ابراهیم بن ولید
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
ابراهیم بن ولید (۱۲۶-۱۲۷ ه.ق) خلیفه‌ای از خلفای اموی بود؛ او مدت کوتاهی در سال ۷۴۴ میلادی خلافت کرد، و پس از آن از ترس رقیبان و دشمنان سیاسی، خلافت را واگذاشت؛ مروان بن محمد که اوضاع را برای بازگرداندن خلافت به موقعیت قبلی آماده دید به سمت دمشق حرکت کرد و با درگیری که در صفر سال ۱۲۷ انجام شد سپاه دمشق را شکست داد. او برای حکم و عثمان، کسانی که ولید بن یزید آنها را جانشین خود کرده بود بیعت گرفت. اما تا هنگام پیروزی او، این دو نفر که در زندان بودند کشته شدند و مردم بالاجبار با خود مروان بن محمد بیعت کردند. شاید برای اینکه بیعت او را مشروع جلوه دهند، اعلام کردند که حکم و عثمان در زندان، ضمن شعری مروان را به عنوان جانشین خود تعیین کرده‌اند. بدین ترتیب بود که آخرین خلیفه اموی بر سر کار آمد.
| ابراهیم بن ولید | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| خلافت of the خلافت امویان | |||||
| خلافت | ۱۲۶-۱۲۷ ه.ق ۷۴۴ (چند هفته) | ||||
| پیشین | یزید سوم | ||||
| جانشین | مروان دوم | ||||
| زاده | ۱۱۷ ه.ق | ||||
| درگذشته | ۱۳۲ ه.ق ۲۵ ژانویه ۷۵۰ | ||||
| همسر(ان) | ام اسحاق ثمامه بنت رحمان | ||||
| فرزند(ان) | اسحاق اسماعیل یعقوب موسی عبیدالله | ||||
| |||||
| دودمان | امویان | ||||
| پدر | ولید بن عبدالملک | ||||
منابع و یادکردها ویرایش
- ثابت اسماعیل راوی (۱۹۶۵)، تاریخ العصر الاموی من الناحیة السیاسیة و الادرایة و الاجتماعیة، به کوشش مصعب محمد ابوبکر.، قاهره: المکتبة النهضه المصریه، ص. ۸۸
- رسول جعفریان (۱۳۷۸)، تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی، به کوشش مرتضی رحیمی.، قم: انتشارات حوزه علمیه، ص. ۸۸
- جرالد هاوتینگ (۱۳۸۷)، امویان: نخستین دودمان حکومت‌گر در اسلام (۶۶۱-۷۵۰م)، ترجمهٔ عیسی عبدی، به کوشش سعید ذوالفقاری.، تهران: امیرکبیر، ص. ۹۷