گویش شاخناتی

گویش شاخناتی گویشی است که از زیر مجموعه‌های از گویش فارسی خراسانی می‌باشد که همانند گویش‌های دیگر به نسبت زبان رسمی کمتر دگرگون شده و از اینرو بسیاری از ویژگی‌های فارسی کهن را نگه داشته‌است. محمود رفیعی در مقدمه واژه‌نامه گویش بیرجند می‌نویسد که چون بیرجند در نزدیکی کویر و در منطقه‌ای کوهستانی واقع شده، در گذر تاریخ کمتر مورد تاخت و تاز و هجوم قرار گرفته و در نتیجه گویش آن نیز پاکیزه و دست نخورده باقی‌مانده‌است. غنای گویش شاخناتی در واژگان آن است. این گویش از لحاظ شمار واژه‌ها و تنوع آن‌ها یکی از گویش‌های پرمایه ی زبان فارسی است.

گویش شاخناتی
زبان بومی در	شهرستان بیرجند
منطقه	شاخنات
شمار گویشوران	۱۵۰۰۰  (بدون تاریخ)
تبار	هندواروپایی هندوایرانی ایرانی شرقی جنوب شرقی فارسی گویش شاخناتی
کدهای زبان
ایزو ۳–۶۳۹	–

گویشوران

در حدود پانزده هزار نفر در استان‌های سه‌گانه خراسان ، سیستان و بلوچستان، تهران، سمنان، البرز، اصفهان و کرمان به این گویش سخن می گویند.