ائتلاف گروه‌های هفت‌گانه
ائتلاف گروه‌های هفت‌گانه یک ائتلاف انتخاباتی متشکل از هفت[۱] گروه سیاسی کمونیستی بود که در انتخابات مجلس خبرگان قانون اساسی ایران در سال ۱۳۵۷ با هدف اعلام‌شده «افشاگری» به رقابت پرداخت.[۲] این ائتلاف همچنین از نامزدهای سازمان چریک‌های فدایی خلق ایران - که بخشی از ائتلاف نبود - علیرغم اختلافات بین خود، حمایت کرد.
ائتلاف هفت‌گانه | |
|---|---|
| بنیان‌گذاری | ژوئیه ۱۹۷۹ |
| مرام سیاسی | |
| طیف سیاسی | سیاست‌های چپ تندرو |
| مجلس خبرگان قانون اساسی | ۰ از ۷۳ |
پایه اصلی حامیان آن‌ها دانشجویان طبقات پایین و متوسط رو به پایین بود.[۱] نامزد پیشتاز این لیست مرتضی آلادپوش[۲] بود که تنها ۴۹٬۹۷۹ رای در حوزه انتخابیه تهران کسب کرد.[۳]
حزب‌های ائتلاف ویرایش
گروه‌های ائتلاف عبارت بودند از:
- سازمان رزمندگان آزادی طبقه کارگر، که به سادگی به نام رزمندگان شناخته می‌شد.
- سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر که به سادگی به نام «پیکار» شناخته می‌شد.
- گروه نبرد برای آزادی طبقه کارگر یک گروه کوچک ایرانی بود که از پذیرش عضویت در سازمان پیکار در راه آزادی طبقه کارگر خودداری می‌کرد.[۴] نشریه‌ای به نام نبرد از سوی این گروه منتشر می‌شد و رهبر آن امیرحسین احمدیان بود.
- اتحاد مبارزه در راه آرمان طبقه کارگر یک حزب کوچک کمونیستی در ایران بود. این گروه عمدتاً متشکل از تعدادی از اعضای مارکسیست مجاهدین بود که از پیوستن به سازمان پیکار خودداری می‌کردند. انشعاب در سازمان باعث تضعیف آن شد و اعضای باقی مانده به اتحادیه کمونیست‌های ایران پیوستند. سایر اعضایی که با رزمندگان آزادی طبقه کارگر متحد شدند، سرانجام حزب کمونیست کارگری ایران را تشکیل دادند.[۵][۶]
- مبارزان آزادی خلق ایران
- گروه پیوند
- مبارزان راه طبقه کارگر
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ Iran in der Krise, Weichenstellungen für die Zukunft: Beiträge zur Diskussion der Zukunftsfragen der Islamischen Republik Iran, Verlag Neue Gesellschaft, 1980, p. 125, ISBN 978-3-87831-341-0
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ "Morteza Aladpush Reveals Undemocratic Methods", Near East/North Africa Report, Joint Publications Research Service, Executive Office of the President, Foreign Broadcast Information Service, 2028: 13, 1979
- ↑ Mirsepassi, Ali (2004), "The Tragedy of the Iranian Left", Reformers and Revolutionaries in Modern Iran: New Perspectives on the Iranian left, Routledge, p. 237, Table 10.3 Selected leftist candidates in the Tehran elections for the Assembly of Experts
- ↑ Yarshater, Ehsan, ed. (27 October 2011) [15 December 1992]. "COMMUNISM iii. In Persia after 1953". Encyclopædia Iranica. Fasc. 1. Vol. VI. New York City: Bibliotheca Persica Press. pp. 105–112. Retrieved 12 September 2016.
- ↑ Boroujerdi, Mehrzad; Rahimkhani, Kourosh (2018). Postrevolutionary Iran: A Political Handbook. Syracuse University Press. p. 340. ISBN 978-0-8156-5432-2.
- ↑ Yarshater, Ehsan, ed. (October 27, 2011) [December 15, 1992]. "COMMUNISM iii. In Persia after 1953". Encyclopædia Iranica. Fasc. 1. Vol. VI. New York City: Bibliotheca Persica Press. pp. 105–112. Retrieved September 12, 2016.