ما درس سحر در ره میخانه نهادیم

غزلی با مطلع «ما درس سحر در ره میخانه نهادیم'»، غزل شمارهٔ ۳۷۱ از دیوانِ حافظ در تصحیحِ محمد قزوینی و قاسم غنی است.

ما درس سحر
شاعر	حافظ
شمار ابیات	۸
بحر	هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن
متن
ما درس سحر در ره میخانه نهادیم محصول دعا در ره جانانه نهادیم در خرمن صد زاهد عاقل زند آتش این داغ که ما بر دل دیوانه نهادیم سلطان ازل گنج غم عشق بما داد تا روی درین منزل ویرانه نهادیم در دل ندهم ره پس ازین مهر بتان را مهر لب او بر در این خانه نهادیم در خرقه ازین بیش منافق نتوان بود بنیاد ازین شیوهٔ رندانه نهادیم چون میرود این کشتی سرگشته که آخر جان در سر آن گوهر یکدانه نهادیم المنّة لله که چو ما بی‌دل و دین بُود آن را که لقب عاقل و فرزانه نهادیم قانع بخیالی ز تو بودیم چو حافظ یا رب چه گدا همّت و بیگانه نهادیم ۲ ۴ ۶ ۸ نسخهٔ مبنا: تصحیحِ محمّد قزوینی و قاسم غنی
⇒ ⇐

در اجراها

محمدرضا شجریان در برنامهٔ شمارهٔ ۲۴۲ از مجموعهٔ برگ سبز این غزل را در آوازِ بیات ترک اجرا کرده‌است.

منابع

• دادجو، درّه (۱۳۹۷). «خوشخوانی‌های دیوان حافظ». در بهاءالدین خرمشاهی. دانشنامهٔ حافظ و حافظ‌پژوهی. ج. ۲. تهران: نخستان پارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۹۹۷۶۴-۴-۷.
• حافظ شیرازی، شمس‌الدین محمد بن بهاءالدین محمد. قزوینی، محمد؛ غنی، قاسم، ویراستاران. دیوان حافظ. تهران: سینا.