لشکرگاه
شهر لشکرگاه مرکز استان هلمند کشور افغانستان است که با قندهار از طریق جاده حدود دو ساعت به سمت غرب فاصله دارد.
لشکرگاه
بُست | |
|---|---|
.jpg)    از بالا، چپ به راست: غزنوی کاخ لشکری بازار؛ غروب آفتاب بالای دریای هلمند، مسجد لشکرگاه؛ پارک میرویس نیکه. | |
  لشکرگاه مکان  لشکرگاه لشکرگاه (غرب و مرکز آسیا) | |
| مختصات: ۳۱°۳۴′۵۹″ شمالی ۶۴°۲۲′۹″ شرقی / ۳۱٫۵۸۳۰۶°شمالی ۶۴٫۳۶۹۱۷°شرقی | |
| کشور |  افغانستان |
| ولایت | ولایت هلمند |
| حکومت | |
| • شهردار | مطیع الله بهیر |
| ارتفاع | ۷۷۳ متر (۲۵۳۶ فوت) |
| جمعیت (٢۰۰۶) | |
| • شهر | ٢۰١٥۴۶ |
| • شهری | ٢٧۶٨٣١[۱] |
| [۲] | |
| منطقهٔ زمانی | یوتی‌سی ۴:۳۰+ |
| اقلیم | BWh (اقلیم گرم صحرایی) |
| وبگاه | www |
لشکرگاه ادامه‌دهنده سکونت انسانی در نزدیکی ویرانه‌های شهر باستانی بُسْت سیستان است. بست کاخ زمستانی سلطان محمود و امپراتوری غزنوی بود و سرنوشتی همانند غزنی داشت. بعد از سال ۱۹۵۳ میلادی بازاری در این شهر به عنوان مرکز طرح و پروژه‌های مزبور در نزدیکی خرابه‌های قدیمی این شهر به وجود آمد. در سال ۱۹۶۳/۱۹۶۲ اولین ساختمان‌های جدید شهر توسط طراحان آمریکایی در کنار ساختمان‌های ادارات دره هلمندارغند و بخش‌های شرقی بستر هلمندرود ساخته شده‌است.
پیشینه
ویرایشبُست، شهری کهن نزدیک پیوندگاه رودهای هیرمند و ارغنداب بود که امروزه ویرانه‌های آن مجاور شهر لشکرگاه، برجاست. در واقع بست و لشکرگاه دو بخش از یک شهر بوده‌اند. در بخش نخست مردم کوچه و بازار زندگی می‌کردند که کانون بازرگانی و دادوستد بوده‌است و در بخش دیگر سپاهیان و صاحب منصبان سکنی داشتند.
لشکرگاه جدید به عنوان یک پروژه مهم توسعه‌ای ایالات متحده در طول جنگ سرد در دهه ۱۹۶۰ اجرا شد، به طوری که لشکرگاه را «آمریکای کوچک» می‌نامیدند. علاقه‌مندان و متخصصان کشاورزی ایالات متحده بیش از یک دهه کار کردند و شهر جدید را در لشکرگاه احداث کردند و شبکه گسترده‌ای از کانال‌های آبیاری و سد برق‌آبی کَجَکی را ساختند.[۳]
این برنامه در سال ۱۹۷۹ با حمله ارتش سرخ رها شد. امروزه همان شبکه کانال‌ها که برای آبیاری کشتزارهای گیاهان خوردنی طراحی شده‌است، برای کشت خشخاش استفاده می‌شود و به این خاطر هلمند تبدیل به بزرگترین ولایت تولید تریاک در افغانستان شده است.[۳]
هلمند یکی از ناآرام‌ترین ولایت‌های افغانستان است، و نیروهای ایساف انگلیس درگیری‌های شدید بی‌سابقه‌ای را با شورشیان در سراسر این ولایت تجربه کرده‌اند. تجارت تریاک هم به بی‌ثباتی بیشتر منطقه لشکرگاه انجامیده است.
از شکوه و جلال غزنویان در لشکرگاه آثار کمی باقی مانده‌است. بخش‌هایی از ویرانه‌های شهر قدیم را می‌توان در سمت دورتر میدان هوایی (فرودگاه) لشکرگاه، در کنار رودخانه هلمند، دید که ویران‌تر از آثار غزنوی غزنی هستند. تاق بزرگ بست (که تصویرش بر اسکناس‌های ۱۰۰ افغانی دیده می‌شود) روزگاری به عنوان ورودی شهر خدمت می‌کرد. امروزه برای جلوگیری از ریزشش، آن را از آجر و گل و لای پر کرده‌اند.[۳]
در سال ۱۹۷۳ بازار این شهر ۶۵۵ مغازه داشت که در آن خواربارفروشی، انواع و اقسام پارچه فروشی و تعمیرگاه‌های نوین و یدک فروشی دیده می‌شده‌است. بازار خلج از بازارهای معروف لشکرگاه است و آن جمعه بازاری است که در۲۳ کیلومتری جنوب این شهر جای دارد.
منابع
ویرایش- ↑ "The State of Afghan Cities report2015". Archived from the original on 31 October 2015.
- ↑ خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب
<ref> غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نامdemographyوارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.). - ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Afghanistan [2007]. 2007. Lonely Planet Publications. p.197.
- عبدالحسین سعیدیان (۱۳۸۳)، شهرهای جهان، نشر علم و زندگی
- https://web.archive.org/web/20101217121646/http://cgie.org.ir/shavad.asp?id=123&avaid=4855
- http://www.fallingrain.com/world/AF/10/Lashkar_Gah.html
 | این یک مقالهٔ خرد یک مکان جغرافیایی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |