بخش بیلوار
بیلوار (بە کُردی: بێڵه‌وار) یکی از بخش‌های شهرستان کرمانشاه در استان کرمانشاه ایران است.
| بیلوار | |
|---|---|
| اطلاعات کلی | |
| کشور |  ایران |
| استان | کرمانشاه |
| مرکز شهرستان | قلعه |
| نام‌های پیشین | پشت دربند |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۷٬۰۶۹ نفر (۱۳۹۵) |
تقسیمات کشوری ویرایش
بخش بیلوار از دو دهستان تشکیل شده‌است:
جمعیت ویرایش
براساس سرشماری سال ۱۳۹۵ جمعیت بخش بیلوار ۱۷٬۰۶۹ نفر بوده است.
شهر قلعه با ۱۱۳۰ نفر،روستای رزین ۹۵۲ نفر، پرجمعیت‌ترین و روستای باقرآباد با ۳۶ نفر کم جمعیت‌ترین روستای بیلوار است. مردم این بخش به زبان کردی کلهری با لهجه بیلواری صحبت میکنند.
بخشداری بیلوار ویرایش
جشن‌ها و آیین‌ها ویرایش
جغرافیای دشت ویرایش
دشت بیلوار در ۷۵ کیلومتری شمال غربی کرمانشاه به وسعت ۴۲۲۳۹۰۱ کیلومتر مربع[نیازمند منبع] با ارتفاع ۱۴۰۰ متر از سطح دریا [نیازمند منبع]و با متوسط بارندگی ۳۷۰ میلی‌متر[نیازمند منبع] جزو مناطق معتدل کوهستانی زاگرس [نیازمند منبع]است؛ که از شمال به کلیایی، از شرق به دینور، از جنوب به پایروند، از جنوب غربی به میاندربند و از غرب و شمال غربی نیز به استان کردستان منتهی می‌شود.[نیازمند منبع] کوه‌های باغچه، سیاه کمر، بلوچ، زیلو، آژوان، کوریه زر و رودخانه پرآب رازآور در این دشت واقع است.[نیازمند منبع] دشت بیلوار دارای چشمه‌ها و سراب‌هایی است. از جمله می‌توان سراب شاه حسین، سراب کلوچه، سراب چای، چم داشتی، چشمه هاله کو، چشمه گراو و چشمه نوربخش را نام برد.[نیازمند منبع]
کشاورزی ویرایش
عمده محصول تولیدی بخش بیلوار گندم، جو و نخود است؛ ولی در سال‌های اخیر با مکانیزه شدن ادوات کشاورزی، محصولاتی همچون سیب زمینی، گوجه فرنگی، ذرت (به طوریکه رکورد ۱۴ تن در هر هکتار نیز گزارش شده[نیازمند منبع])، تخمه آفتابگردان و سایر محصولات کشاورزی نیز تولید می‌شود.[نیازمند منبع] روستاهای رزین، رازیان، سورنی، کمره گره، کهریز، چشمه کبود بیشترین تولید گندم را دارند.[نیازمند منبع]
مجید مرزبانی با تولید ۱۱ تن و ۵۰۰ کیلوگرم گندم در هر هکتار، رکورددار تولید این محصول در استان کرمانشاه می باشد.[نیازمند منبع]
باغداری ویرایش
زمین‌های حاصلخیز و آب کافی، بیلوار را به یکی از قطب‌های باغداری کرمانشاه مبدل کرده‌است. قنات‌های چندصد ساله گواه است (به‌طور مثال: قنات روستای باقرآباد قدمتی ۲۵۰۰ ساله دارد[نیازمند منبع]) که در این منطقه امر باغداری از دیرباز یکی از مشاغل مردم بوده به طوریکه انگور روستاهایی همچون سماق ورمزان، میانرود، بیولان و … زبانزد عام و خاص است.[نیازمند منبع]
همچنین می‌توان به سیب سرتخت و باغداری مکانیزه روستاهای زین الدین، جبارآباد و کمشیور اشاره کرد.[نیازمند منبع]
مکان‌های زیارتی و گردشگری ویرایش
بقعه مبارکه آقا سید صالح ویرایش
بقعه آقا سیدصالح موسوی در روستای وزمله بیلوار قرار دارد.[نیازمند منبع]
نور بخش (نۊر وه خش) ویرایش
چشمه نوربخش (نۊر وه خش) در دامنه کوه کوریه زر جاری و مکانی زیبا و دیدنی هست.[نیازمند منبع] بر اساس یک باور قدیمی در میان مردم روستاهای میانرود، جبارآباد، زین الدین و روستاهای اطراف حسین و یارانش هنگام عزیمت به کربلا در این مکان اتراق نموده‌اند و از آب چشمه نوربخش (نۊر وه خش) نوشیده‌اند.[نیازمند منبع] این مکان جایگاه خاصی در باورهای قدیمی دارد و مکانی مقدس شمرده می‌شود.[نیازمند منبع]
کرم بست
روستای گردشگردی کرم بست با کوچه باغ‌ها و چشمه‌های خروشان از دیگر مقاصد گردشگری این ناحیه است.[نیازمند منبع]
آثار باستانی ویرایش
تپه زین الدین مربوط به دوره سلوکیان - دوره اشکانیان است و در دهستان پشت دربند، در حاشیهٔ غربی روستای زین الدین واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۴۱۳۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]
تپه سورنی سفلا مربوط به عصر مس و سنگ - عصر آهن است و در دهستان رازآور، وسط روستای سورنی سفلا واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۴۱۳۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]
تپه کمره گره مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان - دوره ایلخانی است و در دهستان رازآور بیلوار، ۳۰۰ متری جنوب روستای کمره گره واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۲۸۳۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]
تپه موشاخان مربوط به عصر آهن - دوره هخامنشی - دوره سلجوقیان است و در دهستان رازآور، روستای موشاخان واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۲۸۱۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]
تپه قیسوند ۱ مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان تا دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در دهستان رازآور، روستای قیسوند واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ مهر ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۶۴۴۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]
تپه قیسوند ۲ مربوط به دوران پیش از تاریخ ایران باستان است و در روستای قیسوند واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ مهر ۱۳۸۱ با شمارهٔ ثبت ۶۴۴۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]
تپه قیسوند ۳ مربوط به دوره اشکانیان - دوره ساسانیان است و در ۳۵۰ متری شمال غربی روستای قیسوند واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۲۸۳۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]
تپه قیسوند ۴ مربوط به دوره اشکانیان - دوره هخامنشی است. در ۷۰۰ متری روستای قیسوند واقع شده و این اثر در تاریخ ۷ خرداد ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۲۷۹۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]
تپه قیسوند ۵ مربوط به دوره نوسنگی - سده‌های اولیه دوران‌های تاریخی پس از اسلام است و در ۱ کیلومتری جنوب غربی روستای قیسوند واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۴۱۳۷ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]