نیکتاج صبری
بازیگر ایرانی (۱۲۹۸–۱۳۴۹)
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
نیکتاج صبری (زاده ۱۲۹۸ خورشیدی در تهران – درگذشته ۱۳۴۹) یکی از بازیگران اولین فیلم ناطق سینمای ایران بود که در سال ۱۳۴۹ درگذشت. از او به عنوان اولین کمدین زن ایران یاد می‌شود. وی از اولین زنان ایرانی بود که با وجود محدودیتها روی صحنه رفت و در نمایشهای رادیویی نیز شرکت داشت.[۱]
| نیکتاج صبری | |
|---|---|
 | |
| زادهٔ | ۱۲۹۸ تهران |
| درگذشت | ۱۰ آبان ۱۳۴۹ (۵۱ سال) تهران |
| ملیت | ایرانی |
| تحصیلات | ششم ابتدایی |
| پیشه | بازیگر کمدین |
فوت
ویرایشصبری روز سوم آبان ۱۳۴۹ به دلیل انفجار گاز در منزلش به شدت مجروح شد و توسط همسایگان به بیمارستان انتقال یافت. وی یک هفته بعد به دلیل شدت جراحات درگذشت.[۱]
فیلم‌شناسی
ویرایش- پهلوان در قرن اتم (۱۳۵۰)
- سه تا جاهل (۱۳۵۰)
- بابا کرم (۱۳۴۹)
- پنجره (۱۳۴۹)
- گناه زیبایی (۱۳۴۸)
- سلطان قلب‌ها (۱۳۴۷، محمدعلی فردین)
- سه دیوانه (۱۳۴۷، جلال مقدم)
- ول‌معطلی (۱۳۴۵)
- خروس جنگی (۱۳۴۴، اسماعیل پورسعید)
- داغ ننگ (۱۳۴۴)
- در دنیا بیگانه بودم (۱۳۴۴)
- انسان‌ها (۱۳۴۳)
- بن‌بست (۱۳۴۳)
- نابغه هفت‌ماهه (۱۳۴۲)
- دوستان یکرنگ (۱۳۳۹)
- کی به کیه؟ (۱۳۳۹)
- روزنه امید (۱۳۳۸)
- سایه (۱۳۳۸)
- می‌میرم برای پول (۱۳۳۸)
- چشم به راه (۱۳۳۷)
- لات جوانمرد (۱۳۳۷، مجید محسنی)
- همه گناهکاریم (۱۳۳۷)
- بلبل مزرعه (۱۳۳۶، مجید محسنی)
- نردبان ترقی (۱۳۳۶)
- یاغی (۱۳۳۱)
- واریته بهاری (۱۳۲۸، پرویز خطیبی)