لارنژیت (انگلیسی: Laryngitis)، به التهاب حنجره گفته می‌شود. لارنژیت می‌تواند موجب بدصدایی یا از دست دادن موقتی صدا به دلیل تحریک تارهای صوتی شود. اگر لارنژیت کمتر از ۳ هفته طول بکشد، لارنژیت حاد نامیده می‌شود و اگر بیشتر از ۳ هفته طول بکشد به آن لارنژیت مزمن می‌گویند. لارنژیت مزمن معمولاً در میان‌سالی رخ می‌دهد و در مردان شایع‌تر از زنان است.

لارنژیت
تصویر آندوسکپی از حنجره‌ای که به دلیل برگشت اسید معده ملتهب شده‌است.
تخصصپزشکی ریه، پزشکی گوش و حلق و بینی ویرایش این در ویکی‌داده
طبقه‌بندی و منابع بیرونی
آی‌سی‌دی-۱۰J04.0, J37.0
دادگان بیماری‌ها29347
مدلاین پلاس001385
ئی‌مدیسینent/۳۵۳ ent/۳۵۴
پیشنت پلاسلارنژیت

عوامل

ویرایش

لارنژیت می‌تواند به دلایل عفونی یا غیر عفونی رخ داده باشد:

عوامل غیر عفونی

ویرایش

عوامل عفونی

ویرایش

لارنژیت ممکن است گاهی به سینه‌پهلو منجر شود.

تأثیر دود سیگار

ویرایش

دود سیگار و سایر دخانیات باعث تحریک لارنژیت می‌شود و روند بهبودی و ترمیم این بیماری را نیز مختل می‌کند. دود سیگار موجب متورم و پرخون شدن مخاط حنجره می‌شود و در نتیجه کیفیت صدا نیز تغییر می‌کند.[۱]

نشانه‌های بیماری

ویرایش
 
ساختار اندام حنجره
  • بدصدایی یا بی‌صدایی
  • خشکی، سوزش و درد گلو
  • سرفه که هم عامل لارنژیت و هم از نشانه‌های آن است.
  • دشواری در بلع
  • احساس تورم در حنجره
  • نشانه‌های سرماخوردگی و آنفلوآنزا، مانند سرفه
  • تورم غدد لنفاوی در گلو، قفسهٔ سینه، یا صورت
  • تب
  • خلط خونی
  • تنگی نفس، به‌ویژه در کودکان
  • افزایش بزاق دهان

علائم بیماری

ویرایش

در مراحل اولیه، اریتما (سرخ‌شدگی پوست) و تورم در دریچهٔ نای، چین آری‌اپیگلوتیک، غضروف آریتنوئید و چین‌های وستیبولار مشاهده می‌شود. در مراحل بعدی، تارهای صوتی و بخش‌های سابگلوتیک پایین گلو نیز درگیر می‌شوند. ترشحات چسبنده‌ای بین تارها و منطقهٔ آریتنوئیدی وجود دارند. گاهی و به‌ویژه در زمانی که از تارهای صوتی، بیش از حد کار کشیده شده باشد، خونریزی‌های زیرمخاطی دیده می‌شود.

عوارض لارنژیت

ویرایش

لارنژیت در صورت عدم درمان میتواند به عفونت گوش ، پونومونی و یا حتی سینوزیت تبدیل شود. لارنژیت گاهی میتواند باعث سینه پهلو و عفونت لوزه های نیز بشود. در صورتی که گرفتگی صدای ناشی از لارنژیت تا یک هفته پس از اتمام کلیه علائم بر طرف نشود باید به وجود بدخیمی شک کرد.

درمان

ویرایش
  • استراحت دادن به صدا و تارهای صوتی در درمان لارنژیت مهم است.
  • استنشاق بخور روغن کاج یا اوکالیپتوس به نرم شدن ترشحات کمک می‌کند.
  • برای کاهش سرفه‌ها، شربت‌های سینه و مسکن‌های سرفه تجویز می‌شود.
  • برای حنجره‌ای که به‌شدت ملتهب شده‌است، یک مرطوب‌کنندهٔ هوا یا دستگاه بخور برای مرطوب کردن هوایی که توسط بیمار تنفس می‌شود، توصیه می‌شود.
  • چنانچه عامل لارنژیت، بازگشت اسید معده به مری باشد، یک مهارکنندهٔ H2 (مانند رانیتیدین یا مهارکننده‌های پروتون پمپ مانند امپرازول به‌منظور کاهش ترشحات اسید معده تجویز می‌شود.
  • اگر لارنژیت بر اثر سوختگی حرارتی یا شیمیایی به وجود آمده باشد، برای درمان آن از داروهای استروئیدی استفاده می‌شود.
  • در التهاب حنجرهٔ ویروسی، نوشیدن مایعات کافی، مفید و مؤثر است.
  • اگر عامل لارنژیت، عفونت باکتریایی یا قارچی باشد، برای درمان آن از آنتی‌بیوتیک یا داروهای ضد قارچ استفاده می‌شود. در باقی موارد، استفاده از آنتی‌بیوتیک‌ها تأثیری ندارد.
  • چنانچه بدصدایی یا از دست دادن صدای بیمار، به‌دلیل وجود گره در تارهای صوتی باشد، پزشکان معمولاً عمل جراحی یا گفتاردرمانی را پیشنهاد می‌کنند.

جستارهای وابسته

ویرایش

پانویس

ویرایش
  1. «علل و درمان بیماری لارنژیت». روزنامهٔ آفرینش. ۱۸ مهر ۱۳۸۸. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ اوت ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۳۰ اوت ۲۰۱۵.

منابع

ویرایش

http://www.mayo.edu/