تصویر
نِگاره یا اِنگاره یا تَصویر (به عربی: صورة) یا ایمِیج (به انگلیسی: Image) چیزی ثانوی است که بازتابِ واقعیت یا حقیقت دیگری باشد. نگاره در فرایند انتزاع و تجرید (شکل‌گیری مفاهیم و اندیشه)، برای فرد معنی پیدا می‌کند. نگاره‌ها می‌توانند دوبعدی یا سه‌بعدی باشند.
پیرامون واژهویرایش
میان واژه‌های فرتور (photo، عکس) و انگاره[۱] (image، تصویر) دگرگونی و تفاوت هست. انگاره (engâre) به معنی چیزیست که انگاشته می‌شود همچون image که در انگلیسی از imagine به معنی گمان، انگار و تصور کردن است ولی فرتور (fartur) چیزیست که از پرتو ساخته شده، در انگلیسی photo از یونانی phos به معنی نور، درخشش و روشنی است. این دو واژگانی کهن اند که دارای نمونه‌هایی همانند در انگلیسی و یونانی همچون پارسی که زبان‌هایی هندو-اروپایی اند به کار رفته و می‌روند. همچنین نباید عکس (فرتور) را با تصویر (انگاره) اشتباه بگیریم؛ عکس (جز) نام دسته‌ای از تصویرها (کل) است.
پیشینهویرایش
نگاره از نخستین رسانه‌های گروهی میان انسان‌ها بوده‌است.
| این بخش نیازمند گسترش است. شما میتوانید با افزودن به آن کمک کنید. |
ویژگی‌هاویرایش
با نشانه‌شناسی نگاره، می‌توان ویژگی‌های یک نگاره را شناخت، اگر چه نظریات گوناگونی برای دستیابی به نگاره چون نظریهٔ اطلاع‌رسانی، نظریهٔ ریاضیات، نظریهٔ روانشناسی، نظریهٔ بیان و غیره وجود دارد.
نظریهٔ نشانه‌شناسیویرایش
در نظریهٔ نشانه‌شناسی، مهم‌ترین گزینه «دلالت» است و نه «احساسات هنری». در نظریهٔ نشانه‌شناسی، سخن از «شیوهٔ تولید معنای» نشانه است. یک نشانه در اصل یک نشانه نیست، مگر آن‌که «مبین ایده‌ها» باشد و در پندار افراد دریافت‌گر، «تاویلی» برانگیزد؛ بنابراین می‌توان گفت هر چیزی می‌تواند نشانه باشد، چرا که انسان‌ها از همان آغاز، شروع به تاویل محیط اطراف خود کردند.
| این بخش نیازمند گسترش است. شما میتوانید با افزودن به آن کمک کنید. |
نگاره ذهنیویرایش
«نگاره ذهنی» تصویری است که در نبود اشیا یا پدیده‌ها در ذهن وجود دارد. طرح آغازین هنرمندان معمولاً نخست در ذهن و پندارشان مجسم می‌شود و سپس شکل حقیقی به خود می‌گیرد.
پانویسویرایش
منابعویرایش
- رزاقی، فرید، مج‍موعه طبقه‌بندی‌شده گرافیک، ته‍ران، کانون فرهنگی آموزش، ۱۳۸۴.