سیاهگوش (وشق)
سیاهگوش وَشَق∗ یا لینکس (به انگلیسی: Lynx) سردهای از گربهسانیان است که شامل چهار گونهٔ وشق اوراسیایی، وشق کانادایی، وشق ایبری و گربه دمکوتاه است. این گربهسانان متعلق به زیرخانواده گربهایان کوچک هستند.[۲]
سیاهگوش وشق[۱] | |
---|---|
چهار گونه وشق از بالا سمت چپ در جهت عقربههای ساعت: وشق کانادایی، وشق اوراسیایی، وشق ایبری، گربه دمکوتاه | |
ردهبندی علمی | |
فرمانرو: | جانوران |
شاخه: | طنابداران |
رده: | پستانداران |
راسته: | گوشتخوارسانان |
زیرراسته: | گربهسانیان |
تیره: | گربهایان |
زیرخانواده: | گربهایان کوچک |
سرده: | Lynx رابرت کر، ۱۷۹۲ |
گونه نماد | |
وشق اوراسیایی | |
گونهها | |
پراکندگی وشقها: قرمز = ایبری، بنفش = کانادایی، سبز = گربه دمکوتاه، نارنجی = اوراسیایی |
زیستگاه وَشَق، جنگلهای کوهستانی با تراکم بالای بته و درختچه و علف است. وشقها، گربهسانانی با رنگ خاکستری و خالهای سیاه هستند و شباهت زیادی به گربهسانان دیگری بهنام کاراکال دارند که در سردهٔ دیگری قرار دارند.
نام
ویرایشدر ادبیات کهن به این جانور وَشَق گفته میشد که این نام از پارسی میانه vaχşak و پارسی باستانی vaχş[۳] گرفته شده و در متنهای کلاسیک فارسی وَشَق نامیده میشده که به ترکی[۴] و عربی هم راه یافته است. در منابع جدید فارسی به آن سیاهگوش میگویند. هوشنگ اعلم در مقاله «سیاهگوش» در دانشنامه ایرانیکا معتقد است که شباهت جانورشناختی و داشتن طُرّهٔ مویسیاهرنگ بر روی گوش، میتواند توجیهگر نام سیاهگوش (وَشَق - Lynx) باشد که برخی نویسندگانمدرن به اشتباه برای این حیوان در نظر گرفتهاند. اما هوشنگ ضیایی در کتاب راهنمای صحرایی پستانداران ایران این حیوان را سیاهگوش نامیده است. همچنین در اطلس پستانداران ایران که توسط سازمان حفاظت محیط زیست منتشر شده، نام حیوان، سیاهگوش آمده و تقریباً در تمامی کتابهای علمی در حوزه بومشناسی و حیاتوحش به این گربهسان، سیاهگوش گفته شده است.[۵][۶][۷][۸][۹] سیاهگوش در مقام مقایسه با کاراکال اندازهای بزرگتر و بدنی تنومندتر و پُرتر دارد و برخلاف کاراکال که در مناطق گرمسیری و بیابانی زندگی میکند، باشنده مناطق سردسیر کوهستانی و جنگلی است.[۱۰]
به نوشته لغتنامه دهخدا در تنکابن به این حیوان پلنگمول هم گفته میشود.[۱۱]
شکل ظاهری
ویرایشوشقها دُمی کوتاه دارند و معمولاً بر روی نوک گوششان کاکُلچهای سیاهرنگ از مو روئیده است که علت نامگذاری آنها هم بهخاطر همین کاکل است. در زیر گردن وشقها یالی پشمی میروید که نوارههای سیاهرنگی دارد و در کل ظاهری شبیه به پاپیون دارد که البته همیشه قابل مشاهده نیست. وشقها همچنین دارای شاربهای (سبیلک) بلندی هستند.
وشقها پنجههای بزرگی دارند که بالشتکی برای راه رفتن بر روی برف زیر پنجهها را پوشانده. صورت ایشان هم پوشیده از موهای بلند است. رنگ بدنشان از قهوهای روشن تا خاکستری متغیر است و گاه خالهای قهوهای تیره روی بدنشان دیده میشود بهویژه بر روی دستها و پاها.
گونهها
ویرایشدر سردهٔ سیاهگوشها چهار گونه وجود دارد:
- سیاهگوش اوراسیایی (Lynx lynx): بزرگترین نوع سیاهگوش که در اروپا، قفقاز، ترکیه، ایران، آسیای میانه و ترکستان جنوبی و بیش از همه سیبری زندگی میکند.
- سیاهگوش کانادایی (Lynx canadensis): بومی کانادا
- سیاهگوش ایبری (Lynx pardinus): نادرترین نوع سیاهگوش که به شدت در معرض خطر انقراض قرار دارد و بومی شبهجزیره ایبری در جنوب غربی اروپا (اسپانیا و پرتغال) است.
- گربه دمکوتاه (Lynx rufus): بومی آمریکای شمالی
پیشینه وشق در ایران
ویرایشاز آنجا که سیاهگوش، پوستی با مویی پرپشت دارد؛ از پوست آن پوستین میساختهاند. پوستین درست شده از پوست سیاهگوش، آنچنان نامدار بوده است که گاه از خود واژهٔ وَشَق (به تنهایی) برای اشاره به پوستین بهره برده میشده است؛ برای نمونه بدین بیت شعر مولوی میتوان اشاره کرد: «تا گریزی از وشق هم از حریر - زو پناه آری بسوی زمهریر».[۱۲] معروف بوده که بر تن کردن این پوستین، پیشگیرندهٔ عارضه بواسیر است. در کتاب نامور تحفهٔ حکیم مؤمن (طِبسنتی) پوشیدن پوستین وشق، «معین باه (= نیروی جنسی و شهوانی) و مُقوّی کمر» دانسته شده و همچنین موی سوختهٔ این جانور، برای زخمهای مزمن، سودمند معرفی گشته است. همچون دیگر جانوران با خز مرغوب (مانند روباه و سمور و…) نیفه ی وشق هم محبوب بوده است. نیفه، پوستوپوستین ساخته شده از پوشش تن جانور، در زیر شکم، و حوالی ناف است که از دیگر جاها نرمتر و لطیفتر است.[۱۲][۱۳]
نگارخانه
ویرایش-
سیاهگوش اورآسیا
-
سیاهگوش کانادایی
-
تولهٔ سیاهگوش
پانویس
ویرایشپیوند به بیرون
ویرایش- درباره سیاهگوش ایبری، روزنامه شرق (به فارسی)
- نجات «سیاهگوش ایبریایی» از انقراض، بیبیسی پارسی
منابع
ویرایش- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Lynx». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۲۳ مارس ۲۰۰۷.
- ↑ Wozencraft, W.C. (2005). "Order Carnivora". In Wilson, D.E.; Reeder, D.M (eds.). Mammal Species of the World: A Taxonomic and Geographic Reference (3rd ed.). Johns Hopkins University Press. pp. 541–542. ISBN 978-0-8018-8221-0. OCLC 62265494.
- ↑ «lynx | meaning of lynx in Longman Dictionary of Contemporary English | LDOCE». www.ldoceonline.com. دریافتشده در ۲۰۲۱-۰۵-۱۹.
- ↑ http://www.nisanyansozluk.com/?k=Vaşak
- ↑ https://www.sabah.com.tr/galeri/yasam/farscadan_turkceye_gecen_sozcukler/115
- ↑ ضیایی، هوشنگ. راهنمای صحرایی پستانداران ایران. کانون آشنایی با حیاتوحش. پاییز 1387
- ↑ معرفی سیاهگوش در وبسایت رسمی سازمان حفاظت محیط زیست [۱][پیوند مرده]
- ↑ [۲]معرفی سیاهگوش در وبسایت کویرها و بیابانهای ایران
- ↑ صفحه معرفی سیاهگوش در وبسایت انجمن یوزپلنگ ایرانی [۳]
- ↑ نام سیاهگوش در فهرست پستانداران ایران، وبسایت دانشگاه حکیم سبزواری [۴] بایگانیشده در ۲۴ اوت ۲۰۱۸ توسط Wayback Machine
- ↑ Hūšang Aʿlam, “Caracal,” Encyclopaedia Iranica, Online Edition, 15 April 1990 . It has black ear tufts—a feature which, in addition to zoological kinship, may justify the name sīāhgūš erroneously applied to it by some modern authors (e.g. , Eʿtemād, ibid. , who, however, unduly calls the caracal kārākāl in Persian).
- ↑ وشق[پیوند مرده] لغتنامهٔ دهخدا
- ↑ ۱۲٫۰ ۱۲٫۱ علیاکبر دهخدا و دیگران، «وشق» در لغتنامهٔ دهخدا.
- ↑ علیاکبر دهخدا و دیگران، «[http://www.loghatnaameh.org/dehkhodaworddetail-525a266e02ba4fcfadb9e2570f91587c-fa.html نیفه]» در لغتنامهٔ دهخدا.