صداگذاری
در درستی این مقاله اختلاف نظر وجود دارد. |
این مقاله نیازمند ویکیسازی است. لطفاً با توجه به راهنمای ویرایش و شیوهنامه، محتوای آن را بهبود بخشید. |
صداگذاری[۱] در فیلم در واقع به معنای جداسازی یا حذف یا تغییر صدای پسزمینه از زبان اصلی فیلم و قرار دادن صدای نو روی فیلم، برای رساندن و القای حس فیلم به بیننده یا شنونده است. مرسومترین این روش در دوبله (گفتارگردانی) است. صداگذار[۲] براساس صداهای ضبط شده در هنگام فیلمبرداری که به همراه نسخه فاین کات و با شات لیست به او تحویل داده می شود کار خود را شروع می کند.
صداگذار براساس موقعیت زمانی و مکانی فیلم بایستی علاوه بر استفاده از صدا های موجود که در سر صحنه ضبط شدهاند و در نظر او از لحاظ فنی قابل استفاده هستند، توسط یک فولیمن یا فولیواکر بعضی صدا ها را مانند صدای پا، صدای نفسنفس زدن کاراکترها و صدای اشیاء مورد استفاده در صحنه، مانند چکاوک شمشیرها و تمامی صدا هایی که مورد استفاده فیلم است و در حین فیلمبرداری ضبط نشده یا خیلی ضعیف ثبت شده و قابل استفاده نیستند را بازآفرینی و ضبط مینماید و با استفاده از صداهای آرشیوی بقیه صداها را مانند صدای محیط، صدای زوزه باد، صدای رعد و برق، شیههٔ اسب، و… را به فراخور صحنه آماده و بر روی فیلم میکس می کند.
در استودیوی صداگذاری با استفاده از نرمافزار های موجود میکس صدا تمامی صدا ها با هم مخلوط شده و بعضی صدا ها توسط این نرمافزارها بهصورت اکولایزر براساس قصهٔ فیلم و در جهت ایجاد حس و حال فیلم تغییر می یابند؛ مانند تیز کردن صدا، تغییر صدا، بم کردن صدا، تلفنی کردن، و…؛ و همچنین ساخت صداهایی جدید برای موجودات فضایی از طریق مخلوط چند صدا و…
در پایان بعد از میکس نهایی و تأیید توسط طراح صدا، صدا های مخلوط شده به لابراتوار فرستاده شده و بر روی حاشیهٔ فیلم ضبط می شود.
از جمله موارد قابل بررسی و تأمل در صدا گذاری فیلم صدا گذاری فیلمهای انیمیشن است که تفاوت های بسیاری با فیلمهای سینما دارد. و خلاقیت متخصص صدا گذاری در آن نقش چشم گیر و به سزایی دارد.
صداگذاری بیشتر روی فیلم های قدیمی-خارجی-انیمیشن-فیلم هایی که صدابرداری ضعیف دارن و... انجام می شود.
انواع بهرهگیری از صداویرایش
به دو روش میتوان از صدا استفاده کرد.
سنکرونویرایش
(نوشتار اصلی :همگامسازی (علوم رایانه))
همزمان کردن صدا و تصاویر را سنکرون مینامند.
پلیبکویرایش
تنظیم تصویر براساس موسیقی و صدا.
انواع ضبط صداویرایش
ضبط صدا بر حاشیهٔ فیلم به دو روش انجام میشود.
مغناطیسی (مگنت)ویرایش
در روش مغناطیسی نواری به رنگ قهوهای در حاشیه فیلم نصب یا گوتینگ میشود که صدا بر روی آن ضبط میگردد.
مزایای روش مغناطیسیویرایش
کیفیت صدای مغناطیسی بهتر از روش اپتیک است.
معایب روش مغناطیسیویرایش
اگر فیلم یا نوار صدا در معرض یک میدان مغناطیسی قرار گیرد اطلاعات روی حاشیه فیلم بتدریج پاک میشود.
نوری (اپتیک)ویرایش
در روش نوری یا اپتیک در حاشیهٔ فیلم صدا به ارتعاشات نوری تبدیل شده و ضبط میشود.
مزایای روش نوریویرایش
میدان مغناطیسی بر آن اثر نمیکند.
معایب روش نوریویرایش
کیفیت صدا به خوبیِ روش مغناطیسی نیست.
پینوشت و منبعویرایش
- ↑ «صداگذاری» [سینما و تلویزیون] همارزِ «dubbing»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر اول. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۳۱-۱ (ذیل سرواژهٔ صداگذاری)
- ↑ «صداگذار» [سینما و تلویزیون] همارزِ «dubbing mixer, re-recording mixer»؛ منبع: گروه واژهگزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر چهارم. فرهنگ واژههای مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۶۴-۷۵۳۱-۵۹-۱ (ذیل سرواژهٔ صداگذار)