منطقه تاریخی
مناطق تاریخی (یا مناطق تاریخی) مناطق جغرافیایی هستند که در مقطعی از تاریخ، بدون توجه به مرزهای روز اخیر، مبنای فرهنگی، قومی، زبانی یا سیاسی داشته‌اند.[۱] برخی از مناطق تاریخی وجود دارد که می‌توان آنها را «فعال» در نظر گرفت، به عنوان مثال: موراویا، که در اختیار جمهوری چک است، هم بخشی شناخته شده از کشور و هم یک منطقه تاریخی است. آنها به عنوان مرزبندی برای مطالعه و تجزیه و تحلیل توسعه اجتماعی فرهنگ‌های خاص دوره بدون هیچ ارجاعی به سازمان‌های سیاسی، اقتصادی یا اجتماعی معاصر استفاده می‌شوند.
اصل اساسی زیربنای این دیدگاه این است که ساختارهای سیاسی و ذهنی قدیمی‌تری وجود دارند که تأثیر بیشتری بر هویت فضایی-اجتماعی افراد اعمال می‌کنند تا آن چیزی که جهان معاصر آن را درک می‌کند، به‌عنوان مثال، جهان‌بینی خودش را وابسته و اغلب کور کرده‌است. تمرکز بر دولت-ملت[۲]
تعاریف مناطق متفاوت است،[۳] و مناطق می‌توانند شامل مناطق کلان مانند اروپا، سرزمین‌های کشورهای مستقل سنتی یا مناطق کوچک‌تر منطقه‌ای باشند. مجاورت جغرافیایی عموماً پیش شرط لازم برای ظهور هویت منطقه‌ای است.[۴] در اروپا، هویت‌های منطقه‌ای اغلب از دوره مهاجرت ناشی می‌شوند، اما برای دوران معاصر نیز اغلب به دگرگونی‌های سرزمینی پس از جنگ جهانی اول و آنهایی که پس از جنگ سرد مربوط می‌شوند، مرتبط هستند.[۵]
برخی از مناطق کاملاً اختراع شده‌اند، مانند خاورمیانه که در سال ۱۹۰۲ توسط یک راهبرد نظامی به نام آلفرد تایر ماهان برای اشاره به منطقه خلیج فارس رایج شد.[۶]
فهرست‌ها
ویرایش
منابع
ویرایشآثار یادشده
ویرایش- Sven Tägil, (ed.), Regions in Central Europe: The Legacy of History, C. Hurst & Co. Publishers, 1999
- مارکو لهتی، دیوید جیمز اسمیت، سیاست هویت پس از جنگ سرد: تجربیات شمال و بالتیک، روتلج، ۲۰۰۳شابک ۰-۷۱۴۶-۵۴۲۸-۰
- گردآوری شده توسط VM Kotlyakov, AI Komarova، فرهنگ لغت جغرافیای الزویر: به زبان‌های انگلیسی، روسی، فرانسوی، اسپانیایی، آلمانی، Elsevier، ۲۰۰۶شابک ۰-۴۴۴-۵۱۰۴۲-۷
- مارتین دبلیو لوئیس، کارن ویگن، اسطوره قاره‌ها: نقد فراجغرافی ، انتشارات دانشگاه کالیفرنیا، ۱۹۹۷شابک ۰-۵۲۰-۲۰۷۴۳-۲
برای مطالعه بیشتر
ویرایش- سوزان اسمیت-پیتر، تخیل مناطق روسیه: هویت ملی و جامعه مدنی در روسیه قرن نوزدهم، بریل، ۲۰۱۷شابک ۹۷۸۹۰۰۴۳۵۳۴۹۷