میکائیل نالباندیان
میکائیل "میکو" نالباندیان (به ارمنی: Միքայել "Միքո" Նալբանդյան) (زاده ۱۴ نوامبر [سبک قدیمی: ۲ نوامبر] ۱۸۲۹ – درگذشته ۱۲ آوریل [سبک قدیمی: ۳۱ مارس] ۱۸۶۶) شاعر، نویسنده، اندیشمند سیاسی و مبارز پرشور استقلال ارمنستان بود. وی یکی از تابناک‌ترین چهره‌های ادبی-اجتماعی دوران روشنگری و جنبش آزادیخواهانه ملی تاریخ ارمنستان در سده ۱۹ میلادی است. این هنرمند مبارز از سال ۱۸۶۲ میلادی. به بعد از زندگی اش را در زندان‌ها و تبعیدگاه‌های تزاری سپری کرد.
میکائیل نالباندیان | |
|---|---|
 | |
| زاده | ۲ نوامبر ۱۸۲۹ ناخیجوان-نا-دونو، روستوف، امپراتوری روسیه |
| درگذشته | ۱۲ آوریل ۱۸۶۶ (۳۶ سال) کامیشین، ایالت ساراتوف، امپراتوری روسیه |
| پیشه | شاعر، نویسنده مبارز پرشور استقلال ارمنستان |
| ملیت |  ارمنی |
| دانشگاه | دولتی مسکو |
| در زمان حکومت | قرن نوزدهم میلادی |
| دلیل سرشناسی | وطن ما |
ترانه سرود ملی ارمنستان "میهن ما" (Mer Hayrenik) بر اساس یکی از اشعار وی با عنوان "Song of Italian Girl" آفریده شده‌است.
زندگی‌نامهویرایش
وی در شهر «نخجوان نو» (محدوده روستوف-نا-دونو کنونی) در یک خانواده صنعتگر به دنیا آمد. بین سال‌های ۱۸۵۴–۱۸۵۸ در رشته پزشکی در دانشگاه دولتی مسکو تحصیل نمود. نالباندیان یکی از نخستین نویسندگانی ارمنی بود که تحت تأثیر تبلیغات مجلات «زنگ» Kolokol و «معاصر» Sovremennik در سمت‌های دموکراسی انقلابی قرار گرفت. سفرهای گسترده‌ای در سراسر اروپا از جمله ورشو، برلین، پاریس و کنستانتینوپل و همچنین هند انجام داد. در شهر کنستانتینوپل، نالباندیان جامعه انقلابی مخفی تحت عنوان «حزب جوان» و مجله ارمنی «زنبور» را تشکیل داد. در لندن وی با آلکساندر هرتسن، نیکلای اوگارف، میخائیل باکونین و ان.ام. سرنو سولوویویچ دوستان صمیمی بودند. در جزوه‌ای تحت عنوان «دو خط» (۱۸۶۱ میلادی) عقیده سیاسی خویش را اعلام نمود.
در مهم‌ترین اثر روزنامه‌نگاری اش «کشاورزی به عنوان شیوه صحیح»، به صورت شدید اصلاح دهقانی سال ۱۸۶۱ میلادی را نقد نموده‌است. با وجود اینکه او آن را مواضع سوسیالیسم جامعه به محض بازگشت به روسیه، به خاطر فعالیت‌های پرشورش که منجر به دستگیری و زندانی شدنش در ژوئیه ۱۸۶۲ میلادی در سن پطرزبورگ شد. بمانند خاچاطور آبوویان بخاطر معرفی زبان ادبی ارمنی جدید «آشخارابار» به‌جای زبان سنتی «گرابار» از سوی روحانیون و مرتجعین طرد شد. سرانجام در سال ۱۸۶۵ به کامیشین تبعید شد وی پس از شکنجه‌های بسیار بر اثر بیماری ریه در سال ۱۸۶۶ میلادی در سن ۳۶ سالگی در زندان شهر «کامیشین ایالت ساراتوف» زندگی را در تبعید بدرود گفت. وی در «کلیسای صلیب مقدس» شهر روستوف-نا-دونو به خاک سپرده شد.
پاتکانیان و نالباندیان
.jpg)
کتابشناسیویرایش
- وطن ما Our Homeland
- Song of e Lilalian girl
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Mikael Nalbandian». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۶ مارس ۲۰۱۴.
- نوری‌زاده، احمد (پائیز ۱۳۶۹). صد سال شعر ارمنی (از اواخر قرن نوزدهم تا اواخر قرن بیستم). نشر چشمه. ص. ۱۳۷.
- Միքայել Նալբանդյան at Avproduction.am
- Bardakjian, Kevork B. (2000). A Reference Guide to Modernb Armenian Literature, 1500-1920. Detroit: Wayne State University Press. pp. 430-35.
- Armenian Soviet Encyclopedia. Vol. 8. Yerevan. p. 150-52.
- Այվազյան, Հ. Մ. (2007). Ով ով է. հայեր (կենսագրական հանրագիտարան: Երկու հատորով). Vol. երկրորդ. Երևան: Հայկական հանրագիտարան հրատ.
- Միքայել Նալբանդյան at Encyclopedia.am
- «Mikael Nalbandian - Biography - ArmenianHouse.org».
- Adalian, Rouben Paul (2002). Historical Dictionary Of Armenia. Lanham, Maryland: Scarecrow Press, Inc. p. 294-95. ISBN 978-0-8108-4337-0.
- Walker, Christopher J. (1990). _The Survival of a Nation. St. Martin's Press Press. p. 434-433. ISBN 978-0-312-04944-7. Archived from the original on 13 July 2012.
{{cite book}}: نگهداری یادکرد:ربات:وضعیت نامعلوم پیوند اصلی (link) - https://bigenc.ru/literature/text/2246717
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ میکائیل نالباندیان موجود است. |
| مجموعهای از گفتاوردهای مربوط به میکائیل نالباندیان در ویکیگفتاورد موجود است. |