موسیقی و ریاضیات

تئوری موسیقی در ریاضیات مدرن، هیچ پایه بدیهی ندارد، اگرچه اخیراً کارهای جالبی در این راستا انجام شده‌است، اما با این حال می‌توان اساس صدای موسیقی را در آکوستیک به صورت ریاضی توصیف کرد.[۱] عناصر موسیقی مانند فرم، ریتم و متر، زمینه‌های نت و تندا آن می‌تواند به اندازه‌گیری زمان و فرکانس مربوط باشد، و قیاس‌های آماده را در هندسه ارائه می‌دهد.

طیف‌نگاره شکل موج ویولن، با فرکانس خطی در محور عمودی و زمان در محور افقی. خطوط روشن نشان می‌دهد که چگونه اجزای طیفی با گذشت زمان تغییر می‌کنند. شدت رنگ آمیزی لگاریتمی است (رنگ مشکی d120 dBFS است).

تلاش برای ساخت و برقراری ارتباط روش های جدید آهنگسازی و شنیدن موسیقی منجر به کاربردهای نظریه مجموعه‌ها، جبر مجرد و نظریه اعداد شده‌است. برخی از آهنگسازان نسبت طلایی و اعداد فیبوناچی را در کارهای خود گنجانده‌اند.[۲][۳]

فرم موسیقی

ویرایش

سیستم‌های تنظیم

ویرایش

ارتباطات با ریاضیات

ویرایش

جبر مجرد

ویرایش

نظریه رسته‌ها

ویرایش

ریاضیدان نوازنده

ویرایش

جستارهای وابسته

ویرایش


منابع

ویرایش
  1. Reginald Smith Brindle, The New Music, Oxford University Press, 1987, pp. 42–43
  2. Reginald Smith Brindle, The New Music, Oxford University Press, 1987, Chapter 6 passim
  3. "Eric – Math and Music: Harmonious Connections".

پیوند به بیرون

ویرایش