فلسفه بریتانیایی
(تغییرمسیر از فلسفهٔ بریتانیایی)
این مقاله نیازمند تمیزکاری است. لطفاً تا جای امکان آنرا از نظر املا، انشا، چیدمان و درستی بهتر کنید، سپس این برچسب را بردارید. محتویات این مقاله ممکن است غیر قابل اعتماد و نادرست یا جانبدارانه باشد یا قوانین حقوق پدیدآورندگان را نقض کرده باشد. |
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
فلسفه بریتانیایی اشاره دارد به سنت‌های فلسفی مردمان بریتانیایی.
دوره قرون وسطی
ویرایشدوره مدرن نخستین
ویرایشسه تجربه گرای اولیه
قرن نوزدهم
ویرایشنمایندگان این جنبش فلسفی افرادی چون تامس هیل گرین بودند. برتراند راسل و جرج ادوارد مُر نیز در ابتدا به پرورش آن کمک کردند اما سپس با پیش کشیدن فلسفه تحلیلی با آن مخالفت کردند.
قرن بیستم و به این سو
ویرایشفلسفه تحلیلی بر تجربه گرایی سنتی بریتانیایی بنا شده بود؛ که توسط گوتلوب فرگه‌ی ریاضی‌دان بروزرسانی و همچنین با منطق سازگار شده بود. فلسفه تحلیلی، فلسفه مسلط در کشورهای انگلیسی زبان ابتدای قرن بیستم بود.
یک مکتب فلسفی بزرگ در بین سال‌های ۱۹۳۰ و ۱۹۷۰ بود.
دوره معاصر
ویرایشمتفکران اخیر بریتانیایی به ویژه فعال در زمینه فلسفه دین اینها هستند، آنتونی فلو، سی. اس. لوئیس، جان هیک. در زمینه احلاف و سیاست السدیر مک‌اینتایر. و در زمینه سنت تحلیلی درک پارفیت، پیتر استراسن.[۱]
جستارهای وابسته
ویرایش- فهرست فیلسوفان بریتانیایی
- انجمن فلسفی بریتانیایی
- انجمن فلسفی انگلند
پانویس
ویرایش- ↑ "British philosophy". Wikipedia (به انگلیسی). 2021-08-31.