جذب سطحی
برجذبش[۱] یا جذب سطحی (انگلیسی: Adsorption) فرایند جذب اتم‌ها یا مولکول‌های موجود در یک مایع یا گاز در تماس با یک سطح جامد است. این جذب بوسیله نیروهای چسبندگی و همدوسی روی می‌دهد.
جذب سطحی به دو نوع شیمیایی و فیزیکی تقسیم می‌شود، جذب سطحی فیزیکی با نیروهای سست بلندبرد مانند نیروی واندروالسی آغاز و با نیروهای نیرومند کوتاه‌برد مانندیونی و فلزی پایان می‌یابد و نیروی کووالانسی نیز جذب سطحی شیمیایی است که با انجام واکنش ایجاد می‌شود.
در جذب فیزیکی هرچه اختلاف دمای بین سطح جامد و مواد جذبی بیشتر باشد، جذب زودتر روی می‌دهد زیرا انرژی گرمایی مواد، نیروی محرکه جذب روی سطح است.
ایزوترم‌های جذب سطحی ویرایش
اندازه‌گیری میزان جذب سطحی در دمای ثابت انجام می‌گیرد. معیار اندازه‌گیری میزان جذب‌شونده روی جذب‌کننده بر حسب فشار برای جذب‌شوندهٔ گازی و بر حسب غلظت برای جذب‌شوندهٔ مایع است. ایزوترم‌های جذب رابطه‌های ریاضی‌اند که میزان مادهٔ جذب‌شده روی سطح را نشان می‌دهند. چهار ایزوترم جذب شناخته شده ازین‌قرارند:
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ «برجذبش» [شیمی، فیزیک] هم‌ارزِ «adsorption» (انگلیسی)؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. پارامتر
|عنوان= یا |title=ناموجود یا خالی (کمک)
- بارو، گ. م. (۱۳۸۸). شیمی فیزیک. ج. اول. تهران: مرکز نشر دانشگاهی. شابک ۹۷۸۹۶۴۰۱۰۱۶۵۰.
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Adsorption». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ می ۲۰۱۲.