'''مهاباراتا''' یا '''مهابهاراتامَهابَهاراتا''' سرودهای [[حماسه|حماسی]] از سدهٔ پنجم یا ششم پیش از میلاد به زبانِ [[سانسکریت]] و بههمراهِ [[رامایانا]] یکی از دو حماسهٔ [[تاریخ هند|تاریخِ هند]] است.<ref name=encindlit>{{Cite journal | url = https://books.google.com/books?id=zB4n3MVozbUC&pg=PA1755&dq=itihasa | title = The Encyclopaedia of Indian Literature (Volume Two) (Devraj to Jyoti) | isbn = 978-81-260-1194-0 | author1 = Datta | first1 = Amaresh | date = 1 January 2006}}</ref> مهاباراتا نوشتهی ''[[ویاس|ویاسَ]]'' و گروهی از مؤلفان، با بیش از یکصدهزار بیت، بلندترین حماسه منظوم جهان است{{مدرک}} .قدیمی ترین بخش های آن متعلق به ۴۰۰ سال قبل از میلاد است و کارِ نوشتنِ آن تا سدهٔ سوم یا چهارم میلادی ادامه یافتهاست. ''مهاباراتا'' بگونهای ''شاهنامهٔ هندیان'' است. برخی از تاریخدانان، موضوعِ این سرودهها را الهامگرفته از نبرد میانِ [[مردمان آریایی]] و [[قوم دراویدی|دراویدی]] در هزاره دوم پیش از میلاد میدانند. مهاباراتا در قدیم بدستور [[اکبر شاه]] با نام [[رزمنامه]] به فارسی ترجمه شدهاست.
مهابهاراتا مجموعهای از افسانههای تاریخی هند در هجده فصل است و بیش از صدهزار بیت شعر دارد و بعضیها آن را شاهنامهٔ [[هند]] و عدهای آن را حماسه [[ایلیاد]] و ادیسهٔ آن کشور مینامند. مهابهاراتا ۱۹ کتاب بسیار بزرگ است و مانند [[شاهنامه]] [[فردوسی]]، تاریخِ تمدنِ هند را از آغاز بازگو میکند. سرایندهٔ آن [[ویاس]] حکیم و دانشمند معروف است که علاوه بر مهابهاراتا ۱۰۸ [[پورانا]]ی دیگر نیز تصنیف کردهاست. سرودههای مهابهاراتا روان است و در آن تأثیر ژرفی از زیباییهای طبیعت بهچشم میخورد.