صهبا

از شاعران فارسی‌زبان ایرانی دوران زندیه

آقا محمد تقی مشهور به صهبا و صهبای قمی از شاعران فارسی‌زبان ایرانی دوران زندیه است.

صهبا
زادهٔنیمه نخست قرن دوازدهم
قم
درگذشتشیراز
مدفنشیراز
دیگر نام‌هاآقا محمد تقی صهبای قمی
دورهقرن دوازدهم هجری

صهبا در شهر قم متولد شد ولی اجدادش اهل شهر دماوند بودند. او مدتی در قم به تحصیل پرداخت و بعد به شهر اصفهان رفت و فنون شعر را مانند اغلب شاعران آن زمان از میر سید علی مشتاق فرا گرفت و به دلیل ارتباط نزدیکی که با او داشت تخلصش نیز از مشتاق بوده است. صهبا با شاعرانی چون آذر بیگدلی و هاتف اصفهانی هم‌عصر و مباشر بوده و از شاعران دوره بازگشت ادبی قلمداد می‌شود. در شاعری طبعی لطیف و ذوقی سلیم داشت و بیشتر به سرودن غزل و رباعی می‌پرداخت. دیوان اشعارش مشتمل بر سه هزار بیت است. منابع موجود وفات صهبا را در سال ۱۱۵۶–۱۱۹۱ هجری در شهر شیراز دانسته‌اند و آرامگاه او نیز در شیراز است.[۱][۲][۳]

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. رضاقلی‌خان هدایت، مجمع‌الفصحاء ج ۲ ص ۳۳۰.
  2. لطفعلی بیک آذر، آتشکدهٔ آذر، ص ۴۰۲.
  3. علی نظمی تبریزی، دویست سخنور: تذکره الشعرای منظوم و منثور.

پیوند به بیرون ویرایش