پادشاه گوی ( ۲۳۴ - ۲۸۶ ) هشتمین فرمانروای باکجه یک امپراتوری از میان سه امپراتوری کره بود او کوچک‌ترین پسر چهارمین امپراتور باکجه، گائه رو و نیز برادر کوچک پنجمین پادشاه باکجه یعنی چوگو بود.

پادشاهان کره
باکجه

۱- اونجو ۱۸ ق.م - ۲۹
۲- دارو ۲۹ - ۷۷
۳- گیرو ۷۷ - ۱۲۸
۴- گائه رو ۱۲۸ - ۱۶۶
۵- چوگو ۱۶۶ - ۲۱۴
۶- گاسو ۲۱۴ - ۲۳۴
۷- سابان ۲۳۴
۸- گوی ۲۳۴ - ۲۸۶
۹- چائک گای ۲۸۶ - ۲۹۸
۱۰- بان سئو ۲۹۸ - ۳۰۴
۱۱- بیریو ۳۰۴ - ۳۴۴
۱۲- گای ۳۴۴ - ۳۴۶
۱۳- گان چوگو ۳۴۶ - ۳۷۵
۱۴- پادشاه گانگو سو ۳۷۵ - ۳۸۴
۱۵- چیم نیو ۳۸۴ - ۳۸۵
۱۶- جینسا ۳۸۵ - ۳۹۲
۱۷- آسین ۳۹۲ - ۴۰۵
۱۸- جانجی ۴۰۵ - ۴۲۰
۱۹- گویسین ۴۲۰ - ۴۲۷
۲۰- بیو ۴۲۷ - ۴۵۵
۲۱- گائه رو ۴۵۵ - ۴۷۵
۲۲- مونجو ۴۷۵ - ۴۷۷
۲۳- سامگون ۴۷۷ - ۴۷۹
۲۴- دانگ سئونگ ۴۷۹ - ۵۰۱
۲۵- موریونگ ۵۰۱ - ۵۲۳
۲۶- سئونگ ۵۲۳ - ۵۵۴
۲۷- ویدوک ۵۵۴ - ۵۹۸
۲۸- های ۵۹۸ - ۵۹۹
۲۹- بئوپ ۵۹۹ - ۶۰۰
۳۰- مو ۶۰۰ - ۶۴۱
۳۱- اویجا ۶۴۱ - ۶۶۰

به قدرت رسیدن ویرایش

او در سال ۲۳۴ میلادی درحالی‌که هیچ‌کس توقع نداشت به قدرت رسید، یعنی اگر او نبود امکان داشت شورش برای رسیدن به تخت، باکجه را تکه تکه می‌کرد. این شورش‌ها به این دلیل بود که نوهٔ برادرش، پادشاه سابان ۲ ماه بعد از رسیدن به تخت مرد و تنها کسی که برای جانشینی مناسب بود، کسی جز گوی نبود. او در سال ۲۳۴ میلادی به قدرت رسید.

دورهٔ حکومت ویرایش

در زمان او باکجه بسیار قدرتمند بود. او کم‌کم نواحی رودخانه هان را در اختیار گرفت و بعد با ارتشش ماهان را مطیع خود ساخت و این پیشروی‌های او ادامه پیدا کرد تا به رودخانهٔ شیلا رسید.

مرگ ویرایش

او در سال ۲۸۶ میلادی مرد و حکومت را به چائک گای سپرد.

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش