ولید بن عبدالملک
ولید پسر عبدالملک (به عربی: أبو العباس الولید بن عبد الملک بن مروان بن الحکم الأموی القرشی) یا الولید خلیفه قدرتمند اموی بود که از سال ۷۰۵ تا ۷۱۵ میلادی (از ۸۶ تا ۹۶ هجری قمری) فرمان راند؛ خلافت او دوران گشایش سرزمین‌ها و گسترش قلمرو امویان در خاور و باختر بود. در زمان او، کراچی به محاصره مسلمانان درآمد، و جنگی سخت بین مسلمانان و داهرشاه در سند روی داد. در مولتان، نیز مسلمانان پیروز شدند و غنایم بسیار به دست مسلمانان افتاد. در این زمان، مسلمانان همچنین بر سرزمین اسپانیا که تا آن زمان رومیان بر آن فرمان می‌راندند، تاخته و برآن تسلط یافتند. در این زمان، موسی بن نصیر، شهرهای مغرب را گشود. از ولید پسر عبدالملک، مسجد جامع اموی در دمشق برجای مانده‌است که از شگفت‌ترین مساجد جهان است. ولید ۴۸ سال زیست و ۱۰ سال حکومت کرد، و در دمشق درگذشت و در همان‌جا به خاک سپرده شد. ولید بن عبدالملک، بنابر عقیده فقهای شیعه، علی سجاد، امام چهارم شیعیان را با سم کشته‌است.
| ولید بن عبدالملک | |
|---|---|
 دینار ولید بن عبدالملک | |
| ششمین خلیفه اموی | |
| خلافت | ۸۶-۹۶ ه.ق ۴ اکتبر ۷۰۵ - ۲۳ فوریه ۷۱۵ |
| پیشین | عبدالملک بن مروان |
| جانشین | سلیمان بن عبدالملک |
| زاده | ۴۶ ه.ق ۶۶۸ م |
| درگذشته | ۹۶ ه.ق ۲۳ فوریه ۷۱۵ (۴۷ سال) |
| همسر(ان) | ام البنین بنت عبدالعزیز |
| فرزند(ان) | عبدالعزیز یزید سوم ابراهیم عباس بشر مسرور الابرش ابوعبیده خالد تمام مسروق حبیب المبارک عثمان روح عمر مبشر مروان |
| دودمان | امویان |
| پدر | عبدالملک مروان |
| مادر | ولیده بنت العباس |
به‌دستور او کاخ عمره در بادیهٔ اردن، شرقِ نوکِ شمالی دریای مرده ساخته شد که برای دیوارنگاری‌هایش شهرت یافته. یکی از دیوارهایش، نگاره‌های چهار فرمانروای آن عصر را نشان می‌دهد که گویا حکومت‌هایی‌اند که مسلمانان برآنان چیره شدند، قیصر روم، کسرای فارس، نجاشی حبشه و ردریک حاکم ویزیگوتها اسپانیا. دیواری دیگر، مردی ریش‌دار با هاله‌ای از نور در پیرامونش را نشان می‌دهد که بر عرش نشسته؛ گویا خود خلیفه است.[۱]
منابع ویرایش
- ↑ بعلبکی، منیر (۱۹۸۰). «Qusayr 'Amrah». دانشنامه المورد (به عربی). ج. ۸. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۱۲.
- ثابت اسماعیل راوی (۱۹۶۵)، تاریخ العصر الاموی من الناحیة السیاسیة و الادرایة و الاجتماعیة، به کوشش مصعب محمد ابوبکر.، قاهره: المکتبة النهضه المصریه، ص. ۸۸
- رسول جعفریان (۱۳۷۸)، تاریخ اسلام از پیدایش تا ایران اسلامی، به کوشش مرتضی رحیمی.، قم: انتشارات حوزه علمیه، ص. ۸۸
- جرالد هاوتینگ (۱۳۸۷)، امویان: نخستین دودمان حکومت‌گر در اسلام (۶۶۱-۷۵۰م)، ترجمهٔ عیسی عبدی، به کوشش سعید ذوالفقاری.، تهران: امیرکبیر، ص. ۹۷