نحل
شانزدهمین سورۀ قرآن که ۱۲۸ آیه دارد.
نحل سوره شانزدهم قرآن و دارای ۱۲۸ آیه است. دلیل نام‌گذاری این سوره به دلیل اشاره به نحل (زنبور عسل) و وحی خدا به آن است. نِعَم به معنی نعمت‌ها نام دیگر این سوره است. این سوره مکی است. از نظر حجم از سوره‌های متوسط قرآن و سه چهارم یک جزء قرآن را دربردارد. سومین سوره از سوره‌های چهارده‌گانه سجده دار است (در آیه ۴۸) که در آن علمای اسلامی توصیه به سجده می‌کنند. از بحث‌های دیگر سوره به یکتاپرستی و معاد و احکام اسلامی مانند دعوت به عدل، انفاق، هجرت، جهاد، نهی از منکر و ستم و پیمان‌شکنی و دعوت به شکرگزاری می‌توان اشاره کرد.[۱]
| نحل | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 | |||||
| دسته‌بندی | مکی | ||||
| اطلاعات آماری | |||||
| شمارهٔ نزول | ۷۰ | ||||
| جزء | ۱۴ | ||||
| شمار آیه‌ها | ۱۲۸ | ||||
| شمار واژه‌ها | ۱۸۵۱ | ||||
| شمار حرف‌ها | ۷۸۳۸ | ||||
| متن سوره | |||||
 | |||||
|
|
||||
منابعویرایش
- ↑ مکارم شیرازی، ناصر؛ جمعی از نویسندگان (۱۳۷۴). تفسیر نمونه. ج. ۱۱. دارالکتب الاسلامیه. ص. ص ۱۴۸–۱۵۰سوره نحل، مقدمه
پیوند به بیرونویرایش
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ نحل موجود است. |
| متن مربوطه در ویکینبشته: ترجمه قرآن (قمشهای)/نحل |
 | این یک مقالهٔ خرد قرآن است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |