خاراگوش
| خاراگوش | |
|---|---|
| |
| آرایه‌شناسی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | گیاهان گلدار |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | دولپه‌ای‌های نو |
| (طبقه‌بندی‌نشده): | آستریدها |
| راسته: | میناسانان |
| تیره: | مرکبیان |
| سرده: | درمنه |
| گونه: | A. absinthium |
| نام علمی | |
| Artemisia absinthium | |
خاراگوش (Artemisia absinthium L, wormwood) گیاهی است علفی، پایا، به ارتفاع ۸۰–۱۲۰ سانتیمتر. گیاهی است دارویی و در طب سنتی برای دفع کرم روده استفاده می‌شده‌است. هم‌چنین یکی از مواد تشکیل‌دهنده در شراب ورموت است. این گیاه به علت دارا بودن توژون خاصیت روانگردان دارد.
سایر نام‌ها
افسنتین، افسنطین[۱]، افسنتین کبیر، مروه، کشوثای رومی، خترق، قورت اودی، سینسوس، مجری، ربل، دسیسه، شیح رومی، افسنتین رومی، اسبسنت، سلیسینوس، افنیثون، کمثوثا، گول‌هه‌نگ، واش، افسنتین بحری، شیح، افسنتین صغیر، ابسنتین
کاربرد
خاراگوش یکی از مواد اصلی نوشیدنی ابسنث است و هم‌چنین برای معطر کردن در نوشیدنی‌هایی مثل ورموت، شراب و پلینکوواک به کار می‌رود. در قدیم به عنوان چاشنی در می‌انگبین استفاده می‌شده و در مراکش به همراه چای مصرف می‌کردند.
خواص
اندام دارویی این گیاه را سرشاخه‌های گلدار و برگ‌ها تشکیل می‌دهند و مادهٔ مؤثرهٔ آن ماده تلخ(آبسینتین)، اسانس(آلفا توجون و استات کریزانتنیل) است.
روش مصرف
به‌صورت دم کرده با آب داغ ( تا ۳ گرم از گیاه خشک در روز) قبل یا بعد از غذا مصرف می‌شود. برای مصارف خوراکی می‌توان از محصولات جامد تهیه شده از خاراگوش، عصاره یا تنتور آن استفاده کرد.[۲]
نکات مهم مصرف
مصرف این گیاه در بارداری و شیردهی و مبتلایان به خونریزی‌های داخلی ممنوع می‌باشد. اگر به مقدار زیاد مصرف شود باعث موارد زیر شود:
منابع
| مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به خاراگوش در ویکیگفتاورد موجود است. |
- ↑ علی‌اکبر دهخدا و دیگران، سرواژهٔ «افسنتین»، لغت‌نامهٔ دهخدا (بازیابی در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۶).
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام:2وارد نشده‌است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Artemisia absinthium». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ ژانویه ۲۰۱۶.
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ خاراگوش موجود است. |