نبرد سالسو

نبرد سالسو
	بخشی از جنگ‌های گوگوریو –سویی
	; نمایی از تابلوی نبرد سالسو (مرتبط با سال ۱۸۴۳‏ میلادی)
تاریخ	۶۱۲
موقعیت	رودخانه سالسو، کنونی رودخانه چئونگ چئون رودخانه سالسو
نتایج	امپراتوری گوگوریو پیروزی، بی ثباتی بیشتر دولت دودمان سوئی، تسریع در جایگزینی امپراتوری سوئی به تانگ;
طرف‌های درگیر
دودمان سوئی	امپراتوری گوگوریو
فرماندهان و رهبران
یو ژونگ ون; یوون شو	اولجی موندوک
قوا
۳۰۵٬۰۰۰ (تخمینی)	۱۰٬۰۰۰
تلفات و خسارات
۳۰۲٬۳۰۰ کشته شده	نامشخص

نبرد سالسو یک نبرد فوق‌العاده بود که در سال ۶۱۲ در خلال دومین نبرد از سلسله جنگ‌های گوگوریو و سوئی بین سلسلهٔ کره ای گوگوریو و امپراطوری چینی «سویی» اتفاق افتاد.

خلاصه جنگ ویرایش

گوگوریو یک پیروزی خارق‌العاده را بر نیروهای سویی که از لحاظ عددی برتر بودند به دست آورد. در سال ۶۱۲ امپراتوری تانگ از سویی با بیش از یک میلیون سرباز به گوگوریو حمله کرد. به دلیل ناکامی در غلبه بر مقاومت جسورانهٔ گوگوریو در منطقهٔ لیائویانگ؛ او سیصد هزار سرباز را به پیونگ یانگ (پایتخت گوگوریو) فرستاد. ژنرالی از گوگوریو به نام «اولچی موندوک» ماه‌ها در برابر نیروهای سویی مقاومت کرد و با نبردهای چریکی خساراتی به دشمن وارد کرد. در یکی از نبردها او با تظاهر به عقب‌نشینی به داخل قلمرو گوگوریو جایی که یک کمین برای حمله در رودخانهٔ سالسو آماده شده و منتظر نیروهای دشمن بود؛ نیروهای سویی را به داخل قلمرو گوگوریو کشاند. اولچی موندوک جریان آب را با یک سد از قبل بند آورده بود و زمانی که نیروهای سویی به رودخانه رسیدند سطح آب کم عمق بود. زمانی که نیروهای غیر مشکوک سویی در میانهی گذر از رودخانه بودند؛ اولچی موندوک سد را باز کرد و حجم بسیار زیادی از اب باعث غرق شدن هزاران نفر از نیروهای دشمن شد.

سواره نظام گوگوریو سپس نیروهای باقی ماندهی سویی را تعقیب کردند و تلفات شدیدی به آنها وارد کردند. سربازان زنده ماندهٔ سویی با گام‌های لرزان مجبور شدند به شبه جزیرهٔ لیائودونگ عقب‌نشینی کنند تا از اسیر شدن و کشته شدن در امان بمانند. بسیاری از سربازان عقب‌نشینی کرده به دلیل اینکه ارتش آذوقهٔ غذایی آنها را مصرف کرده بود از گرسنگی یا بیماری مردند. در این نبرد با اینکه تعداد سربازان گوگوریو تنها ده هزار نفر بود، فقط ۲۷۰۰ نفر از سربازان سویی از مجموع سیصد هزار سرباز آنها زنده به خانه برگشتند.

از نبرد سالسو در میان مرگ بارترین نبردهای کلاسیک در تاریخ جهان نام برده می‌شود. با پیروزی بر سلسلهٔ سویی در رودخانهٔ سالسو؛ گوگوریو سرانجام جنگ گوگوریو- سویی را برد در حالی که سویی به وسیلهٔ از دست دادن نیروی انسانی و منابع در نبرد با کره ای‌ها فلج شد و شروع به خرد شدن از داخل کرد. این سلسله سرانجام توسط منازعات داخلی سقوط کرد و مدتی بعد توسط سلسلهٔ تانگ جایگزین شد.

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

↑ "The Three Kingdoms". National Assembly of South Korea. 7 July 2006. Retrieved 2007-02-12.
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ Book of Sui, Vol. 60.
↑ ^۳٫۰ ^۳٫۱ Lee, Ki-Baik (1984). A New History of Korea. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. p. 47. ISBN 0-674-61576-X. "Koguryŏ was the first to open hostilities, with a bold assault across the Liao River against Liao-hsi, in 598. The Sui emperor, Wen Ti, launched a retaliatory attack on Koguryŏ but met with reverses and turned back in mid-course. Yang Ti, the next Sui emperor, proceeded in 612 to mount an invasion of unprecedented magnitude, marshalling a huge force said to number over a million men. And when his armies failed to take Liao-tung Fortress (modern Liao-yang), the anchor of Koguryŏ's first line of defense, he had a nearly a third of his forces, some 300,000 strong, break off the battle there and strike directly at the Koguryŏ capital of P'yŏngyang. But the Sui army was lured into a trap by the famed Koguryŏ commander Ŭlchi Mundŏk, and suffered a calamitous defeat at the Salsu (Ch'ŏngch'ŏn) River. It is said that only 2,700 of the 300,000 Sui soldiers who had crossed the Yalu survived to find their way back, and the Sui emperor now lifted the siege of Liao-tung Fortress and withdrew his forces to China proper. Yang Ti continued to send his armies against Koguryŏ but again without success, and before long his war-weakened empire crumbled."
↑ ^۴٫۰ ^۴٫۱ Nahm, Andrew C. (2005). A Panorama of 5000 Years: Korean History (Second revised ed.). Seoul: Hollym International Corporation. p. 18. ISBN 0-930878-68-X. "China, which had been split into many states since the early 3rd century, was reunified by the Sui dynasty at the end of the 6th century. Soon after that, Sui China mobilized a large number of troops and launched war against Koguryŏ. However, the people of Koguryŏ were united and they were able to repel the Chinese aggressors. In 612, Sui troops invaded Korea again, but Koguryŏ forces fought bravely and destroyed Sui troops everywhere. General Ŭlchi Mundŏk of Koguryŏ completely wiped out some 300,000 Sui troops which came across the Yalu River in the battles near the Salsu River (now Ch'ŏngch'ŏn River) with his ingenious military tactics. Only 2,700 Sui troops were able to flee from Korea. The Sui dynasty, which wasted so much energy and manpower in aggressive wars against Koguryŏ, fell in 618."
↑ (به کره‌ای) "Battle of Salsu", Encyclopædia Britannica Korean Edition بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۰۷-۱۶ توسط Wayback Machine

[assembly-1] "The Three Kingdoms". National Assembly of South Korea. 7 July 2006. Retrieved 2007-02-12.

[Book_of_Sui,_Vol._60-2] ۲٫۰ ^۲٫۱ Book of Sui, Vol. 60.

[Lee-3] ۳٫۰ ^۳٫۱ Lee, Ki-Baik (1984). A New History of Korea. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press. p. 47. ISBN 0-674-61576-X. "Koguryŏ was the first to open hostilities, with a bold assault across the Liao River against Liao-hsi, in 598. The Sui emperor, Wen Ti, launched a retaliatory attack on Koguryŏ but met with reverses and turned back in mid-course. Yang Ti, the next Sui emperor, proceeded in 612 to mount an invasion of unprecedented magnitude, marshalling a huge force said to number over a million men. And when his armies failed to take Liao-tung Fortress (modern Liao-yang), the anchor of Koguryŏ's first line of defense, he had a nearly a third of his forces, some 300,000 strong, break off the battle there and strike directly at the Koguryŏ capital of P'yŏngyang. But the Sui army was lured into a trap by the famed Koguryŏ commander Ŭlchi Mundŏk, and suffered a calamitous defeat at the Salsu (Ch'ŏngch'ŏn) River. It is said that only 2,700 of the 300,000 Sui soldiers who had crossed the Yalu survived to find their way back, and the Sui emperor now lifted the siege of Liao-tung Fortress and withdrew his forces to China proper. Yang Ti continued to send his armies against Koguryŏ but again without success, and before long his war-weakened empire crumbled."

[Nahm-4] ۴٫۰ ^۴٫۱ Nahm, Andrew C. (2005). A Panorama of 5000 Years: Korean History (Second revised ed.). Seoul: Hollym International Corporation. p. 18. ISBN 0-930878-68-X. "China, which had been split into many states since the early 3rd century, was reunified by the Sui dynasty at the end of the 6th century. Soon after that, Sui China mobilized a large number of troops and launched war against Koguryŏ. However, the people of Koguryŏ were united and they were able to repel the Chinese aggressors. In 612, Sui troops invaded Korea again, but Koguryŏ forces fought bravely and destroyed Sui troops everywhere. General Ŭlchi Mundŏk of Koguryŏ completely wiped out some 300,000 Sui troops which came across the Yalu River in the battles near the Salsu River (now Ch'ŏngch'ŏn River) with his ingenious military tactics. Only 2,700 Sui troops were able to flee from Korea. The Sui dynasty, which wasted so much energy and manpower in aggressive wars against Koguryŏ, fell in 618."

[Battle_of_Salsu-5] (به کره‌ای) "Battle of Salsu", Encyclopædia Britannica Korean Edition بایگانی‌شده در ۲۰۱۱-۰۷-۱۶ توسط Wayback Machine

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]