کنفدراسیون آلمان شمالی

کنفدراسیون آلمان شمالی از اتحاد امپراتوری پروس و دولت‌های آلمانی واقع در شمال رود ماین به وجود آمد. این کنفدراسیون را بیسمارک پس از پیروزی امپراتوری پروس در جنگ هفت هفته‌ای بنا نهاد. هر دولت عضو این کنفدراسیون در اداره امور داخلی خود، مستقل عمل می‌کرد ولی امور نظامی و خارجی بر عهده دولت فدرال بود.

کنفدراسیون آلمان شمالی Norddeutscher Bund
کنفدراسیون
→ ۱۸۶۷–۱۸۷۱ ←
پرچم نشان
کنفدراسیون آلمان شمالی (سرخ). ایالت‌های جنوبی آلمان که در ۱۸۷۰ برای تشکیل امپراتوری آلمان پیوستند در رنگ نارنجی هستند. آلزاس-لورن، بخشی که پس از جنگ فرانسه و پروس در ۱۸۷۱ پیوست، در رنگ نارنجی کمرنگ است. بخش سرخ در جنوب قسمتی از پادشاهی پروس است.
پایتخت	برلین
ساختار سیاسی	کنفدراسیون
رئیس
- ۱۸۶۷–۱۸۷۱	ویلهلم یکم
صدراعظم
- ۱۸۶۷–۱۸۷۱	اتو فون بیسمارک
قانونگذار	رایشستاگ
- شورای فدرال	بوندسرات
دوره تاریخی	امپریالیسم نو
- صلح پراگ	۲۳ اوت ۱۸۶۶
- تصویب قانون اساسی	۱۶ آوریل ۱۸۶۷
- جنگ فرانسه و پروس	۱۹ ژوئیه ۱۸۷۰
- یکپارچگی آلمان	۱۸ ژانویه ۱۸۷۱
امروزه بخشی از	آلمان دانمارک بلژیک لیتوانی لهستان جمهوری چک روسیه

قوه مقننه شامل دو مجلس بود یک مجلس بوندسرات شامل نماینده پرنس‌های ایالات و دیگری مجلس رایشستاگ که نمایندگان آن با آرای عمومی مردم انتخاب می‌شدند. دولت‌های جنوبی آلمان شامل باواریا، وورتمبرگ، بادن و دارمشتات برای پیوستن به این اتحادیه زیر فشار قرار نگرفتند، ولی بیسمارک تلاش نمود با احترام گذاشتن به آنها به وسیله اتحادیه گمرکی، بدست آوردن موافقت‌های محرمانه و با برحذر داشتن آنها از تجاوز فرانسه؛ آنها را به طرف وحدت آلمان جلب کند. پس از جنگ فرانسه و پروس در سال ۱۸۷۱م اتحادیه آلمان شمالی کشورهای باواریا، وورتمبرگ، بادن و هسه-دارمشتات را یکی پس از دیگری به خود ملحق کرد و در ۱۸ ژانویه ۱۸۷۱م در ورسای امپراتوری آلمان تشکیل شد.