نعمان بن بشیر
نعمان بن بشیر خزرجی انصاری فرماندار و دولتمرد خلافت اموی، خطیب و شاعر صدر اسلام، راوی حدیث و از انصار و قبیله خزرج بود دربارهٔ مکتب فکری وی نوشتهاند که عثمانی مذهب بودهاست. او از معاویه طی فتنه اول پشتیبانی کرد و سپس معاویه او را به عنوان فرمانروای کوفه و یزید به عنوان فرمانروای حمص گمارد. نعمان در نهایت در ۶۴ سالگی کشته شد. از او دیوان شعری برجای ماندهاست.
نعمان بن بشیر | |
---|---|
النعمان بن بشیر الأنصاری الخزرجی | |
زادهٔ | ۶۲۲ میلادی، ۱ هجری |
درگذشت | ۶۸۴ میلادی |
دوران | خلافت راشدین خلافت اموی |
شناختهشده برای | فرمانروای کوفه و حمص راوی حدیث |
همسر(ها) | عالیه بنت جبور سفانت بنت عبوریغز |
فرزندان |
|
پدر | بشیر بن سعد |
خویشاوندان | مختار ثقفی (داماد) حجاج بن یوسف (داماد) |
زندگی
ویرایشنعمان نخستین فرزند انصار بود که پس از هجرت پیامبر زاده شد. او پس از قتل عثمان پیراهن خونین عثمان و نامه همسر او را به شام نزد معاویه برد و اوضاع مدینه را گزارش داد. او تنها یکی از دو انصاری است که در جنگ صفین با معاویه همراه شد. نعمان در سال ۵۳ هجری قمری قاضی دمشق و سپس فرمانروای یمن و پس از معاویه به مدت ۹ ماه فرمانروای کوفه گردید.
در کربلا
ویرایشنعمان در زمان حکومت یزید، فرمانروای کوفه شد ولی از آنجا که بسیار آسانگیر بود، مردم به راحتی اظهار تشیع و از حسین بن علی حمایت میکردند. زمانی که مسلم بن عقیل به کوفه آمد، مردم به شدت از او پشتیبانی میکردند و در زمان یکی از هواداران بنی امیه، نسبت به سهلانگاری نعمان در قضیه مسلم بن عقیل به یزید، گزارش داد و درخواست کرد که برای حکومت کوفه مرد مقتدری بفرستد. یزید نیز عبیدالله ابن زیاد را به ولایت کوفه منصوب و از او خواست تا با تمام قوا، سختگیری و شدت عمل به خرج دهد و بدین صورت نعمان بن بشیر از فرمانروایی کوفه عزل شد. او تا دوران حکومت مروان بن حکم زندگی کرد و والی حمص بود.
مرگ
ویرایشپس از مرگ یزید به علت اغتشاشاتی که رخ داد که به فتنه دوم معروف است، او با مروان مخالفت و با عبدالله بن زبیر بیعت کرد و در پی آن مردم حمص او را نپذیرفته و بر او شوریدند؛ او نیز فرار کرد و مردم تعقیبش کرده و او را کشتند. این حادثه در سال ۶۵ هجری قمری رخ داد.
منابع
ویرایش- مشارکتکنندگان ویکیپدیا. «Nu'man ibn Bashir al-Ansari». در دانشنامهٔ ویکیپدیای انگلیسی، بازبینیشده در ۵ اکتبر ۲۰۲۰.
- «نعمان ابن بشیر». دائرةالمعارف طهور.