لیلا کسری
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. |
لیلا کسری با نام هنری هدیه (زادهٔ ۷ فروردین ۱۳۱۸ در تهران، درگذشتهٔ ۲۹ اردیبهشت ۱۳۶۸ در لس آنجلس، کالیفرنیا)[۱] شاعر، ترانه‌سرای و نویسنده ایرانی بود.
هدیه | |
|---|---|
 | |
| نام اصلی | لیلا کسری |
| زاده | ۷ فروردین ۱۳۱۸ تهران |
| درگذشته | ۲۹ اردیبهشت ۱۳۶۸[۱] (۵۰ سال) بیمارستان سنچری سیتی، لس آنجلس، کالیفرنیا سرطان پستان |
| پیشه | شاعر و ترانه‌سرا |
| ملیت | ایرانی |
| جوایز مهم | فصل مطرح نیست به‌عنوان بهترین کتاب شعر نو در سال ۱۳۴۸ |
| سالهای فعالیت | ترانه‌سرایی (۱۳۶۸–۱۳۵۴) |
| دیوان اشعار | فصل مطرح نیست |
| فرزند(ان) | پاشا، جهان‌شاه و علیداد |
جوایز
| |
سالهای نخست زندگی و تحصیلاتویرایش
لیلا کسری در روز هفتم فروردین ماه سال ۱۳۱۸ در شهر تهران زاده شد. وی که از سنین جوانی به شعر روی آورده بود و یکی از مجموعه‌های شعر او یعنی کتاب فصل مطرح نیست به‌عنوان بهترین کتاب شعر نو در سال ۱۳۴۸ انتخاب شده بود، از سال ۱۳۵۴ به‌پیشنهاد فریدون خشنود به‌عرصه ترانه‌سرایی وارد شد و فعالیت در این عرصه را تا پایان عمر خویش ادامه داد. تحصیلات مقدماتی و دبیرستان خود را در زادگاهش به‌انجام رسانید و سپس برای ادامه‌تحصیل راهی انگلستان شد. وی در لندن در رشته کتاب‌داری در دانشگاه کینز کالج تحصیل نمود و پس از پایان تحصیلات خویش به ایران بازگشت. لیلا کسری پس از بازگشت به ایران در شرکت پتروشیمی ایران استخدام شد و به کار در این شرکت پرداخت.
همکاری هنریویرایش
لیلا کسری قبل از انقلاب اسلامی ایران برای خوانندگانی چون نوش آفرین، حبیب، نسرین، ستار، مهستی، ابی، ایرج، گلپا، الهه و بعد از انقلاب برای خوانندگان دیگری همچون هایده، مهستی، حمیرا، معین، ویگن، داریوش، اندی، سیاوش شمس، فرزین و … ترانه سرود. با این وجود شاخص‌ترین و به‌یادماندنی‌ترین آثار او، کارهایی است که وی با هایده انجام داده‌است. چراکه او ترانه‌سرای اختصاصی هایده به‌شمار می‌آمد و سرودن اغلب ترانه‌های این خواننده را بر عهده داشت و در طی این مدت با آهنگسازان ایرانی همکاری نمود.
فعالیت در عرصه شعرویرایش
لیلا کسری از سنین نوجوانی و جوانی به فعالیت شاعری روی آورد. وی که در سنین جوانی ازدواج کرده بود، پس از به‌دنیا آمدن دو فرزندش، پاشا و جهان‌شاه، مجموعه‌شعر «یک (پاییز)» و «دو (بهار)» را منتشر کرد. وی سپس دو کتاب شعر دیگر با نام‌های «فصل مطرح نیست» و «جشنواره این سوی پل» را در سالهای ۴۸ و ۴۹ از خود به یادگار گذاشت.
کتاب «فصل مطرح نیست» به‌عنوان بهترین کتاب شعر نو سال ۱۳۴۸ انتخاب شد. او به‌عنوان شاعر و روزنامه‌نگار در مجله اطلاعات بانوان نیز فعالیت نمود و هر هفته یکی از کارهایش در مجله منتشر می‌شد.
کسری به‌عنوان ترانه‌سرا به پیشنهاد فریدون خشنود در سال ۵۴ به‌این عرصه وارد شد و با نام هنری «هدیه» با خوانندگانی چون نوش‌آفرین، نسرین، ستار، حبیب، مهستی، هایده، حمیرا، ابی، ایرج، گلپا، الهه، داریوش، ویگن، فرزین، معین، اندی، سیاوش شمس و… همکاری نمود.
بیماری و مرگویرایش
لیلا کسری در سال ۱۳۵۶ و پس از آن که فرزند سومش علیداد را به‌دنیا آورد، دچار سرطان سینه شد. لیلا کسری بنابه گفتهٔ خودش در سال ۱۳۵۶ متوجه غده‌ای در سینه خویش شده بود، مدتی بعد برای معالجه به لندن رفت. پس از خروج از کشور و حضور در آمریکا غدد به پهلویش زدند و سرطان روزبه‌روز پیشروی کرد. وی در طی ۱۱ سال با این بیماری که تمام وجودش را چون موریانه بلعید بود، مبارزه کرد.
لیلا کسری سرانجام در ۲۶ اردیبهشت ۱۳۶۸ و پس از عمری پُربار از ترانه و هنر، در بیمارستان سنچری سیتی Century City کالیفرنیا، به‌دلیل بیماری سرطان سینه از دنیا رفت.
یکی از شاعرانی که در روزهای پایانی عمر لیلا کسری با وی ملاقات کرده بود، می‌گوید: «من شاهد بودم که لیلی کسری شیمی‌درمانی شده بود، و چهره هنرمندانه و جذابش را، باد خزان، دردناک فروشکسته بود.»
در مصاحبه‌ای که دقیقاً چند هفته پیش از مرگ او توسط هما احسان همکار قدیمی او در مجله اطلاعات بانوان با وی صورت گرفت، وی درحالی‌که به‌سختی سخن می‌گفت از ۱۷ عمل جراحی خویش سخن به‌میان آورد و از این که چون معده‌ای دیگر نداشت، غذایش جز آب چیز دیگری نیست، خبر داد و از ۱۱سال جنگ با سرطان سینه سخن گفت.
به‌گفته هما احسان که از روزگار قلم‌زنی هدیه در اطلاعات بانوان، با او دوست بود، وی در این مصاحبه هر بار که از گذشته سخن می‌گفت بغض گلویش را می‌گرفت.
ماجرای ترانه قصه منویرایش
ترانهٔ «قصهٔ من»، از آخرین ترانه‌های سروده شدهٔ هدیه است، که توسط هایده اجرا شد. این ترانه به‌نوعی سرگذشت خود اوست و ماجرای دست‌وپنجه نرم کردنش با بیماری سرطان را روایت می‌کند. علاوه‌بر مصداق یافتن این ترانه در مورد خود هدیه، خیلی زود و با مرگ نابه‌هنگام هایده این ترانه در مورد خواننده اثر نیز مصداق یافت. در یکی دیگر از آلبوم‌های این سال آلبومی با صدای هایده، ستار و مهستی منتشر می‌شود. از هایده در این آلبوم «نرگس شیراز»، و «قصهٔ من» منتشر شد. لیلا کسری در ترانهٔ «قصهٔ من» داستان زندگی خود را بازگو می‌کند (ماجرای درگیری با سرطان و عمل‌های چندگانه لیلا کسری).
| مثل باد سرد پاییز غم لعنتی به من زد | حتی باغبون نفهمید که چه آفتی به من زد | |
| رگ و ریشه هام سیاه شد تو تنم جوونه خشکید | اما این دل صبورم به غم زمونه خندید | |
| آسمون مست جنونی، آسمون تشنه خونی | آسمون مست گناهی، آسمون چه روسیاهی | |
| اگه زندگی عذابه، یه حباب روی آبه | من به گریه‌ها می‌خندم میگم این همش یه خوابه | |
| آسمون تو مرگ عشق و توی یاخته هام نوشتی | این یه غمنامه تلخه که تو سر تا پام نوشتی | |
| من به لحظه شکستن اگه نزدیک اگه دورم | از ترحم تو بیزار که خودم سنگ صبورم | |
| آسمون تیشه ت شکسته من دیگه رو پام می مونم | منو از تنم بگیری تو ترانه هام می مونم |
ترانه‌هاویرایش
لیلا کسری با نام هنری هدیه در طی سالهای ترانه‌سرایی خویش برای بیش از ۶۰ آهنگ گوناگون از خواننده‌های مختلف ترانه سروده‌است. ازجمله ترانه‌های لیلا کسری می‌توان به ترانه‌های زیر اشاره کرد: مجموعه‌ای از ترانه‌های با صدای هایده: دعای سحر، خراباتی، شب عشق، تاریخ عشق، اشاره، شب عید، سیاه‌چشمون، شوریده‌سر، دل دیوونه، قصهٔ من، تو که نیستی، یا رب.
شعر صلحِ سفید وآبی که برای جنگ نابودگر ایران و عراق توسط چندی از هنرمندان (معین، مرتضی، فتانه، اندی و کورس) به‌صورت گروهی اجرا شده نیز از سروده های اوست.
منابعویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «کسری، لیلا». راسخون. ۲۰۱۴. دریافت‌شده در ۲۰۱۴-۰۹-۰۴.