فلاورجان

فَلاوَرجان معرب پُل وَرگان پارسی شهری است در شهرستان فلاورجان استان اصفهان ایران.

فلاورجان فلاورجان
city
فلاورجان
مختصات: ۳۲°۳۳′۱۹″ شمالی ۵۱°۳۰′۳۵″ شرقی
کشور	ایران
استان‌های ایران	استان اصفهان
شهرستان‌های ایران	شهرستان فلاورجان
بخش (تقسیمات کشوری)	بخش مرکزی شهرستان فلاورجان
جمعیت (۲۰۰۶)
• جمعیت	۳۷٬۷۴۰
منطقهٔ زمانی	ساعت رسمی ایران (یوتی‌سی +۳:۳۰)
• تابستان (DST)	ساعت رسمی ایران (یوتی‌سی +۴:۳۰)

شهرستان فلاورجان دارای سه بخش مرکزی، بخش قهدریجان و بخش گرکن شمالی است. شامل شهرهای فلاورجان، قهدریجان، ‍کلیشاد و سودرجان، شهر ابریشم و ایمانشهر می باشد. همچنین روستاهای دهستان بوستان( لارگان)، روستای هویه، قهدریجان، زازران، شرودان، کاویان و طاد (فلاورجان) نیز جزء این شهرستان می‌باشد.

نام دیگر فلاورجان پُل وَرگان است که دلیل این نام‌گذاری وجود پل قدیمی و تاریخی وَرگان در مرکز شهرستان است.

محتویات

توابع

روستای هویه در حد فاصل شهر درچه و فلاورجان قرار دارد که منطقه‌ای ساحلی به حساب می‌آید و در حال تبدیل به منطقه صنعتی می‌باشد.

این منطقه از استان اصفهان {فلاورجان} جزء معدود مناطقی است که هم دارای بافت جنگلی و هم ناحیه‌ای ساحلی (که در کنار رودخانه زاینده رود واقع شده) می‌باشد. همچنین می‌توان از محله‌های بختیارنشین فلاورجان ب نام‌های محله انصار، ولیعصر، جمال آباد، جعفرآباد نام برد.

با وجود اینکه شهرستان فلاورجان جمعیت زیادی ندارد؛ اما اقوام مختلفی را در خود جای داده است، به نحوی که سال‌های زیادی است بخش بزرگی از مردم این شهرستان را اهالی افغانستان (افغان‌های مقیم ایران) تشکیل داده‌اند.

جغرافیا

شهرستان فلاورجان با مساحت 310 کیلومتر مربع در طول و عرض جغرافیایی 32.555092, 51.510525 و فاصله 442 کیلومتری استان تهران (پایتخت ایران) واقع شده‌است. این شهرستان از شمال با شهرستان خمینی‌شهر، از شرق با شهرستان اصفهان، از جنوب با شهرستان مبارکه و از غرب با شهرستان نجف‌آباد همسایه است.

گردشگری

شهرستان فلاورجان به دلیل مجاورتی که با رودخانه زاینده‌رود دارد، از قدیم‌الایام گردشگران زیادی را به خود جذب می‌کرده‌است. اکنون با وجود اینکه زاینده رود در بیشتر روزهای سال خشک و بی آب است اما هنوز هم یکی از مقاصد گردشگران به‌شمار می‌آید و برخی از توابع این شهرستان از قبیل روستای هویه، شهر پیربکران و ... مقصد مسافران خارجی از قبیل گردشگران ایتالیایی، آلمانی و اسپانیایی‌اند.

منابع

اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳خ.