کریپتوکروم

کریپتوکروم
کریپتوکروم
	Crystallographic structure of Cryptochrome-1
شناساگرها
نماد	CRY1
آنتره	۱۴۰۷
HUGO	۲۳۸۴
میراث مندلی در انسان	۶۰۱۹۳۳
ساختار PDB	5T5X
RefSeq	NP_004066
یونی‌پورت	Q16526
اطلاعات دیگر
جایگاه	Chr. 12 q۲۳٫۳

کریپتوکروم (انگلیسی: Cryptochrome)، (از یونانی κρυπτός χρώμα، "رنگ پنهان") دسته‌ای از فلاوپروتئین‌ها هستند که به نور آبی حساس هستند. آن‌ها در گیاهان و جانوران یافت می‌شوند. کریپتوکروم‌ها در ریتم ساعت شبانه‌روزی بیولوژی گیاهان و جانوران و احتمالاً در سنجش میدان‌های مغناطیسی در برخی از گونه‌ها نقش دارند. نام کریپتوکروم به عنوان یک تکواژ چندوجهی (پورتمانتو) ترکیبی از (cryptic nature of the photoreceptor) طبیعت رمزآلود گیرنده نوری و (Cryptogam) ارگانیسم‌های رمزنگاری ارائه شد که بسیاری از بررسی‌های طیف مرئی نور آبی بر روی آن‌ها انجام شده‌است.^[۱]

دو ژن (Cry1) و (Cry2) برای دو پروتئین کریپتوکروم؛ (CRY1) و (CRY2) کدگذار هستند.^[۲] در حشرات و گیاهان، CRY1 ساعت شبانه‌روزی را به روشی وابسته به نور تنظیم می‌کند، در حالی که، در پستانداران، CRY1 و CRY2 به عنوان مهارکننده‌های مستقل از نور، از اجزای ژن ساعت (CLOCK-BMAL1) ساعت شبانه‌روزی عمل می‌کنند. در گیاهان، می‌توان از استنتاج نوری با نور آبی برای نشانه‌گذاری رشد استفاده کرد.^[۳] علاوه بر کلروفیل‌ها، کریپتوکروم‌ها تنها پروتئین‌های شناخته شده برای تشکیل جفت‌های رادیکال ناشی از عکس در داخل بدن هستند.^[۴]

منابع ویرایش

↑ Gressel, J. (1979). "Blue Light Photoreception". Photochemistry and Photobiology (به انگلیسی). 30 (6): 749–754. doi:10.1111/j.1751-1097.1979.tb07209.x. ISSN 1751-1097. S2CID 98643540.
↑ van der Spek PJ, Kobayashi K, Bootsma D, Takao M, Eker AP, Yasui A (October 1996). "Cloning, tissue expression, and mapping of a human photolyase homolog with similarity to plant blue-light receptors". Genomics. 37 (2): 177–82. doi:10.1006/geno.1996.0539. hdl:1765/55742. PMID 8921389.
↑ پی‌دی‌بی 1u3c; Brautigam CA, Smith BS, Ma Z, Palnitkar M, Tomchick DR, Machius M, Deisenhofer J (August 2004). "Structure of the photolyase-like domain of cryptochrome 1 from Arabidopsis thaliana". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 101 (33): 12142–7. Bibcode:2004PNAS..10112142B. doi:10.1073/pnas.0404851101. PMC 514401. PMID 15299148.
↑ Hore PJ, Mouritsen H (July 2016). "The Radical-Pair Mechanism of Magnetoreception". Annual Review of Biophysics. 45 (1): 299–344. doi:10.1146/annurev-biophys-032116-094545. PMID 27216936.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Cryptochrome». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ دسامبر ۲۰۲۰.

پیوند به بیرون ویرایش

Cryptochrome circadian clock in Monarch Butterflies بایگانی‌شده در ۲۱ نوامبر ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine, by Steven M. Reppert, Department of Neurobiology, University of Massachusetts
Cryptochrome and Magnetic Sensing, Theoretical and Computational Biophysics Group at the University of Illinois at Urbana-Champaign
2IJG at the Protein Data Bank; 3-D structure of Arabidopsis cryptochrome 3, obtained by X-ray crystallography.
Animated model of murine circadian pathway, including role of Cry
خلاصه‌ای از اطلاعات ساختاری موجود در بانک داده پروتئین برای یونی‌پروت: P97784 (Mouse Cryptochrome-1) در PDBe-KB.

این یک مقالهٔ خرد است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] Gressel, J. (1979). "Blue Light Photoreception". Photochemistry and Photobiology (به انگلیسی). 30 (6): 749–754. doi:10.1111/j.1751-1097.1979.tb07209.x. ISSN 1751-1097. S2CID 98643540.

[2] van der Spek PJ, Kobayashi K, Bootsma D, Takao M, Eker AP, Yasui A (October 1996). "Cloning, tissue expression, and mapping of a human photolyase homolog with similarity to plant blue-light receptors". Genomics. 37 (2): 177–82. doi:10.1006/geno.1996.0539. hdl:1765/55742. PMID 8921389.

[Brautigam_2004-3] پی‌دی‌بی 1u3c; Brautigam CA, Smith BS, Ma Z, Palnitkar M, Tomchick DR, Machius M, Deisenhofer J (August 2004). "Structure of the photolyase-like domain of cryptochrome 1 from Arabidopsis thaliana". Proceedings of the National Academy of Sciences of the United States of America. 101 (33): 12142–7. Bibcode:2004PNAS..10112142B. doi:10.1073/pnas.0404851101. PMC 514401. PMID 15299148.

[4] Hore PJ, Mouritsen H (July 2016). "The Radical-Pair Mechanism of Magnetoreception". Annual Review of Biophysics. 45 (1): 299–344. doi:10.1146/annurev-biophys-032116-094545. PMID 27216936.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]