عبدالرحمن بن فیصل آل سعود: تفاوت میان نسخه‌ها

امیر [[آل رشید|امارت رشیدی]] توانست در برابر عبدالرحمان، عبدالله را آزاد کنند. عبدالله به [[حائل (شهر)|حائل]] رفت و امیر امارت رشیدی او را به عنوان حاکم ریاض منصوب کرد. عبدالرحمن توانست در سال ۱۸۷۷ قیام کند و ریاض را تسخیر کند و از آن دفاع کند اما تلاش او برای گسترش کنترل و قدرتش به طرز فاجعه باری به پایان رسید. زمانی که عبدالرحمن در سال ۱۸۸۹ به رهبر بی قید و شرط [[آل سعود|خاندان سعودی]] تبدیل شد به ریاض حمله کرد و آنجا را اشغال کرد. به هر حال نیروهای سعودی در [[نبرد الملیداء]] شکست خوردند، و عبدالرحمان و خانواده اش مجبور به فرار شدند.

 

او همراه با خانواده اش به بیابان [[ربع‌الخالی|ربع الخالی]] در جنوب شرقی عربستان و به میان بادیه نشینان بنی مره فرار کردند. پس از آن او به [[بحرین]] به نزد خاندان [[آل خلیفه]] و درنهایت به خاندان [[آل صباح]] در [[کویت]] پناه بردند. عبدالرحمن در کویت سعی کرد اسلام [[وهابیت|وهابی]] را گسترش دهد و سلسه سعودی را بازسازی کند.