خط لاتین

الفبای لاتین;
نوع	الفبا
زبان‌ها	بیشتر زبان‌های اروپایی، شامل زبان لاتین; بسیاری از زبان‌های ترکی‌تبار، زبان‌های فین‌واوگری و زبان‌های اسکیموآلوت; زبان باسکی; برخی از زبان‌های آفریقایی، زبان‌های آسترونزیایی و زبان‌های استراآسیایی;
دورهٔ زمانی	۷۰۰ پ.م. – اکنون
سامانهٔ مادر	هیروگلیف مصری الفبای نیاسینایی الفبای فنیقی الفبای یونانی الفبای ایتالیایی باستان الفبای لاتین; ; ; ; ;
سامانهٔ فرزند	به‌طور غیرمستقیم، سیلاباری چروکی و الفبای یوگوتان
سامانهٔ خواهر	الفبای سیریلیک; الفبای ارمنی; خط گرجی; قبطی; خط رونی
ISO 15924	Latn, 215
جهت	چپ به راست
مخفف یونیکد	Latin
دامنه یونیکد	الفبای لاتین در یونیکد را ببینید

الفبای لاتین که الفبای رومی نیز خوانده می‌شود، پر استفاده‌ترین خط الفبایی در دنیا می‌باشد. سرچشمهٔ این خط بنا به باور پژوهندگان، به خط اقوام اتروسک که ساکنان اولیه ایتالیا بودند، مربوط می‌شود. این خط از گونه‌های غربی الفبای یونانی برگرفته شد و نخستین بار در روم باستان برای نوشتن زبان لاتین به کار رفت. پس از سدهٔ یکم پس از میلاد در الفبای لاتین قواعد زیبایی‌شناسی ویژه‌ای پدیدار گشت. این امر نخست در کتیبه‌ها و سپس با تغییرات جزئی در کتب تحقق پیدا کرد.

نگارخانهویرایش

شابلون الفبای لاتین

منابعویرایش

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Latin alphabet». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۱ فوریه ۲۰۱۱.

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ خط لاتین موجود است.

این یک مقالهٔ خرد پیرامون خط و تایپوگرافی است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.