هنری بنس جونز

شیمی‌دان بریتانیایی

هنری بنس جونز (انگلیسی: Henry Bence Jones؛ ‏ ۳۱ دسامبر ۱۸۱۳ – ۲۰ آوریل ۱۸۷۳) شیمی‌دان و پزشک اهل انگلستان بود.

هنری بنس جونز
همکار انجمن سلطنتی
زادهٔ۳۱ دسامبر ۱۸۱۳
استوک-بای-نی‌لند، سافک، پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند
درگذشت۲۰ آوریل ۱۸۷۳ (۵۹ سال)
لندن، انگلستان، بریتانیا
آرامگاهگورستان کنسال گرین
ملیتبریتانیایی
تحصیلاتدانشکدهٔ هارو
محل تحصیلکالج ترینیتی
دانشگاه گیسن
همسر(ها)لیدی میلیسنت اَچسون
(ا. ۱۸۴۲–۱۸۷۳)
فرزندان۷
والدینویلیام جونز
متیلدا بنس جونز
خویشاوندانویلیام بنس جونز (عمو)

هنری بنس جونز در رشته‌های شیمی و پزشکی در کالج ترینیتی[۱] و کالج دانشگاهی لندن تحصیل کرد. سپس برای تکمیل آموخته‌های خود به دانشگاه گیسن در آلمان رفت و در آنجا از شاگردان یوستوس فون لیبیش بود.[۲]

او بود که برای نخستین بار، پروتئین بنس جونز را توصیف کرد که نوعی گلوبولین است که در خون و ادرار یافت می‌شود و در تشخیص بیماری‌های «مولتیپل میلوما» و «ماکروگلوبولینمی والدنشتروم» به‌کار می‌رود.[۳]

هنری بنس جونز چندین کتاب و مقاله علمی و همچنین کتابی به نام «زندگی و نامه‌های فارادی» نوشت.[۴]

وی همچنین برندهٔ جوایزی همچون همکار انجمن سلطنتی شده‌است.

منابع ویرایش

  1. "Jones [post Bence-Jones], Henry Bence (JNS831HB)". A Cambridge Alumni Database. University of Cambridge.
  2. Chisholm 1911.
  3.   This article incorporates text from a publication now in the public domainChisholm, Hugh, ed. (1911). "Bence-Jones, Henry". Encyclopædia Britannica (به انگلیسی). Vol. 3 (11th ed.). Cambridge University Press.
  4.   Payne, Joseph Frank (1892). "Jones, Henry Bence" . In Sidney Lee (ed.). Dictionary of National Biography. Vol. 30. London: Smith, Elder & Co.

پیوند به بیرون ویرایش