مهرگره
مِهرگَرْهْ (به بلوچی و اردو: مهرگڑه)[۱] یکی از مناطق سه گانه باستانی بلوچستان پاکستان به شمار می‌رود که آثار باستانی آن در موزه "سبّی" به نمایش گذاشته شده است. بنابه اظهارات باستانشناسان قدمت این منطقه به ۷۰۰۰ سال قبل از میلاد، می‌رسد. این ناحیه در فاصله ۱۶ کیلومتری "رودخانهٔ بولان" و در بخش "کچهی" قرار دارد.
| مهرگره مہرگڑھ مهرګړ | |
|---|---|
| نام دیگر | Mehrgahr, Merhgarh, Merhgahr |
| موقعیت | دهادر، ایالت بلوچستان، پاکستان |
| منطقه | آسیای جنوبی |
| مختصات | ۲۹°۲۳′ شمالی ۶۷°۳۷′ شرقی / ۲۹٫۳۸۳°شمالی ۶۷٫۶۱۷°شرقیمختصات: ۲۹°۲۳′ شمالی ۶۷°۳۷′ شرقی / ۲۹٫۳۸۳°شمالی ۶۷٫۶۱۷°شرقی |
| تاریخ | |
| ساخته شده | Approximately 7000 BCE |
| رها شده | Approximately 2600 BCE |
| ادوار | دوران نوسنگی |
| اطلاعات بیشتر | |
| تاریخ‌های حفاری | 1974–1986, 1997–2000 |
| باستانشناسان | Jean-François Jarrige, Catherine Jarrige |
| Succeeded by: تمدن دره سند | |
| کاوشگاه‌های باستان‌شناختی بلوچستان پاکستان |
| مهرگره |
| نوشهرو |
| پیرک |
| کاوشگاه‌های باستان‌شناختی بلوچستان پاکستان |
| مهرگره |
| نوشهرو |
| پیرک |
پیشینهویرایش
در سال ۱۹۲۸ میلادی یک گروه از باستان شناسان فرانسوی در این ناحیه به پژوهش و بررسی پرداختند و نتیجه مطالعات و پژوهش‌های آنان این نکته را روشن نمود که مردم این ناحیه و زندگی و تمدن آنها از پیشینهٔ ۷۰۰۰ سال قبل از میلاد برخوردار می‌باشد. در آن زمان بعد از طی مراحل گوناگون زندگی بدوی، مردم این ناحیه درکناره‌های "رود بولان" گردهم آمده و زندگی هم نشینی را آغاز نمودند. آنگاه به پرورش حیوانات اهلی پرداختند و اندک اندک صنایع دستی و سفال سازی در میان آنان رواج پیدا نمود و به مرتبهٔ شکوفایی خویش رسید.
این مردم، در ساختن مجسمه نیز مهارت خاصی داشتند و تندیسهای حیوانات و انسانها را با علاقه و اشتیاق فراوان می‌ساختند و به ساختن مجسمه‌های انسانی، علاقه، ذوق و سلیقه بیشتری به خرج می‌دادند. ساکنان این منطقه، علاوه بر مجسمه سازی، در ساختن تبر، شمشیر و سایر وسائل جنگی نیز ید طولائی داشته‌اند که نمونه‌ها و آثار آن در "موزه شهر سبّی" گواه بر این مدعا می‌باشد.
تمام آثار مناطق باستانی مهرگر، نوشهرو و پیرک در موزهٔ شهر "سبّی" نگهداری می‌شود.