفت هرسه نفرشان | ۱۳۵۹ | زن لهستانی | غلامعلی عرفان |
| خط قرمز | ۱۳۶۰ | لاله | مسعود کیمیایی |
| تیغ و ابریشم | ۱۳۶۴ | سوسن مکاشی | مسعود کیمیایی |
| اجاره‌نشین‌ها | ۱۳۶۵ | مهندس افجه‌ای | داریوش مهرجویی |
| بی‌پناه | ۱۳۶۵ | اعظم | علیرضا داوودنژاد |
| سرب | ۱۳۶۷ | مونس | مسعود کیمیایی |
| مادر | ۱۳۶۸ | ماه‌منیر جوانی مادر |
علی حاتمی |
| پرده آخر | ۱۳۶۹ | فروغ‌الزمان | واروژ کریم‌مسیحی |
| نرگس | ۱۳۷۰ | آفاق | رخشان بنی‌اعتماد |
| راز گل سرخ | ۱۳۷۱ | حسن قلی‌زاده | |
| تماس شیطانی | ۱۳۷۱ | نفیسه | حسن قلی‌زاده |
| بانی چاو | ۱۳۷۴ | فائزه | احمدرضا گرشاسبی |
| عشق گمشده | ۱۳۷۵ | ایران | سعید اسدی |
| جوانمرد | ۱۳۷۵ | عاطفه | جمشید آهنگرانی |
| ساغر | ۱۳۷۶ | پرتو تابان | سیروس الوند |
| آب و آتش | ۱۳۷۹ | سیمین درخشان | فریدون جیرانی |
| زهر عسل | ۱۳۸۱ | فریبا | ابراهیم شیبانی |
| کاغذ دیواری زرد | [۴] ۱۳۸۲ [۵] | رامين لباسچی | |
| نیم | ۱۳۹۴ | طلعت | بهمن کامیار |
| لامینور | ۱۳۹۸ | داریوش مهرجویی |
مجموعه تلویزیونیویرایش
| نام سریال | سال | نقش | کارگردان |
|---|---|---|---|
| آدمک مومی (تله‌تئاتر) | ۱۳۵۵ | ||
| تراژدی کسری (تله‌تئاتر) | ۱۳۶۳ | مجید جعفری | |
| بخش چهار جراحی | ۱۳۶۷ | پرستار | مسعود فروتن |
| بانی چاو | ۱۳۷۴ | فائزه | احمدرضا گرشاسبی |
| خانه سبز | ۱۳۷۵ | بازیگر مهمان | بیژن بیرنگ و مسعود رسام |
| پهلوانان نمی‌میرند | ۱۳۷۶ | اعظم‌السادات | حسن فتحی |
| راه سوم | ۱۳۷۷ | خانم خردمند | قاسم جعفری |
| گل من گلی[۶] | ۱۳۷۷ | بازیگر مهمان | قاسم جعفری |
| ولایت عشق | ۱۳۷۹ | زبیده | مهدی فخیم‌زاده |
| فرمان | ۱۳۸۱ | پریچهر | مسعود عسگری |
| روشن‌تر از خاموشی | ۱۳۸۲ | حکیمه خاتون | حسن فتحی |
| پاییز بلند | پخش شده در برنامه سیمای خانواده |
تئاترویرایش
| نام نمایش | سال | نویسنده | کارگردان | محل اجرا |
|---|---|---|---|---|
| آدمک مومی | ۱۳۵۵ | تلویزیون ملی ایران | ||
| شب بیست‌ویکم | ۱۳۵۸ | محمود استادمحمد | تئاتر کوچک بازارچه صفویه | |
| فیزیکدان‌ها | ۱۳۵۹ | فریدریش دورنمات | رضا کرم‌رضایی | تالار وحدت |
| همه پسران من | ۱۳۶۰ | آرتور میلر | اکبر زنجان‌پور | تالار وحدت |
| عنکبوت | ۱۳۶۲ | مجید جعفری | مجید جعفری | تالار اصلی تئاترشهر |
| تراژدی کسری | ۱۳۶۳ | مجید جعفری | مجید جعفری | تالار اصلی تئاترشهر |
| پیروزی در شیکاگو | ۱۳۷۱ | والتر وایدلی | داوود رشیدی | تالار اصلی تئاترشهر |
| چمدان | ۱۳۷۲ | فرهاد آئیش | فرهاد آئیش | تالار اصلی تئاترشهر |
| آن شب که تورو زندانی بود | ۱۳۷۴ | مجید جعفری | مجید جعفری | تالار اصلی تئاترشهر |
| بیا تا گل برافشانیم | ۱۳۷۴ | مجید جعفری | مجید جعفری | تالار اصلی تئاترشهر |
| زندگی دوگانه | ۱۳۷۸ | بر اساس آثاری از ویسواوا شیمبورسکا، لئونارد کوهن و ژان کوکتو | شهره لرستانی | تالار سایه تئاتر شهر |
| الموت | ||||
| شاهزاده و گدا | ||||
| دادگاه نورنبرگ |
گویندگیویرایش
گویندگی در کاست «آفریقا»[۲] (کاری از پرتو اشراق و ناصر آقایی)
جوایز و افتخاراتویرایش
- برنده دیپلم افتخار بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازی در فیلم سرب از هفتمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۶۷)
- برنده سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش اول زن برای بازی در فیلم پرده آخر از نهمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۶۹)
- تقدیر برای بازی در فیلم نرگس از دهمین دوره جشنواره فیلم فجر (۱۳۷۰)
- نامزد تندیس زرین بهترین بازیگر نقش اول زن از دومین جشن سینمای ایران برای بازی در فیلم ساغر (۱۳۷٧)
یادکردویرایش
- ↑ «فریماه فرجامی». سوره سینما.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «وهمهٔ آن تجربه‌اندوزی‌ها» (حرفهای فریماه فرجامی)؛ ماهنامه سینمایی فیلم، شماره ۱۱۱، ۷ شهریور ۱۳۷۰
- ↑ «تهیه‌کنندگان ایرانی برنامه صدا و سیما را تحریم کردند». رادیو فردا. ۱۳ بهمن ۱۳۸۹. دریافت‌شده در ۱۴ بهمن ۱۳۸۹.
- ↑ ««کاغذ دیواری زرد» بالاخره تدوین شد». سینمای ما. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۱۰ آوریل ۲۰۱۳.
- ↑ ماهنامهٔ سینمایی فیلم، سال بیست و دوم، شمارهٔ ۳۱۳، صفحهٔ ۲۲، اسفند ۸۲
- ↑ ماهنامهٔ سینمایی فیلم، سال شانزدهم، شمارهٔ ۲۲۴، صفحهٔ ۳۵، شهریور ۷۷