جان هومانس (انگلیسی: John Homans؛ ‏ ۱۸۷۷ – ۱۹۵۴) جراح اهل ایالات متحده آمریکا بود که بابت توصیف نشانه هومانس و ابداع جراحی هومانس شهرت دارد. وی دانش‌آموختهٔ دانشگاه هاروارد و دانشکده پزشکی هاروارد بود و دوران دستیاری پزشکی را در بیمارستان عمومی ماساچوست گذراند و مدتی برای کار به لندن رفت. سپس در سال ۱۹۱۲ به بیمارستان بریگهام و زنان بازگشت و سرانجام در پایان دوران حرفه‌ای خود استاد دانشگاه ییل شد. وی با هاروی ویلیام کوشینگ بر روی تکوین روش‌های هیپوفیزکتومی کار کرد و بعدها مقاله ای منتشر کردند که در آن به رابطهٔ میان هیپوفیز و دستگاه تناسلی اشاره شده بود.[۱] او کمی بعد بر روی بیماری سرخرگ محیطی و درمان واریس متمرکز شد و یکی از حامیان بستن سیاهرگ رانی برای جلوگیری از آمبولی ریه بود. وی نشانه هومانس را در سال ۱۹۴۴ تشریح کرد[۲] و نخستین نمونه بروز ترومبوز سیاهرگی عمقی در طی پروازهای طولانی را در سال ۱۹۵۴ گزارش کرد.[۳]

جان هومانس
هومانس در حال جا انداختن دررفتگی مفصل ران در بیمارستان عمومی ماساچوست، آمفی‌تئاتر آموزشی اولد بیگلو.
زادهٔ۱۸۷۷
بوستون، ایالات متحده آمریکا
درگذشت۱۹۵۴ (۷۶−۷۷ سال)
ملیتآمریکایی

منابع

ویرایش
  1. Samuel James Crowe, Harvey Williams Cushing, John Homans. Experimental hypophysectomy. Bulletin of the Johns Hopkins Hospital, 1910: 21; 127-169.
  2. Homans J. Diseases of the veins. N Engl J Med 1944: 231; 51-60.
  3. HOMANS J (January 1954). "Thrombosis of the deep leg veins due to prolonged sitting". N. Engl. J. Med. 250 (4): 148–9. doi:10.1056/NEJM195401282500404. PMID 13119864.

پیوند به بیرون

ویرایش