پادشاهی انگلستان

پادشاهی انگلستان (به انگلیسی: Kingdom of England) کشوری مستقل در جزیره بریتانیای کبیر بود که در قرن ۱۰ میلادی از به هم پیوستن پادشاهی‌های کوچک‌تر آنگلوساکسون به وجود آمد. این کشور در سال ۱۷۰۷ با پیوستن به پادشاهی اسکاتلند، پادشاهی بریتانیای کبیر را تشکیل داد.

پادشاهی انگلستان

قرن ۱۰ – ۱۷۰۷ میلادی
پرچم پادشاهی انگلستان
پرچم
نشان ملی پادشاهی انگلستان
نشان ملی
انگلستان در سال ۱۷۰۰ میلادی
انگلستان در سال ۱۷۰۰ میلادی
پایتختوینچستر (تا قرن دوازدهم)
لندن (قرن دوازدهم تا ۱۷۰۷)
˩ وست‌مینستر
    (اداری)
˩ سیتی لندن
    (تجاری)
زبان(های) رایجانگلیسی
نورس باستان (تا قرن یازدهم)
ولزی
کورنی
کامبریک (تا قرن یازدهم)
آنگلو-نورمن (قرن یازدهم تا پانزدهم)
لاتین قرون وسطی (تا قرن پانزدهم)
دین(ها)
مسیحیت
حکومتمتمرکز پارلمانی پادشاهی
پادشاه 
• ۹۲۵ تا ۹۳۹
اتلستن (نخستین)
• ۱۷۰۲ تا ۱۷۰۷
آن (آخرین)
قوه مقننهپارلمان
مجلس اعیان
مجلس عوام
تاریخ 
• اتحاد پادشاهی‌های آنگلوساکسون
قرن دهم میلادی
۱۴ اکتبر ۱۰۶۶
• فتح ولز
۱۲۷۷–۱۲۸۳
۱۱ دسامبر ۱۶۸۸
• اتحاد با اسکاتلند
۱ مه ۱۷۰۷
مساحت
۱۲۸۳ تا ۱۵۴۲ (تخمین)۱۴۵٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۵۶٬۰۰۰ مایل مربع)
۱۲۸۳۱۴۵٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۵۶٬۰۰۰ مایل مربع)
۱۵۴۲۱۴۵٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۵۶٬۰۰۰ مایل مربع)
۱۵۴۲ تا ۱۷۰۷ (تخمین)۱۵۱٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۵۸٬۰۰۰ مایل مربع)
۱۷۰۷۱۵۱٬۰۰۰ کیلومتر مربع (۵۸٬۰۰۰ مایل مربع)
جمعیت
• ۱۲۸۳
۵۰۰۰۰۰
• ۱۵۴۲
۳۰۰۰۰۰۰
• ۱۷۰۷
۵۷۵۰۰۰۰
واحد پولپوند استرلینگ
پیشین
پسین
وسکس
پادشاهی ساسکس
پادشاهی اسکس
پادشاهی کنت
دومونیا
پادشاهی مرسیا
پادشاهی آنگلیای شرقی
پادشاهی نورثامبریا
شاهزاده‌نشین ولز
پادشاهی بریتانیای کبیر
امروز بخشی از

از سال ۱۶۰۳ و با شروع سلطنت جیمز یکم (انگلستان)، سلطنت انگلیس هم مانند پادشاهی اسکاتلند و پادشاهی ایرلند در اختیار دودمان استوارت بود. اما این کشورها به صورت مستقل اداره می‌شدند. در نهایت در تاریخ ۱ مه ۱۷۰۷، انگلیس و اسکاتلند تحت نام پادشاهی بریتانیای کبیر با یکدیگر متحد شدند.

منابع ویرایش

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Kingdom of England». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۳ دسامبر ۲۰۱۵.