اسکاتس نام زبانی از خانواده زبان‌های ژرمنی است که گویشوران آن در قسمت‌های جنوبی و شرقی اسکاتلند و بخش‌هایی از استان اولستر (جایی که به زبان اسکات اولستری معروف است) در جمهوری ایرلند پراکنده‌اند. در بیشتر مواقع این زبان را با نام اسکاتی علیا می شناسند تا بتوانند آن را از زبان گیلیک اسکاتلندی تمایز دهند.

اسکاتس
اسکاتس سفلی
(Braid) Scots, Lallans
زبان بومی دربریتانیا, جمهوری ایرلند
منطقه
قومیتScottish people
شمار گویشوران
ناشناخته (۱۱۰٬۰۰۰–۱۲۵٬۰۰۰ اشاره‌شده ۱۹۹۹–۲۰۱۱)[۱][نیازمند منبع]
1.5 million L2 speakers (no date)[۲]

In the 2011 census, respondents indicated that 1.54 million (30%) are able to speak Scots.[۳]

گونه‌های نخستین
گویش‌ها
Latin
وضعیت رسمی
زبان رسمی در
None
زبان اقلیت
شناخته‌شده در
تنظیم‌شده توسط
کدهای زبان
ایزو ۲–۶۳۹sco
ایزو ۳–۶۳۹sco
گلاتولوگscot1243[۴]
زبان‌شناسی52-ABA-aa (varieties:
52-ABA-aaa to -aav)
{{{mapalt}}}
Areas where the Scots language was spoken in the 20th century[۵][۶]

در مورد زبان اسکاتس در میان زبان شناسان اتفاق نظر وجود ندارد. عده‌ای اسکاتس را زبانی مستقل و عضوی از خانواده زبان‌های ژرمنی می‌دانند، گروهی آن را گونه‌ای قدیمی از زبان انگلیسی و برخی نیز آن را گونه‌ای از انگلیسی اسکاتلندی استاندارد برمی‌شمرند.

زبان اسکاتس خود دارای گویش‌های چندی است، از جمله:

منابع

ویرایش
  1. 7% of the population (100,000–115,000) report using Scots at home in the 2011 census; 10,000 speakers in Ireland are reported by Ethnologue
  2. Scots at اتنولوگ (20th ed., 2017)  
  3. Scotland's Census 2011 – Scots language skills
  4. Nordhoff, Sebastian; Hammarström, Harald; Forkel, Robert; Haspelmath, Martin, eds. (2013). "Scots". Glottolog 2.2. Leipzig: Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology. {{cite book}}: Invalid |display-editors=4 (help)
  5. Grant, William (1931). "Map 2". Scottish National Dictionary. Archived from the original on 21 January 2012.
  6. Gregg, R. J. (1972) The Scotch-Irish Dialect Boundaries in Ulster in Wakelin M.F., Patterns in the Folk Speech of The British Isles, London