معماری گورکانی
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
معماری گورکانی[۱] یا معماری مغولی به معماری دوره سالهای ۱۵۳۰ تا ۱۸۵۰ در هند گفته میشود که دوره حاکمیت پادشاهان گورکانی در هند بود.
شاخصههای این سبک معماری، کاخها و مسجدها و کارهای تزئینی پُرجزئیات است. معماری گورکانی آخرین مرحلهٔ معماری اسلامی هندی است و عمارت تاجمحل مشهورترین نمونهٔ آن میباشد.[۱]
علت نامگذاری این سبک در زبانهای غربی به نام مغولی این بود که بابر و جانشینانش اگرچه فارسیزبان بودند اما از نوادگان و اعقاب تیمور لنگ و چنگیز خان مغول بودند.
یادبودها
ویرایشهمایون تمب، لال قلعه یا رد فورت، تاج محل، قلعه اگرا، بلند دروازه در فتح پوری، مسجد جامع دهلی نمونه اینگونه معماری است.
بناهای معماری گورکانی همگی دارای گنبدهای مدور بیضی است که تقلیدی از معماری ایرانی است.
قلعه آگره
ویرایشنگارخانه
ویرایش-
تأثیر فرهنگ هند بر معماری اسلامی؛ نماد اُم بر کاشیکاری
-
مسجد پادشاهی در لاهور، نمونهای از شیوه معماری گورکانی
-
تاج محل؛ معروفترین اثر معماری مغولی
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «Mogul architecture معماری گورکانی». فرهنگ تشریحی معماری و ساختمان (بازنشر در آفتاب). دریافتشده در ۲ نوامبر ۲۰۱۳.
- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Mughal architecture». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۹ آبان ۱۳۹۲.