آشیکاگا تاکائوجی
آشیکاگا تاکائوجی (به ژاپنی: 足利 尊氏 Ashikaga Takauji) بنیان‌گذار شگون‌سالاری آشی‌کاگادر ژاپن و شوگون نخستین این دوره بود. دوران فرمانروایی او از آغاز دوره موروماچی در سال ۱۳۳۸ تا هنگام مرگ او در سال ۱۳۵۸ میلادی را در بر می‌گیرد. وی با حمایت طبقه سامورایی، امپراتور گودایگو را که برای بازگرداندن حکومتی غیرنظامی تلاش می‌کرد، از مقام پادشاهی عزل کرد.
Ashikaga Takauji | |
|---|---|
足利 尊氏 | |
 | |
| شوگون شوگون‌سالاری آشیکاگا | |
| دوره مسئولیت ۱۳۳۸ – ۱۳۵۸ | |
| پادشاه | |
| پس از | شاهزاده ناریناگا (تجدید حیات کنمو) |
| پیش از | آشیکاگا یوشیآکیرا |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۸ اوت ۱۳۰۵ اوئه‌سوگی-شو، آیابه، کیوتو، or کاماکورا، کاناگاوا، یا آشیکاگا، توچیگی، ژاپن |
| درگذشته | ۷ ژوئن ۱۳۵۸ (۵۲ سال) ماسویا-چو، کامیگیو، کیوتو، کیوتو، ژاپن |
| روابط |
|
| فرزندان | |
| والدین | |
| امضا |  |
| خدمات نظامی | |
| وفاداری | خاندان میناموتو (خاندان سیوا گنجی) |
| خدمت/شاخه | خاندان آشیکاگا |
درگیری با برادر
ویرایشتاکائوجی و آشیکاگا تادایوشی دو برادر بودند که از یک مادر به فاصله یک سال به دنیا آمدند. این دو برادر به یکدیگر کمک کردند تا شوگون‌سالاری آشیکاگا را تأسیس کنند. رابطه بین این دو برادر به عنوان «دولت دو سر» توصیف می‌شود. تاکائوجی عمل اعطای قلمرو به عنوان پاداش به سامورایی‌هایی که به کارهای شایستگی دست یافته‌اند، را بر عهده داشت. این نقش رفتار ترجیحی با فرماندهان نظامی تحت امر آنها و ایجاد نظم جدید را ایجاب می‌کرد. تادایوشی، که مسئول دعاوی و دادگاه بود، اغلب به دعاوی حقوقی مربوط به اربابان فئودالی رسیدگی می‌کرد که املاک و منافع اقتصادی آنها توسط سامورایی‌ها تصرف شده بود. تادایوشی دولت شیکن دوره کاماکورا را آرمانی کرد و به سیستم دادگاهی سنتی عقیده داشت. او با هدف حفظ نظم، برخی از وظایف قضاوت را به دربار امپراتوری واگذار کرد. او محافظه کار بود و نقش حفاظت از حقوق و منافع موجود اشراف دربار، معابد و زیارتگاه‌ها، همراه با گوکه‌نینهای قدرتمند را برعهده داشت. کو نو مورونائو، شیتسوجی (معاون شوگون) تاکائوجی بود و رهبری سپاه سامورایی را در مبارزه با دربار جنوبی بر عهده داشت. در جنگ علیه شوگون‌سالاری کاماکورا و دولت کنمو، کو نو مورونائو از ارباب خود تاکائوجی پیروی می‌کرد و در مکان‌های مختلف جنگید و دستاوردهای نظامی بسیاری داشت. پس از تأسیس حکومت شوگون‌سالاری آشیکاگا نیز او اقتدار زیادی داشت. کو نو مورونائو اصلاح‌طلب بود و بدون اینکه به ارزش‌های تثبیت شده مقید باشد علیه اقتدار تادایوشی شورش کرد و به تدریج با تادایوشی که در تلاش برای بازگرداندن نظم دوره شوگون‌سالاری کاماکور بود، وارد درگیری شد.[۱]
یکی شدن موقت دربار شمالی و جنوبی
ویرایشدر دوره شوهی در دوره نانبوکوچو، دربار شمالی و جنوبی مدت کوتاهی به‌طور موقت ترکیب شدند که «اتحاد شوهی» (正平一統) نامیده می‌شود. در جریان آشوب کاننو، آشیکاگا تاکائوجی به‌طور موقت از سال ۱۳۵۱ (شوهی (دوره) ۶، سال دوم کانتو) تا سال بعد یک معاهده صلح با دربار جنوبی منعقد کرد تا برادر کوچکترش تادایوشی را دستگیر کند. در نتیجه، امپراتور دربار شمالی به‌طور موقت برکنار شد و نام دوره به نام دوران دربار جنوبی، شوهی، یکسان شد. در بحبوحه رقابت بین شوگون سالاری، دربار شمالی و دربار جنوبی، کشور ا به سه بخش تقسیم شد، اما تاکائوجی در ماه اکتبر پشت سر خود را محکم کرد در سال ۱۳۵۱ معاهده صلح با دربار جنوب به منظور دستگیری تادایوشی در شرق کشور منعقد شد و در ماه بعد نام دوران دربار شمالی به نام «کاننو» لغو شد و نام آن از بین رفت. در دوران دربار جنوبی، «شوهی» برای ابراز اطاعت استفاده می‌شد، و امپراتور سوکو و امپراتور دربار شمالی، شاهزاده ایاهیتو (弥仁親王)، عزل شدند. دربار جنوبی به تاکائوجی دستور داد تا تادایوشی را تعقیب و بکشد و تاکائوجی از این دستور پیروی کرد و پسرش یوشیآکیرا را در کیوتو رها کرد و برای شکست تادایوشی در فوریه سال بعد به شرق رفت. در این دوره، دربار جنوبی برنامه‌های خاصی برای مصادره قدرت انجام داد. یوشیآکیرا از مصادره گنجینه‌های مقدسی که دربار شمالی در اختیار داشت به‌عنوان «گنجینه‌های کاذب» دست برداشت و رتبه‌ها و قلمروهای رسمی را به سال ۱۳۳۶ (سال یکم انگن، سال سوم کنمو)، بازگرداند. با وجود اینکه او از این شرایط ناراضی بود و سعی در مذاکره داشت، دربار جنوبی در فوریه ۱۹۵۲ به زور وارد کیوتو شد و یوشیآکیرا را تا ولایت اومی تعقیب کرد. در پاسخ، یوشیآکیرا بلافاصله نام دوران شوهی (دوره) را کنار گذاشت و دوباره از دوران کاننو استفاده کرد و با ادعای اینکه دربار جنوبی پیمان صلح را شکسته است، ارتش خود را بسیج کرد و کیوتو را در ۱۵ مارس بازپس گرفت. در نتیجه، اتحاد شوهی شکست خورد و ارتش دربار جنوبی دوباره به سمت یوشینو عقب‌نشینی کرد. در آن زمان، سه امپراتور بازنشسته دربار شمالی (امپراتور کوگون، امپراتور کومیو و امپراتور سوکو) و ولیعهد منسوخ شده توسط ارتش به دربار جنوبی برده شدند، بنابراین در سال ۱۳۵۲ میلادی یوشیآکیرا برای حفظ دلیل وجود شوگون سالاری، به پسر امپراتور بازنشسته امپراتور کوگون، شاهزاده ایاهیتو (弥仁親王) دستور سلطنت داد و او به عنوان امپراتور گو-کوگین بر تخت نشست و دربار شمالی بازسازی شد و دربار شمالی و جنوبی بار دیگر در کنار هم وجود داشتند.[۲]
جدول زمانی
ویرایشرویدادهای مهمی که دوره شوگون بودن تاکائوجی را شکل دادند عبارتند از:
- ۱۳۳۸ – تاکائوجی به عنوان شوگون منصوب شد.[۳]
- ۱۳۴۹ – امپراتور گو-موراکامی از یوشینو به آنائو در گوجو، نارا فرار کرد؛ نزاع برادر کوچکتر تاکائوجی، آشیکاگا تادایوشی و کو نو مورونائو ; آشیکاگا موتوئوجی، پسر تاکائوجی، به عنوان کانری کاماکورا منصوب شد.[۳]
- ۱۳۵۰ – آشیکاگا تادایوشی، از کار در شوگون سالاری کناره‌گیری می‌کند و راهب می‌شود؛[۳] پسر خوانده تادایوشی، آشیکاگا تادافویو به اشتباه به عنوان یک یاغی کنار گذاشته می‌شود.[۴]
- ۱۳۵۱–۱۳۵۸ – مبارزه برای تسلط بر کیوتو.
- ۱۳۵۱ – آشیکاگا تادایوشی به دربار جنوبی پیوست، ارتش جنوبی کیوتو را تصرف کرد. پس از آتش‌بس، تاکائوجی به کیوتو بازمی‌گردد. تادایوشی و تاکائوجی آشتی کردند. کو نو مورونائو و کو نو مورویاسو تبعید می‌شوند.[۳]
- ۱۳۵۲ – آشیکاگا تادایوشی می‌میرد، ارتش جنوبی کیوتو را بازپس می‌گیرد. نیتتا یوشیمونه کاماکورا را تصرف می‌کند. نیروهای آشیکاگا کاماکورا و کیوتو را بازپس گرفتند. آشیکاگا تادافویو به دربار جنوبی می‌پیوندد. یامانا توکیئوجی به آشیکاگا تادافویو می‌پیوندد.[۳]
- ۱۳۵۳ - بازپس‌گیری کیوتو توسط نیروهای جنوبی به رهبری یامانا توکیئوجی. بازپس‌گیری مجدد توسط نیروهای آشیکاگا.[۳]
- ۱۳۵۴ – تاکائوجی با امپراتور گو-کوگین فرار می‌کند. کیتاباتاکه چیکافوسا می‌میرد.[۳]
- ۱۳۵۵ – کیوتو توسط ارتش جنوبی تصرف شد. بازپس‌گیری مجدد کیوتو توسط نیروهای آشیکاگا.[۳]
- ۱۳۵۸ – تاکائوجی می‌میرد.[۵]
پسر تاکائوجی آشیکاگا یوشیآکیرا پس از مرگش جانشین او به عنوان «شوگون» شد. نوه او آشیکاگا یوشی‌میتسو دربار شمالی و جنوبی را در سال ۱۳۹۲ متحد کرد.
شجره‌نامه
ویرایش| امپراتور سیوا | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| میناموتو نو یوشی‌ایه | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| میناموتو نو یوشیچیکا | میناموتو نو یوشیکونی | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| خاندان نیتا | خاندان آشیکاگا | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| میناموتو نو تامه‌یوشی | میناموتو نو یوشی‌شیگه | آشیکاگا یوشی‌یاسو | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| خاندان یامانا | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| میناموتو نو یوشیتومو | نیتا یوشیکانه | یامانا یوشینوری | آشیکاگا یوشیکانه | میناموتو نو یوشیمکیو | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| میناموتو نو یوریتومو | آشیکاگا یوشیئوجی | هیروساوا یوشیزانه | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| خاندان کیرا | خاندان هوسوکاوا | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| آشیکاگا یاسوئوجی | کیرا اوسائوجی | هوسوکاوا یوشیسوئه | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| خاندان اوئه‌سوگی | خاندان ایماگاوا | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| اوئه‌سوگی شیگه‌فوسا | آشیکاگا یوریئوجی | کیرا میتسوئوجی | ایماگاوا کونیئوجی | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| اوئه‌سوگی یوریشیگه | آشیکاگا ایه‌توکی | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| اوئه‌سوگی کیوکو | آشیکاگا سادائوجی | هوجو هیساتوکی | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| نیتا یوشیسادا | آشیکاگا تاکائوجی | آکاهاشی توشی | هوجو موریتوکی | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| آشیکاگا یوشیآکیرا | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
منابع
ویرایش- ↑ "観応の擾乱". 名古屋刀剣ワールド/名古屋刀剣博物館（メーハク） (به ژاپنی). Retrieved 2024-06-18.
- ↑ 改訂新版 世界大百科事典, 世界大百科事典内言及. "正平一統(しょうへいいっとう)とは？ 意味や使い方". コトバンク (به ژاپنی). Retrieved 2024-06-18.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ ۳٫۳ ۳٫۴ ۳٫۵ ۳٫۶ ۳٫۷ Ackroyd, Joyce. (1982) Lessons from History: the Tokushi Yoron, p. 329.
- ↑ Historiographical Institute: "Ashikaga Tadafuyu's Call to Arms", Dai Nihon shi-ryō, VI, xiv, 43.
- ↑ Titsingh, ص. 304., p. 304, در گوگل بوکس
 | این یک مقالهٔ خرد ژاپن است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |