ظافِر حَدّاد (؟-۱۱۵۴م) (نسب کامل: ابومنصور ظافر بن قاسم بن منصور بن عبدالله بن خلف) فقیه و شاعر عربی مصری بود. از آنجا که پیش از شاعری، آهنگر بود، به حداد شهرت یافت. نزد حاکمان و اعیان نفوذ پیدا کرد و آنان را مدح نمود، مانند أفضل بن بدر جمالی و طلائع بن رزیک. همچنین با امیه بن عبدالعزیز اندلسی دوستی داشت. درگذشت او در نوامبر ۱۱۵۴م/ محرم ۵۲۹ق روی داد. دیوان اشعار او شامل مدایح، مراثی و مقطعات است.[۱][۲][۳] [۴][۵]

ظافِر حَدّاد
ظافر بن قاسم بن منصور
زادهٔ؟
اسکندریه
درگذشتنوامبر ۱۱۵۴م/ محرم ۵۲۹ق
اسکندریه
محل زندگیمصر
پیشهآهنگر، سپس ادیب، شاعر
شناخته‌شده برایدوستی با امیه بن عبدالعزیز اندلسی
آثاراشعارش

منابع ویرایش

  1. فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۲۷۰. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  2. زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۳. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۳۴۰. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  3. حنبلی، ابن عماد (۱۹۸۶). شذرات الذهب. ج. ۳. دمشق: دار ابن کثیر. ص. ۹۱-۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۷ فوریه ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۹ اكتبر ۲۰۱۶. تاریخ وارد شده در |access-date=،|سال= را بررسی کنید (کمک)
  4. ابن خلّکان، احمد (۱۹۷۲). وفیات الأعیان. ج. ۱. بیروت: دار صادر. ص. ۴۳۲. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)
  5. حموی، یاقوت (۱۹۹۳). معجم الأدباء. ج. ۱۲. بیروت: دارالغرب الإسلامی. صص. ۲۷-۳۲. تاریخ وارد شده در |سال= را بررسی کنید (کمک)