فرهنگ در نپال

فرهنگ نپال با فرهنگ مرز شبه قاره هند و تبت در هم تنیده‌است. میراث فرهنگی نپال در طول قرن‌ها تکامل یافته‌است. این میراث چند بعدی مرزهای مختلف قومی، قبیله ای و اجتماعی نپال را محدود می‌کند و در موسیقی و رقص بیان می‌کند. هنر و صنعت‌گری؛ فولکلور و فولکلتال‌ها؛ زبانها و ادبیات؛ فلسفه و دین؛ جشنواره‌ها و جشن‌ها غذاها و نوشیدنی‌ها فرهنگی بسیار متنوع است و بیشتر تحت تأثیر فرهنگ هند و فرهنگ تبت بوده‌است.

رقص و موسیقی

زنان با لباس‌های فرهنگی در جشنواره سال ۲۰۱۷

افسانه‌ها بیان می‌کنند که رقص‌ها در این کشور از محل اقامت لرد شیوا - هیمالیا سرچشمه گرفته‌است، جایی که وی رقص تانداوا را اجرا کرد.^[۱] این نشان می‌دهد که قدمت رقص نپالی بسیار باستانی و منحصر به فرد است. با موقعیت جغرافیای و قومیت، رقص‌های نپال کمی در سبک و همچنین در نوع پوشش و لباس محلیتغییر می‌کند. دیشکا، رقصی است که در مراسم عروسی اجرا می‌شود، شامل حرکت‌های پیچیده پا و بازو است.^[۲] موسیقی و سازهای سنتی همراه با مضامین تغییر می‌کنند، که حول موضوعاتی مانند برداشت محصولات کشاورزی، مراسم ازدواج، داستان‌های جنگی و حماسه‌ای، برای عشق و علاقه است. رقص معروف به همراه چوب تارو و رقص طاووس دو نوع رقص برجسته و شناخته شده‌است.^[۳]

زبان‌ها

طبق سرشماری سال ۲۰۱۱، ۱۲۳ زبان در نپال صحبت می‌شود. میراث زبانی نپال از سه گروه اصلی زبان تکامل یافته‌است: هندو-آریایی، تبتو برمن و بومی. زبانهای اصلی نپال (درصد به زبان مادری صحبت می‌کنند) نپالی (۴۴٫۶٪)، میتیلی (۱۱٫۷٪)، زبان بوجپوری (۶٪)، تارو (۵٫۸٪)، تامانگ (۵٫۱٪)، زبان نپال بهاسایی (۳٫۲٪) را شامل می‌شود.^[۴]

زبان نپالی، که به خط دیواناگری نوشته می‌شود، زبان رسمی ملی است و در بین گروه‌های قومی و زبانی نپال به عنوان زبان زبانی رسمی شناخته می‌شود.

مذاهب و فلسفه

سرشماری سال ۲۰۱۱ نشان داد که، ۶/ ۸۱ درصد از جمعیت نپال پیرو هندوئیسم هستند. بوداییسم حدود ۹٪ از مردم را شامل می‌شود. حدود ۴/۴ درصد نیز پیرو اسلام و ۶/۳ درصد از مردم از دین بومی کرتان پیروی می‌کنند. مسیحیت با کمتر از ۱٫۰٪ نیز در این کشور پیرو دارد.

معماری و باستان‌شناسی

سامپادا سانگا نپال (انجمن میراث نپال) موجودی از ۱٬۲۶۲ مکان مهم معماری و باستانی را در نپال در خارج از دره کاتماندو گردآوری کرده‌است.^[۵]

دولت والیبال را به عنوان بازی ملی کشور معرفی کرد.

منابع

↑ Shanmuganathan, Thilagavathi (2014). "A pragmatic analysis of Lord Shiva's dance". International Journal of the Sociology of Language. 2014 (229): 95–115. doi:10.1515/ijsl-2014-0019. ISSN 1613-3668.
↑ Gubhani, Juhee. "Re-Visiting the Question: Are Rājopādhyāyas Newārs of Nepal?" (PDF).^{^{[پیوند مرده]}}
↑ McDonnaugh, Christian. "The mythology of the Tharu: aspects of cultural identity in Dang, West Nepal" (PDF).
↑ "Major highlights" (PDF). Central Bureau of Statistics. 2013. p. 4. Archived from the original (PDF) on 17 July 2013. Retrieved 1 November 2013.
↑ Bhandari, Bishnu, ed. (1997). Inventory of heritage sites in Nepal. Kathmandu: IUCN Nepal. Archived from the original on July 21, 2011. Retrieved April 15, 2011.

پیوند به بیرون

[1] Shanmuganathan, Thilagavathi (2014). "A pragmatic analysis of Lord Shiva's dance". International Journal of the Sociology of Language. 2014 (229): 95–115. doi:10.1515/ijsl-2014-0019. ISSN 1613-3668.

[2] Gubhani, Juhee. "Re-Visiting the Question: Are Rājopādhyāyas Newārs of Nepal?" (PDF).^{^{[پیوند مرده]}}

[3] McDonnaugh, Christian. "The mythology of the Tharu: aspects of cultural identity in Dang, West Nepal" (PDF).

[4] "Major highlights" (PDF). Central Bureau of Statistics. 2013. p. 4. Archived from the original (PDF) on 17 July 2013. Retrieved 1 November 2013.

[5] Bhandari, Bishnu, ed. (1997). Inventory of heritage sites in Nepal. Kathmandu: IUCN Nepal. Archived from the original on July 21, 2011. Retrieved April 15, 2011.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]