کارگروه بین‌المللی شبکه‌سازی

کارگروه بین‌المللی شبکه‌سازی (به انگلیسی: International Networking Working Group) (INWG) گروهی از محققان برجسته علوم کامپیوتر در دهه ۱۹۷۰ بود که استانداردها و پروتکل‌هایی را برای شبکه‌سازی کامپیوتری مورد مطالعه قرار دادند و به توسعه آن کمک کردند. این گروه در سال ۱۹۷۲ به عنوان یک گروه غیررسمی به منظور بررسی مسائل فنی مرتبط با اتصال شبکه‌های متفاوت راه‌اندازی شد و در اواخر همان سال، کمیته فرعی فدراسیون بین‌المللی پردازش اطلاعات شد. ایده‌هایی که توسط اعضای این گروه مطرح و توسعه داده شد، تاثیر به سزایی در ارائه پروتکل اصلی، یعنی «پروتکلی برای ارتباطات درونی شبکه بسته»^[الف] داشت که در سال ۱۹۷۴، توسط باب کان و وینتون سرف ارائه شد.

تاریخچه ویرایش

کارگروه بین‌المللی شبکه‌سازی در اکتبر ۱۹۷۲ در کنفرانس بین‌المللی ارتباطات کامپیوتری که در واشینگتن، دی.سی. برگزار شد شکل گرفت. هدف از ایجاد آن، مطالعه و توسعه پروتکل‌ها و استانداردها ارتباطی برای اتصال شبکه‌های کامپیوتری^[ب] بود. این گروه از «کارگروه شبکه‌سازی» آرپانت الگوبرداری شد که توسط استیو کراکر ایجاد شده بود.^[۱]

وینتون سرف، ریاست این کارگروه بین‌المللی (INWG) را بر عهده داشت و سایر اعضای فعال آن، الکس مک‌کنزی، دونالد دیویس، راجر اسکنتلبری، لوئی پوزان و هوبرت زیمرمن بودند.^[۲]^[۳]^[۴] این محققان، نمایندگانی بودند از سوی آرپانت آمریکایی،^{[پ. ۱]} پروژه سیکلادز فرانسوی، تیم بریتانیایی که بر روی شبکه آزمایشگاه ملی فیزیک کار می‌کردند و شبکه انفورماتیک اروپا.^[۲]

اعضا ویرایش

این گروه حدود ۱۰۰ عضو داشت که نام برخی در زیر آمده است:^[۲]^[۵]

D. Barber
B. Barker
وینتون سرف
W. Clipsham
دونالد دیویس
R. Despres
V. Detwiler
F. Heart
A. McKenzie
لوئی پوزان
O. Riml
K. Samuelson
K. Sandum
R. Scantlebury
B. Sexton
P. Shanks
C.D. Shepard
J. Tucker
B. Wessler
هوبرت زیمرمن

جستارهای وابسته ویرایش

پانویس ویرایش

↑ به طور دقیق، مک‌کنزی نماینده BBN و سرف نماینده دانشگاه استنفورد بود.

↑ Protocol for Packet Network Intercommunication
↑ Internetworking

منابع ویرایش

↑ "Internet founders say flexible framework was key to explosive growth". Princeton University (به انگلیسی). Retrieved 2020-02-07.
↑ ^۲٫۰ ^۲٫۱ ^۲٫۲ McKenzie, Alexander (2011). "INWG and the Conception of the Internet: An Eyewitness Account". IEEE Annals of the History of Computing. 33 (1): 66–71. doi:10.1109/MAHC.2011.9. ISSN 1934-1547. S2CID 206443072.
↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ieee201703 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
↑ Abbate, Janet (2000). Inventing the Internet (به انگلیسی). MIT Press. pp. 123–4. ISBN 978-0-262-51115-5.
↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام :4 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

مطالعات بیشتر ویرایش

Cerf, V.; McKenzie, A; Scantlebury, R; Zimmermann, H (1976). "Proposal for an international end to end protocol". ACM SIGCOMM Computer Communication Review (به انگلیسی). 6: 63–89. doi:10.1145/1015828.1015832. S2CID 36954091.

[7] به طور دقیق، مک‌کنزی نماینده BBN و سرف نماینده دانشگاه استنفورد بود.

[1] Protocol for Packet Network Intercommunication

[2] Internetworking

[3] "Internet founders say flexible framework was key to explosive growth". Princeton University (به انگلیسی). Retrieved 2020-02-07.

[:0-4] ۲٫۰ ^۲٫۱ ^۲٫۲ McKenzie, Alexander (2011). "INWG and the Conception of the Internet: An Eyewitness Account". IEEE Annals of the History of Computing. 33 (1): 66–71. doi:10.1109/MAHC.2011.9. ISSN 1934-1547. S2CID 206443072.

[ieee201703-5] خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام ieee201703 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

[:2-6] Abbate, Janet (2000). Inventing the Internet (به انگلیسی). MIT Press. pp. 123–4. ISBN 978-0-262-51115-5.

[:4-8] خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام :4 وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).

[الف]

[ب]

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[پ. ۱]

[۵]