جوزف پی کروین
جوزف پیتر کروین (به انگلیسی: Joseph Peter Kerwin) پزشک آمریکایی و فضانورد سابق ناسا است که از ۲۵ مه تا ۲۲ ژوئن ۱۹۷۳ به عنوان خلبان علمی در مأموریت اسکای لب ۲ خدمت کرد. او اولین پزشکی بود که برای آموزش فضانوردی انتخاب شد. کروین در سال ۱۹۹۷ وارد تالار مشاهیر فضانوردان ایالات متحده شد.
جوزف پی کروین | |
---|---|
زادهٔ | ۱۹ فوریهٔ ۱۹۳۲ (۹۲ سال) اوک پارک، ایلینوی |
وضعیت پیدایی | بازنشسته |
ملیت | ایالات متحده |
پیشه | دکترای پزشکی |
پیشه فضانوردی | |
فضانورد ناسا | |
درجه | ناخدا، نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا |
مدت سفر فضایی | 28 days 00 hours 50 minutes |
تاریخ گزینش | 1965 NASA Group |
۱ | |
زمان کل راهپیماییهای فضایی | 3 hours 23 minutes |
ماموریت(ها) | اسکایلب ۲ |
نشان ماموریت | |
بازنشستگی | ۱۹۸۷ |
سالهای اولیه و تحصیلات
ویرایشکروین متولد ۱۹ فوریه ۱۹۳۲ در اوک پارک، ایلینوی، اصالتاً ایرلندی، از دبیرستان فنویک (Fenwick)، یک مدرسه خصوصی در اوک پارک، در سال ۱۹۴۹ فارغالتحصیل شد.[۱] او در سال ۱۹۵۳ مدرک لیسانس هنر را در رشته فلسفه از کالج صلیب مقدس (Holy Cross)، ووستر، ماساچوست دریافت کرد. او مدرک دکترای پزشکی را از دانشکده پزشکی دانشگاه نورث وسترن شیکاگو در سال ۱۹۵۷ کسب کرد. دوره کارآموزی خود را در بیمارستان عمومی ناحیه کلمبیا در واشینگتن، دیسی گذراند و در دانشکده پزشکی هوانوردی نیروی دریایی ایالات متحده آمریکا در ایستگاه هوایی نیروی دریایی پنساکولا شرکت کرد و در دسامبر ۱۹۵۸ به عنوان جراح پرواز نیروی دریایی منصوب شد.[۲]
حرفه ناسا
ویرایشکروین برای گروه فضانوردان شماره ۴ ناسا به عنوان دانشمند فضانورد در ژوئن ۱۹۶۵ انتخاب شد.[۳] او در زمان انتخاب شدن، به عنوان خلبان و جراح پرواز برای نیروی دریایی خدمت میکرد.[۴] او یکی از ارتباطات کپسولی (CAPCOMs) در آپولو ۱۳ (در سال ۱۹۷۰) بود.[۵]
از سال ۱۹۸۲ تا ۱۹۸۳، کروین به عنوان نماینده ارشد علمی ناسا در استرالیا خدمت کرد. در این سمت، او به عنوان رابط بین دفتر ردیابی فضایی و سیستمهای داده ناسا و سازمان تحقیقات علمی و صنعتی مشترک المنافع استرالیا خدمت کرد. در طول این مدت، کروین برای پرواز در مأموریتی که استیاس-۴۱-سی (STS-41-C) که در آن زمان به عنوان استیاس-۱۳ (STS-13) شناخته میشد در نظر گرفته شد، اما مأموریت او در استرالیا مانع از انتخاب او شد.[۶]
از سال ۱۹۸۴ تا ۱۹۸۷، کروین به عنوان مدیر علوم فضا و حیات در مرکز فضایی جانسون خدمت کرد. در آنجا، او مسئول هدایت و هماهنگی پشتیبانی پزشکی برای برنامههای عملیاتی خدمه فضایی، از جمله مراقبتهای بهداشتی و نگهداری فضانوردان بود.
کتابها
ویرایشکروین، همراه با همکار فضانورد خود، آون کی گاریوت و نویسنده، دیوید هیت، کتاب «فضای خانهنشینی» (Homesteading Space) که تاریخچه ای از برنامه اسکایلب است را در سال ۲۰۰۸ منتشر کردند.[۷]
جستارهای وابسته
ویرایشمنابع
ویرایش- ↑ «Clipped From Chicago Tribune». Chicago Tribune. ۱۹۷۳-۰۵-۱۴. صص. ۸۸. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۳-۳۱.
- ↑ "Joseph P. Kerwin". Wikipedia (به انگلیسی). 2022-09-10.
- ↑ «Clipped From Lebanon Daily News». Lebanon Daily News. ۱۹۶۵-۰۶-۲۹. صص. ۱۷. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۳-۳۱.
- ↑ «Clipped From The Burlington Free Press». The Burlington Free Press. ۱۹۶۵-۰۶-۲۸. صص. ۱. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۳-۳۱.
- ↑ «Capsule Communicators». history.nasa.gov. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۳-۳۱.
- ↑ "Joseph P. Kerwin". Wikipedia (به انگلیسی). 2022-09-10.
- ↑ «Clipped From Rocky Mount Telegram». Rocky Mount Telegram. ۲۰۰۸-۱۲-۱۴. صص. ۲۴. دریافتشده در ۲۰۲۳-۰۳-۳۱.
- "Joseph P. Kerwin" (به انگلیسی). NASA. Retrieved 31 Jully 2013.
{{cite web}}
: Check date values in:|تاریخ بازبینی=
(help) - "Joseph P. Kerwin" (به انگلیسی). SPACEFACTS. Retrieved 31 Jully 2013.
{{cite web}}
: Check date values in:|تاریخ بازبینی=
(help)